Με την πάροδο του χρόνου ο πύργος ρολογιού έγινε το δημοφιλέστερο σημείο της Ζλατίτσα. Χτίστηκε στη μικρή πόλη ήδη το 1777. Ήταν τα χρόνια, όταν στα εδάφη μας ήταν της μόδας να κατασκευάζονται τέτοιοι πύργοι βάσει μοντέλων από τη Δυτική Ευρώπη. Τότε το ρολόι είχε πολύ σημαντικό ρόλο, επειδή όλοι οι βιοτέχνες προσανατολίζονταν πότε αρχίζει και πότε τελειώνει η εργάσιμη μέρα τους. Με τη σωστή μέτρηση του χρόνου εκτοπίζεται η ασιατική οκνηρία και επιβάλλεται νέος ρυθμός δουλειάς. Οι έμποροι και οι επαγγελματίες αρχίζουν να συμμορφώνονται με την αρχή, ότι «ο χρόνος είναι χρήμα».

Στη σύγχρονη εποχή μας, όταν ο καθένας κρατάει στα χέρια του ηλεκτρονική συσκευή μέτρησης του χρόνου, οι παλιοί πύργοι ρολογιού ξυπνούν ακόμη περισσότερη περιέργεια και θαυμασμό. Ο πύργος στη Ζλατίτσα ανακηρύχθηκε μνημείο πολιτισμού, ενώ η καμπάνα του μέχρι και σήμερα χτυπά στην ώρα. Ο οικισμός ήταν κέντρο όλης της περιοχής κατά τον 18^ο αιώνα, ενώ η ύπαρξη πύργου ρολογιού αποτελούσε σημάδι προόδου και σπουδαιότητας.

Ο πύργος χρησιμοποιούταν και σαν παρατηρητήριο και αμυντική εγκατάσταση, για το οποίο μαρτυρούν ο τρόπος οικοδόμησης και τα ανοίγματα στους τοίχους. Ο Τσέχος ιστορικός Κωνσταντίν Ίρετσεκ επισκέφθηκε την πόλη το 1883, κατά τη διάρκεια περιοδείας του στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με τα στοιχεία, που μάζεψε, αυτός είναι ένας από τους παλιότερους πύργους με ρολόι στη χώρα μας. Λεπτομέρειες για την ιστορία του πύργου μαθαίνουμε από τον Ντιμίταρ Οβτσάροφ, βιβλιοθηκάριο στον ντόπιο πολιτιστικό σύλλογο:

«Ήδη από πολύ μικρός θυμάμαι τον ήχο της καμπάνας αυτού του ρολογιού. Το κτίριο έχει τετράγωνο σχήμα ύψους περίπου 18 μέτρων, μαζί με την οξυκόρυφη μεταλλική στέγη. Για το κτίσιμο χρησιμοποιήθηκαν κυρίως πέτρες και ξύλο. Τα υλικά, με τα οποία κατασκευάστηκε ο πύργος, είναι παραδοσιακά, αλλά άντεξε τόσα χρόνια, επειδή οικοδομήθηκε από τους καλύτερους μάστορες στη Ζλατίτσα και την περιοχή. Ο πρώτος ωρολογιακός μηχανισμός αποσυναρμολογήθηκε μετά την Απελευθέρωση και δεν είναι γνωστό τι έγινε μ’ αυτό. Ακολούθησε η σταδιακή παρακμή του πύργου, αλλά ο κάτοικος της πόλης Πέντσο Νέντεφ κατόρθωσε με δικά του χρήματα να το αποκαταστήσει και υποστυλώσει. Σήμερα το ρολόι είναι μνημείο πολιτισμού, αλλά ο εσωτερικός χώρος του πύργου είναι κλειστός για επισκέπτες. Είναι πολύ στενός και μέχρι την κορυφή πάει ξύλινη σκάλα.»

Γύρω από τον πύργο στη Ζλατίτσα βρίσκεται ο κήπος της πόλης. Ο χώρος είναι καλά διατηρημένος, πράσινος και αγαπημένο σημείο για βόλτες των ντόπιων κατοίκων.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφία: Γκεργκάνα Μάντσεβα