Για να τραφεί η ψυχή του πλησίον σου δεν απαιτεί πάντα μεγάλες προσπάθειες. Αρκεί με πίστη να κάνει τα πρώτα βήματα προς τον άλλον. Η Ντέβορα και ο Δαβίδασυνήθιστοι όπως και τα ονόματά τους έχουν περάσει το πιο δύσκολο μέρος του δρόμου. Και ξέρουν ότι όταν φθάσουν η πόρτα είναι ανοιχτή για αυτούς. Κάθε εβδομάδα οι νέοι να φέρουν ζεστό φαγητό στους ανθρώπους από το σύλλογο συνταξιούχων στην περιοχή της πρωτεύουσας “Μλάντοστ”. Αλλά δεν είναι το φαγητό το πιο σημαντικό. « Όχι απλώς ψωμί , αλλά το κοινό τραπέζι και όχι απλώς κουτάλα σούπας, αλλά σπιτικό φαγητό» είναι αυτό στο οποίο πιστεύουν.

«Αυτά είναι τα φυσικά πράγματα που ο καθένας πρέπει να κάνει – να φροντίζει μια ομάδα ανθρώπων ή ακόμα και μόνο ένα άτομο, λέει η Ντέβορα - Έχουμε επιλέξει αυτούς τους ηλικιωμένους και αυτό είναι κάτι που αισθανόμαστε και πηγάζει από την καρδιά μας. Γι 'αυτό και πραγματικά πιστεύω ότι κάθε άτομο θα πρέπει να απλώσει χέρι και να φροντίζει κάποιον άλλο – στον οποίο να δίνει και αγάπη»

Όταν για πρώτη φορά επισκέφθηκαν τους ηλικιωμένους, η Ντέβορα Κοβάτσεβα και ο Δαβίδ Κρούμοφ διαβάζουν στα μάτια τους μια ενιαία ανάγκη - κάποιος να τους μιλήσει. Οι ηλικιωμένοι τους υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα, με αγκαλιές, λόγια ευγνωμοσύνης , με δάκρυα που κυλούν στα μάγουλα τους. Και ο καθένας, έχει ειδική ανάμνηση από τη κατά σειρά συνάντηση που πραγματοποιούνται ήδη πέντε μήνες.

«Ονομάσαμε την πρωτοβουλία μας «Κοινό τραπέζι» γιατί σ΄ ένα τέτοιο τραπέζι στο οποίο έχει φαγητό μοιραζόμαστε ιστορίες, εμπειρίες και όνειρα - λέει η Ντέβορα. - Με τη σειρά τους, οι ηλικιωμένοι συζητούν μαζί μας και έτσι αισθάνονται ότι είναι πραγματικά πολύτιμοι άνθρωποι. Πολλοί ζουν μόνοι τους, δεν έχουν παιδιά και εγγόνια, ενώ άλλοι έμειναν μόνοι τους, επειδή οι απόγονοί τους έχουν απομακρυνθεί από την χώρα. Και ξαφνικά έρχονται νέοι που μοιράζονται όχι μόνο την τροφή τους, αλλά και τα συναισθήματά τους. Γι 'αυτούς είναι ιδιαίτερη στιγμή - χρειάζονται λιγότερο το φαγητό, αλλά απλώς κάποιος να τους ακούσει».

Οι Ντέβορα και Δαβίδ είναι καλλιτέχνες – η ίδια παίζει άρπα και σπούδασε στην Μουσική ακαδημία και αυτός - ένα φοιτητής υποκριτικής τέχνης στην Εθνική Ακαδημία Θεατρικής και κινηματογραφικής τέχνης . Συναντήθηκαν πριν μερικά χρόνια και σαν να ενισχύσουν την πίστη στην αιώνια αγάπη , τη βρήκαν στους νέους τους φίλους.

«Γίνεται λόγος για ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, που πέρασε μια ολόκληρη ζωή μαζί – αυτός τώρα δεν αισθάνεται καλά εκείνη είναι σε καλή κατάσταση. Ακόμα αγαπιούνται και αφηγούνται πως για περισσότερα από 50 χρόνια είναι μαζί και ανεξάρτητα από τα προβλήματα υγείας τους εκτιμούν την κάθε μέρα που περνούν μαζί. Όλα αυτά μου έκανε εντύπωση , γιατί, ξέρετε, όλοι γύρω μας λένε ότι η αγάπη είναι προσωρινή. Αλλά εμείς οι νέοι πιστεύομε στην αιώνια και αληθινή αγάπη και η οικογένεια αυτή μας το απέδειξε και μας ενθάρρυνε».

Στο τέλος θα κριθούμε για την καλή καρδιά μας λένε οι γραφές. Αυτό είναι το δώρο, που έχουν στην καρδιά τους οι Ντεβορα και Δαβίδ, που ελπίζουν να αγαπιούνται αιώνια.

«Μεγαλώσαμε μαζί σε χριστιανικές οικογένειες που μας έμαθαν να πιστεύουμε και να κάνουμε καλές πράξεις λέει η Ντέβορα. Οι γονείς μου, μου έλεγαν ότι, πρέπει πάντα να βοηθώ τους άλλους, όπως έκαναν αυτοί. Μεγαλώνοντας σ΄ ένα τέτοιο περιβάλλον κατάλαβα , ότι έτσι πρέπει να κάνουν όλοι οι άνθρωποι».

Φωτογραφία: προσωπικό αρχείο

Μετάφραση Πένκα Βελεβα