Πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια ένας τεράστιος μετεωρίτηςπέφτει στη Γη και πετάει τόση πολλή σκόνη που εμποδίζει το φως του ήλιου. Ο κατακλυσμός προκαλεί οικολογική κόλαση εξαιτίας της οποίας πεθαίνουν οι δεινόσαυροι και στην εξέλιξη εμφανίζεται ο άνθρωπος. Σήμερα ο τρομακτικός κρατήρας, που ονομάζεται Τσιξουλούμπ, βρίσκεται στο βυθό του ωκεανού κοντά στον Κόλπο του Μεξικού και εξακολουθεί να προσελκύει την προσοχή των επιστημόνων - ως ευκαιρία να λύσουν τα μυστήρια του σύμπαντος, αλλά και ως συναγερμός για έναν συνεχής κίνδυνο.

Κάθε κομμάτι μετεωρίτη όμως κρύβει και μια παγωμένη στιγμή από την προϊστορία του Ηλιακού συστήματος και γι’ αυτό άνθρωποι από όλο τον κόσμο διακινδυνεύουν μερικές φορές τη ζωή τους μόνο και μόνο για να καταφέρουν να κρατήσουν κάποιο κομμάτι στα χέρια τους. Ο συλλέκτης μετεωριτών, Γκεόργκι Πένεφ, λέει ότι για να μαζεύεις κοσμικές πέτρες δεν χρειάζεται να είσαι τυχοδιώκτης. Αν δεν είσαι, όμως, δεν γίνεται να πας και να τα ψάξεις καθώς εκτός από γνώσεις, φυσική δύναμη και υπομονή, χρειάζεται και θάρρος.

«Στην έρημο και στην Ανταρκτική, οι μετεωρίτες βρίσκονται ευκολότερα και σε περιοχές που έχουν πολλή βλάστηση είναι πολύ πιο δύσκολο» λέει ο ίδιος. «Εγώ επίσης είχα μια αποστολή στο Μαρόκο σε αναζήτηση του γνωστού σιδερένιου μετεωρίτη Τάζα η οποία διακόπηκε λόγω δυνατής ερημικής καταιγίδας. Αυτές οι καταιγίδες είναι επικίνδυνες, μερικές φορές διαρκούν εβδομάδες και πρέπει κανείς να φύγει αμέσως από την περιοχή ή να βρει ασφαλές καταφύγιο, όπως κάναμε εμείς στους νομάδες. Εκεί βρήκαμε μερικά κομμάτια που στη συνέχεια αποδείχτηκαν σκουπίδια που μάλλον είχαν αφήσει άλλοι που έψαχναν. Όμως το ίδιο το αίσθημα είναι ενδιαφέρον – η αναζήτηση μετεωριτών, η επικοινωνία με τους ντόπιους. Και όλα αυτά είναι υπέροχη αλλά και επικίνδυνη εμπειρία κατά τη διάρκεια της οποίας μένεις μόνος με όλους τους φόβους σου και καταφέρνεις να βρεις τον εαυτό σου.»

Το ενδιαφέρον του Γκεόργκι Πένεφ ξύπνησε μετά από μια ταινία για δύο ερευνητές μετεωριτών που είδε. 17 χρόνια μετά, ο ίδιος κατέχει μια συλλογή με πάνω από 120 κομμάτια μεταξύ των οποίων τα πιο πολύτιμα είναι δύο μετεωρίτες από τον Άρη. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρουν για τους ανθρακούχους χονδρίτες επειδή θεωρείται πως ακριβώς αυτοί έφεραν την ζωή στη Γη. Ο πρώτος του μετεωρίτης είναι ένα είδος συνήθων χονδρίτων - μια απείραχτη πρωτογενή ύλη ηλικίας 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, την ίδια ηλικία με τον ήλιο.

«Κάθε μέρα, παντού στον κόσμο, πέφτουν μετεωρίτες – ίσως εκατοντάδες κιλά μαζί με την κοσμική σκόνη» προσθέτει ο συλλέκτης.

«Οι περισσότεροι χάνονται εντελώς στις θάλασσες και στους ωκεανούς, παρόλα αυτά κάποιοι φτάνουν στη στεριά και τους βρίσκουν οι άνθρωποι. Η απειλή όμως είναι τεράστια γι’ αυτό και ο οργανισμός Asteroid Day χρησιμοποιεί δίκτυο αστρονόμων και εθελοντών από όλο τον κόσμο για να παρακολουθούν τις τροχιές όλων των αντικειμένων – ογκώδη κομμάτια βράχων που απειλούν τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με την στατιστική μέχρι τώρα μόνο 1% των δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών βρέθηκε και αν ο συνολικός τους αριθμός είναι 1 εκατομμύριο, αυτοί που παρακολουθούμε είναι μόλις 10 χιλιάδες.  Συνεπώς, υπάρχει συνέχεια κίνδυνος αλλά, δυστυχώς, σε μερικές περιπτώσεις δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.»

Οι πιο καταστροφικοί μετεωρίτες των νέων εποχών είναι ο μετεωρίτης του Τουνγκούσκα, ο οποίος έπεσε το 1908 στο Κρασνογιάρσκ και ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ του 2013.

Ίχνη τεράστιων κρατήρων μαρτυρούν τη δύναμη των συγκρούσεων με κοσμικούς βράχους στο παρελθόν. «Ευτυχώς, η ανθρωπότητα ακόμα δεν έχει αντιμετωπίσει παρόμοιο κατακλυσμό» σχολιάζει ο Γκεόργκι Πένεφ και σημπληρώνει: «Έχοντας όμως υπόψη την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα αντικείμενα στο Ηλιακό σύστημα, μπορεί να είναι αδύνατο να αντιδράσουμε. Ειδικά για τα μικρότερα αντικείμενα καθώς είναι δύσκολα για παρακολούθηση.»

Φωτογραφίες: www.meteorites.bg

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα