Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου για τους Βουλγάρους από αρχαιοτάτων χρόνων είναι ημέρα του κρασιού. Πρόκειται για την ημέρα που οι αμπελουργοί κλαδεύουν τα αμπέλια και συμπίπτει με την γιορτή του Αγίου Τρύφωνα από την Απάμεια της Φρυγίας (225-250) του οποίου την μνήμη, με το παλιό ημερολόγιο, τιμούσαν στις 14 Φεβρουαρίου.

Τα τελευταία χρόνια στην Βουλγαρία δημιουργήθηκαν αρκετά ιδιωτικά οινοποιία στα οποία το κρασί παράγεται με προσοχή και σεβασμό στις παραδόσεις. Όλοι όσοι απασχολούνται σ’ αυτόν τον τομέα, σήμερα ευελπιστούν για μια καλή σοδειά. Ο Νικολάι Νταλάκοβ έχει ένα μικρό οινοποιείο στο χωριό Ζμέγιοβο, κοντά στην Στάρα Ζαγκόρα.

«Ασχολούμαι με το κρασί εδώ και 25 χρόνια, λέει εκείνος. Ξεκίνησα σε μια μεγάλη εταιρία στην Γαλλία η οποία σήμερα είναι η δεύτερη στον κόσμο. Δυστυχώς η βιομηχανοποίηση έκανε όλα τα κρασιά να μοιάζουν μεταξύ τους. Για μένα το κρασί είναι πολιτιστικό προϊόν και θέλει συναίσθημα, ψυχή, χειρονακτική εργασία. Θέλει θάρρος να πειραματίζεσαι και να σε ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω τρόπους να το κάνω με τον δικό μου τρόπο. Έφτιαξα ένα μικρό οινοποιείο το οποίο μεγαλώνει σιγά σιγά αλλά χωρίς να χάνει τις ανθρώπινες διαστάσεις του. Είμαστε τρία άτομα και κάθε σταγόνα περνάει από τα χέρια μας. Τα αμπέλια μας είναι σε ψηλές περιοχές και γι’ αυτό παράγουμε κυρίως λευκά κρασιά ενώ οι αρκετά μεγάλες διαφορές στην θερμοκρασία την μέρα και την νύχτα κάνουν το κρασί αρωματικό. Προσπαθούμε να είμαστε σε αρμονία με την φύση και συμμορφωνόμαστε με το τοπίο».

Το οινοποιείο Νταλάκοβ συσκευάζει το κρασί σε πήλινα δοχεία.

«Το αποφασίσαμε μετά από επίσκεψη στο Ιστορικό Μουσείο της Στάρα Ζαγκόρα όπου είδαμε ενδιαφέροντα σκεύη για την φύλαξη κρασιού από την αρχαιότητα, λέει ο οινοποιός. Συνδέθηκα λοιπόν με έναν παραγωγό κεραμικών από ένα Ιταλικό χωριό κοντά στην Φλωρεντία ο οποίος συνεχίζει μια τέχνη τουλάχιστον 2 000 χρόνων. Τα σκεύη αυτά έχουν ωοειδές σχήμα χάρη στο οποίο το κρασί δεν έχει ανάγκη από ανακάτεμα. Ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε το κρασί μας είναι απόλυτα φυσικός. Τα κρασιά που παλαιώνουν σε πήλινα δοχεία είναι πιο δυνατά και έχουν πιο σύνθετη γεύση. Από τους πόρους του δοχείου μπαίνουν μικρές ποσότητες οξυγόνου που μαλακώνουν την υφή του κρασιού και οι διαδικασίες είναι πιο γρήγορες. Τα βαρέλια όσο να’ ναι επηρεάζουν την γεύση».

Μπορούν τα μικρά οινοποιεία να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό των μεγάλων εταιριών που έχουν το προτέρημα των υψηλών τεχνολογιών;

«Οι άνθρωποι αναζητούν προϊόντα φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη, λέει ο κύριος Νταλάκοβ. Αυτά τα προϊόντα μπορούν να μας εκπλήξουν, να μας γεμίσουν χαρά. Οι άνθρωποι θέλουν να μπορούν να δοκιμάσουν το κρασί, να γνωριστούν με τον παραγωγό, έτσι δημιουργούνται μακροχρόνιες φιλίες. Για μένα είναι πολύ σημαντική η ανθρώπινη επαφή. Μου αρέσει να διηγούμαι ιστορίες, να εξηγώ σε όσους είναι φιλομαθείς. Ελπίζω να αποδείξουμε ότι οι επιχειρήσεις που δεν χάνουν την ανθρωπιά τους να μπορούν να επιβιώνουν στον χρόνο».

Φωτογραφίες: πρ. αρχείο

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα