Ο Λεάντρο Ματίας Πονσέ (28 χρονών) είναι αργεντινός αρχιτέκτονας από την πόλη Μπερίσο. Εκεί όταν ήταν 10 χρονών μια φίλη του τον πήγε στα μαθήματα βουλγάρικων χορών στον πολιτιστικό σύλλογο της βουλγάρικης κοινότητας της πόλης. Από τότε λατρεύει τους μουσικούς ρυθμούς της χώρας μας και τις πλουμιστές βουλγάρικες εθνικές φορεσιές. Έχει ακούσει τόσα πολλά για την Βουλγαρία που βρίσκεται στο σύνορο μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής. Ξέρει για την ιστορία μας και την αρχιτεκτονική των πόλεων, του αρέσουν τα βουλγάρικα φαγητά, δεν έχει έρθει όμως ποτέ και αυτό είναι το όνειρό του.

«Οι χοροί σας είναι πολύ γραφικοί, λέει ο Λεάντρο. Η επικράτεια της Βουλγαρίας είναι μικρή αλλά κάθε περιοχή έχει πολύ χαρακτηριστικά έθιμα και παραδόσεις. Εμένα μου αρέσει η λαογραφική περιοχή της Σόφιας – το Σοπλούκ. Οι χοροί από αυτήν την περιοχή είναι δυναμικοί και γρήγοροι, με περίπλοκα βήματα. Ο πολιτιστικός σύλλογος «Ιβάν Βάζοβ» είναι ένα από τα παλαιότερα κέντρα της βουλγάρικης κοινότητας στην Αργεντινή και φέτος κλείνουν 65 χρόνια από την δημιουργία του».

Ο Λεάντρο συμμετέχει στο ανσάμπλ «Σεντιάνκα» στο Μπερίσο και από το 2009 διευθύνει το εφηβικό τμήμα.

«Όταν επιλέγω ρεπερτόριο θυμάμαι πάντα όσα έμαθα στην βουλγάρικη κοινότητα, λέει εκείνος. Βλέπω και πολλά βίντεο στο Ίντερνετ. Προσπαθώ να βρίσκομαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα αυθεντικά πρότυπα από τα ανσάμπλ «Φίλιπ Κούτεβ», «Μπάλγκαρε», «Τσινάρι», «Πίριν» κ.ά. Το συγκρότημα μαζεύεται τις μέρες που δεν είναι εργάσιμες και κάθε Σάββατο προπονούμαστε 4 ώρες. Όταν μας περιμένει συναυλία βρίσκουμε χρόνο και κατά την διάρκεια της εβδομάδας».

«Το Μπερίσο είναι πόλη από μετανάστες, λέει ο Λεάντρο. Εκεί ζουν πάνω από 20 κοινότητες από διαφορετικές εθνικότητες. Κάθε χρόνο διοργανώνεται ένα φεστιβάλ που κρατάει 1 μήνα. Από την άλλη κάθε Σαββατοκύριακο οι διάφοροι σύλλογοι παρουσιάζουν προγράμματα με χορούς, κοστούμια και παραδοσιακή κουζίνα. Συμμετέχοντας σ’ αυτό το φεστιβάλ κι εμείς συμμετέχουμε στην εξάπλωση του βουλγαρικού πολιτισμού και κάνουμε πιο γνωστούς στον κόσμο τους βουλγάρικους χορούς. Οι περισσότεροι Βούλγαροι στο Μπερίσο ήρθαν τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 για να δουλέψουν. Σήμερα στους συλλόγους τα μέλη είναι τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Θα ήταν ωραίο να υπάρξουν ευκαιρίες για πολιτιστική ανταλλαγή – να έρχονται Βούλγαροι κι εμείς να ταξιδεύουμε ως εκεί».

Φωτογραφίες: πρ. αρχείο

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα