Η σκηνοθέτιδα Ζλατίνα Ρούσεβα – κόντρα στο ρεύμα

Η Ζλατίνα Ρούσεβα τελείωσε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη Βουλγαρία. Η πρώτη αγάπη της είναι το θέατρο, αλλά αρχίζει να ασχολείται με τον κινηματογράφο, και πιο συγκεκριμένα με τα ντοκιμαντέρ. Ακόμα όμως δεν έχει εγκαταλείψει την ιδέα να κάνει κάτι και στον τομέα του χορευτικού θεάτρου. Παραβρισκόμενη στο Βέλγιο πριν χρόνια ιδρύει κινηματογραφικό οίκο. "Φύγαμε το 1986 με τον σύζυγό μου", θυμάται η κα Ρούσεβα. "Εγώ είχα τελειώσει την Θεατρική Ακαδημία "Κράστιο Σαράφοφ" και άρχισα να εργάζομαι. Έτυχε έτσι που ακόμη τα πρώτα ντοκιμαντέρ που έκανα εδώ στην περίοδο του κομμουνισμού απαγορεύτηκαν. Ήταν τα ντοκιμαντέρ "Μία φορά το χρόνο" και "Ροκ συνάντηση". Από την απόσταση του χρόνου θα έλεγα ότι δεν είχε ειπωθεί τίποτα το τόσο τρομακτικό. Αλλά οι ταινίες ήταν ειλικρινείς και έδειχναν την αδιέξοδο. Ιδιαίτερα οργισμένες ήταν οι κριτικές προς το ντοκιμαντέρ "Μία φορά το χρόνο". Ήταν όχι μόνο απαγορευμένο, αλλά ήθελαν να καταστραφεί και το αρνητικό του. Τότε με υποστήριζε πολύ ο Νικόλα Κοβάτσεφ όνομα στο ντοκιμαντέρ, που είχε παρόμοια μοίρα".

"Ουσιαστικά, όλη η ζωή του ήταν μόνο από απαγορευμένα έργα", συνεχίζει η ίδια. "Με μάθαινε πώς να φυλάγω τις ταινίες μου, πώς να δείχνω ένα σενάριο, ενώ να γυρίσω άλλο. Τώρα είναι κάπως γελοίο, αλλά τότε τέτοια ήταν η ζωή μας. Ήξερα ότι δεν θα μπορέσω να αντέξω πολύ με τον τρόπο αυτό - ή θα έπρεπε να ακολουθώ την επίσημη γραμμή, ή να μείνω χωρίς δουλειά. Για μένα σαν δημιουργός ήταν σημαντικό και να ταξιδέψω να γνωρίσω τον κόσμο. Και να συναγωνιστώ με τους άλλους δημιουργούς. Ενώ δεν μπορούσα να ταξιδεύω ελεύθερα. Η άλλη αιτία ήταν το παιδί μου. Δεν ήθελα να το διαπαιδαγωγώ να σκέφτεται ένα και να μιλά άλλο. Και οι τρείς φύγαμε σε μία εκδρομή στο εξωτερικό και δεν επιστρέψαμε . Σχεδόν τυχαία εγκατασταθήκαμε στο Βέλγιο. Στην αρχή δούλευε μόνο ο σύζυγός μου και κάποια στιγμή αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι μαζί. Ιδρύσαμε τον δικό μας κινηματογραφικό οίκο από κοινού με ανθρώπους της οργάνωσης "Ιατροί χωρίς σύνορα". Ο σύζυγός μου δεν είναι δημιουργός, αλλά αγαπά πολύ τον κινηματογράφο. Είναι από τους ανθρώπους που αφιερώνονται στους άλλους. Τώρα διοργανώνει διεθνές φεστιβάλ των ντοκιμαντέρ στις Βρυξέλλες. Ερωτεύτηκε την τέχνη αυτή και κατέβαλλε πολλές προσπάθειες όχι μόνο να βοηθήσει , αλλά και να υπερασπίσει το είδος του ντοκιμαντέρ".

Στη ζωή τα νέα ποτέ δεν είναι είτε μόνο καλά, είτε μόνο άσχημα. Γι αυτό και η επωνυμία του κινηματογραφικού οίκου είναι “Good News-Bad News”. Αυτή σε έναν μεγάλο βαθμό είναι και η φιλοσοφία για τη ζωή της Ζλατίνα Ρούσεβα- δέχεται τη ζωή τέτοια που είναι, στην οποία το καλό συμβαδίζει με το κακό. Τα τελευταία χρόνια η σκηνοθέτρια αφιέρωσε όλη την ενέργεια της στο φεστιβάλ "Κόντρα στο ρεύμα" που διοργανώνει η ίδια.

"Αυτό ήταν κάτι που εμφανίστηκε πολύ ξαφνικά", λέει η κα Ρούσεβα. "Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ασχοληθώ με μουσικές ταινίες. Στα νιάτα μου είχα επαφές με ενδιαφέροντες Βουλγάρους μουσικούς, που δυστυχώς εγκατέλειψαν τον κόσμο αυτό. Αποδείχθηκε ότι δεν έχω οποιοδήποτε έγγραφο γι' αυτούς. Η μνήμη είναι κάτι που ενδιαφέρει από ανέκαθεν. Στον σύγχρονο κόσμο συνεχώς διευρύνουμε τις πληροφορίες, αλλά χάνουμε την μνήμη μας – οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν τι είναι πόλεμος, αλλά και οι νεαροί δεν θυμούνται τι είναι σοσιαλισμός. Η ζωή του ανθρώπου είναι κυκλική – τα πράγματα επαναλαμβάνονται, ενώ εμείς δεν κατορθώνουμε να κάνουμε τα αντίστοιχα συμπεράσματα. Γι' αυτό και στράφηκα προς την μουσική, γιατί ανακάλυψα ότι στην μουσική η ταυτότητα και η προσωπικότητα του ανθρώπου διαφυλάσσεται σε μεγάλο βαθμό. Η ιδέα του φεστιβάλ είναι να συγκεντρώσουμε μουσικούς βιρτουόζος που με την απίθανη τέχνη τους να πραγματοποιήσουν την γέφυρα μεταξύ των γενιών. Είμαι πεπεισμένη ότι η μουσική σαν μνήμη έχει αρκετά μεγαλύτερη διάρκεια από την γνωστή μας προφορική ή γραπτή μνήμη".

Το Φεστιβάλ "Κόντρα στο ρεύμα" είναι το μοναδικό στον κόσμο που διεξάγεται σε σκάφος που πλέει. Ξεκινά από τη Βουλγαρία στο σημείο στο οποίο ο Δούναβης εισρέει στην Μαύρη θάλασσα και συνεχίζει κόντρα στο ρεύμα, φτάνοντας μέχρι τη Γερμανία όπου πηγάζει ο ποταμός. Την άνοιξη του 2010 θα πραγματοποιηθεί η κατά σειρά έκδοση στην οποία θα συμμετέχουν και νεαροί άνθρωποι, βραβευμένοι στον διαγωνισμό "Η μουσική σαν μνήμη", διοργανωμένο επίσης από την Ζλατίνα Ρούσεβα. Ο κάθε ένας που έχει παρατηρήσεις ή βίντεο ή ηχογραφήσεις μοναδικών φολκλορικών μελωδίων, μπορεί να συμμετέχει.

"Ήθελα οπωσδήποτε να συμμετέχουν νεαροί άνθρωποι που ενδιαφέρονται από αυτήν την μουσική που έχουν απομνημονεύσει και θέλουν να διαφυλάξουν αυτό που σιγά σιγά εξαφανίζεται. Ενώ υπάρχουν απίθανα πράγματα στον κόσμο. Πρόσφατα άκουσα ομάδα από ένα ιταλικό χωριό που τραγουδά και μιλά μία μοναδική γλώσσα. Στη Νορβηγία συναντήθηκα με ανθρώπους που μου έδειξαν απίθανες αυθεντικές μορφές. Τι να πω για την Αλβανία, και Βουλγαρία. Εάν κατορθώσουμε να ενθαρρύνουμε τους νεαρούς ανθρώπους να διαφυλάξουν και να μεταβιβάζουν αυτές τις γνώσεις και παραδόσεις, μπορούμε να αφυπνίσουμε νέες ενέργειες. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν αιτία για νέα έργα, νέες ταινίες και ακόμη πολλά. Αυτός είναι και ο σκοπός του διαγωνισμού", μας είπε καταλήγοντας η Ζλατίνα Ρούσεβα.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Διαδώστε

Η σκηνοθέτιδα Ζλατίνα Ρούσεβα – κόντρα στο ρεύμα

Περισσότερα στην κατηγορία

Χρειαζόμαστε περισσότερες προσπάθειες για την ισότητα των φύλων

Χορηγήθηκαν οι πόροι για την εργασία των βουλγαρικών συνδέσμων στο εξωτερικό το 2025

Τα Δημόσια ΜΜΕ πρέπει να παρουσιάζουν όλες τις οπτικές γωνίες σε περισσότερες πλατφόρμες

Η Google δώρισε στο Ινστιτούτο INSAIT στη Σόφια ακόμη 1 εκατ. δολάρια