Σύμφωνα με την παλιά παράδοση, οι νοικοκυρές καθάριζαν τα σπίτια τους, έδιωχναν τα έντομα και τα ερπετά, βάζοντας στις αυλές μεγάλες φωτιές και καίγοντας όλα τα άχρηστα. Την ημέρα αυτή προσεύχονταν ο ήλιος να ανατείλει στην πλήρη λάμψη του. Οι κοπέλες έβαζαν κάτω από πέτρα βαμβακερά μαντήλια δεμένα κόμπο και μάντευαν. Αν κοντά στον κόμπο έβρισκαν πολλά μυρμήγκια, κομμάτια χαρτιού, λάσπη, πετρούλες, πίστευαν ότι θα παντρευτούν γεωργό, χτίστη, ή κάποιο μορφωμένο άνθρωπο αντίστοιχα.
Σύμφωνα με άλλη δοξασία την ημέρα αυτή πρέπει να φέρνει κανείς στο πουγκί του τουλάχιστον ένα παρά, για να μην είναι το πουγκί του άδειο όλο το χρόνο. Στο τραπέζι έβαλαν πίτα, στολισμένη με ανοιξιάτικα σύμβολα και λουλούδια, ψάρι ή ψαρόσουπα.
Θεωρείται, ότι ακριβώς την ημέρα Μπλάγκοβετς τα διαβατάρικα πουλιά - οι πελαργοί και τα χελιδόνια γυρίζουν στα εδάφη μας. Αυτό ανακοινώνει ο κούκος, λαλώντας για πρώτη φορά την άνοιξη. Σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία, όταν τον ακούσει, πρέπει κανείς να έχει στην τσέπη του κέρμα ή ψωμί, για να είναι η καινούργια εποχή εύκαρπη, να φέρει ευημερία και καλή τύχη.
Τα παιχνίδια όπου ο κύριος χαρακτήρας είναι το αυγό μάλλον δεν είναι πολλά. Αν ψάξουμε όμως για πληροφορίες, θα βρούμε μια ελαφρώς λιγότερο δημοφιλή παράδοση που διατηρείται στην επικράτεια της σημερινής Βεσσαραβίας, όπου ζουν πολλοί Βούλγαροι...
Η Μεγάλη Πέμπτη είναι μια από τις δύο μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας που βάφουμε τα αυγά για το Πάσχα. Η παράδοση λέει ότι αυτό το σημαντικό έργο πρέπει να το αναλαμβάνει η γηραιότερη γυναίκα της οικογένειας και το πρώτο αυγό να είναι πάντα βαμμένο..
Το Τσάρεβετς μετατρέπεται εκ νέου σε μέρος, όπου ξαναζωντανεύουν οι παλιές παραδόσεις. Το Σάββατο, 27 η Απριλίου, το χωριό της περιοχής της πόλης Μέζντρα, φιλοξενεί την 3 η έκδοση του Φεστιβάλ του Σαπουνιού, που παρουσιάζει ένα τυπικό ντόπιο έθιμο...