Ο πληθυσμός 1.130 κατοικημένων τόπων στη Βουλγαρία είναι από 1 μέχρι 49 άτομα, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία από τα τέλη του περασμένου χρόνου. Στο εγγύς μέλλον ένα μέρος απ' αυτά θα μπουν στην κατηγορία των έρημων κατοικημένων τόπων.

Στα τέλη του 2012 τα βουλγαρικά χωριά χωρίς κατοίκους, που εξαφανίστηκαν από τον χάρτη, ήταν 172. Και ο αριθμός τους θα αυξάνεται. Μόνο το περασμένο έτος από τον χάρτη εξαλείφθηκαν 24 χωριά – ένας τραγικός αριθμός.

Εμπειρογνώμονες του Ινστιτούτου έρευνας του πληθυσμού και του ανθρώπου της Ακαδημίας Επιστημών Βουλγαρίας, όμως, θεωρούν ότι τα έρημα βουλγαρικά χωριά είναι πολύ περισσότερα – περίπου 500.

Οι περιοχές με υψηλότερη θνησιμότητα στη Βουλγαρία είναι το Βίντιν, η Μοντάνα, η Βράτσα στη ΒΔ Βουλγαρία. Βρίσκονται στο οικονομικά πιο υπανάπτυκτο τμήμα της χώρας και αυτό δίνει τους λόγους να θεωρείται, ότι στο άμεσο μέλλον πολλά χωριά εδώ θα μείνουν χωρίς κατοίκους.


Φωτογραφία: αρχείο

Πολλά έρημα χωριά υπάρχουν και στις περιοχές Γκάμπροβο, Βελίκο Τίρνοβο, στην Ροδόπη και στις παραμεθόριες περιοχές. Στα σύνορα με την Ελλάδα επίσης βρίσκονται μερικά σχεδόν έρημα χωριά. Η Χριστίνα Κιουπεκτσίεβα είναι κοινοτάρχης δύο χωριών στην περιοχή του Ιβάϊλοβγκράντ – του Ντόλνο Λούκοβο, στα σύνορα με την Ελλάδα, και του Μέντεν Μπουκ. Κατά τα λόγια της το Ντόλνο Λούκοβο ακόμη αγωνίζεται για ζωή.

"Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι 80", λέει η ίδια. "Οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι - 60-70 χρονών και περισσότερα. Ασχολούνται κυρίως με γεωργία. Οι νέοι έφυγαν στις πόλεις ή στο εξωτερικό. Περίπου 10 άτομα δουλεύουν στην Ελλάδα. Έχουμε πολλά εγκαταλειμμένα σπίτια".

 
Φωτογραφία: αρχείο

Η Χρηστίνα Κιουπεκτσίεβα με λύπη διηγείται για την τύχη των γύρω χωριών: "Π.χ. στο Γκόρνο Λούκοβο έχουν μείνει μόνο 2 κάτοικοι, ενώ στη Τσέρνα τσάρκβα – μόνο ένας", αναφέρει η ίδια. "Στο χωριό Μπέντεν μπουκ ακόμη μένουν 40 γέροι. Η περιοχή άρχισε να ερημώνει μαζικά την περίοδο μετάβασης προς την ελεύθερη οικονομία, όταν έκλεισαν πολλά εργοστάσια και οι νέοι αναγκάστηκαν να πάνε στις πόλεις και το εξωτερικό".
 
"Αφού σε ένα χωριό δεν υπάρχει ούτε δουλειά, ούτε σχολείο, οι νέοι τι να κάνουν;", λέει η κοινοτάρχης. "Το πιο κοντινό σχολείο είναι στο χωριό Σβιράτσι, 6 χιλιόμετρα από την πόλη Ιβάϊλοβγκράντ. Ενώ εμείς βρισκόμαστε σε 25 χιλιόμετρα από την πόλη. Γι' αυτό πολλές οικογένειες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το χωριό. Η φύση εδώ είναι πανέμορφη, αλλά οι νέοι φεύγουν. Μετά έρχονται τα καλοκαίρια, για να απολαύσουν το βουνό και να ξεκουραστούν, αλλά οι διακοπές περνούν γρήγορα και μετά πάλι παραμένουμε μόνο οι γέροι".

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα