Η Ένωση του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας με την Ανατολική Ρωμυλία - κοινό επίτευγμα του λαού, των πολιτικών και του στρατού

Η ένωση της Βόρειας με την Νότια Βουλγαρία στις 6 Σεπτεμβρίου του 1885 είναι από τα πιο εντυπωσιακά γεγονότα στην ιστορία της Βουλγαρίας και αποτελεί ένα επιτυχημένο βήμα προς την εκτέλεση του εθνο-ενωτικού προγράμματος των Βουλγάρων, συνέχιση της Εθνικής τους Επανάστασης. Μόλις 7 χρόνια μετά την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό, οι Βούλγαροι από τις δύο πλευρές του Αίμου τολμούν να παραβιάσουν την σύμβαση του Βερολίνου και με ζηλευτή ενότητα και πατριωτισμό αποδεικνύουν την πολιτική τους ωριμότητα και την βούλησή τους για ελεύθερη ανάπτυξη.

Το ιδρυμένο τον 7ο αιώνα βουλγάρικο κράτος έχει μακριά ιστορική παράδοση, αλλά εξαιτίας των 5 αιώνων οθωμανικής κυριαρχίας η διαδικασία για την διαμόρφωση του βουλγάρικου έθνους τελειώνει περίπου τη δεκαετία του '70 του 19ου αιώνα. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει οικονομική άνοδο, πολιτισμική εδραίωση βάση της κοινής γλώσσας, αγώνες για εκκλησιαστική και πολιτική ανεξαρτησία, αφύπνιση της εθνικής και της κοινωνικής συνείδησης.

Ως αποτέλεσμα της ηρωικής αυτοθυσίας των αγωνιστών της επανάστασης του Απρίλη του 1876 και του επακόλουθου Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1877-78, η Βουλγαρία απελευθερώνεται, ενώ με την Συνθήκη ειρήνης από τις 3 Μαρτίου του 1878 στο Άγιο Στέφανο, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, σχεδόν αναγνωρίζονται τα ιστορικά και γεωγραφικά της σύνορα.

"Το Κογκρέσο του Βερολίνου" του Αντόν φον Βέρνερ, 1881

Οδηγημένοι όμως από τα πολιτικά τους συμφέροντα, οι Μεγάλες Δυνάμεις παίρνουν απόφαση, στο Συνέδριο του Βερολίνου τον Ιούλιο του 1878, να διαιρέσουν στα 5 το βουλγάρικο έθνος. Το ελεύθερο, αλλά υποτελές στο σουλτάνο, πριγκιπάτο εδραιώνεται στην Βόρεια Βουλγαρία με κύρια την περιοχή της Σόφιας. Τα εδάφη της Νότιας Βουλγαρίας ονομάζονται Ανατολική Ρωμυλία και λαμβάνουν καθεστώς τούρκικης επαρχίας με διοικητική αυτονομία. Οι περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης γύρω από την Αδριανούπολη επιστρέφονται στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, το βασίλειο της Σερβίας παίρνει τα εδάφη γύρω από το Πίροτ, την Νις και τη Βράνια, ενώ η Βόρεια Δοβρουτσά δίνεται στο βασίλειο της Ρουμανίας.

Ο βουλγάρικος λαός αντιδρά σ’ αυτές τις αποφάσεις και συνεχίζει τον αγώνα μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους. Τα κινήματα οργανώνονται είτε από τις κυβερνήσεις του πριγκιπάτου, είτε από την τοπική διοίκηση και η Ένωση γίνεται μέρος των κομματικών προγραμμάτων, των εκδηλώσεων των συλλόγων των μεταναστών και κύριο θέμα των μέσων επικοινωνίας.

Στις 10 Φεβρουαρίου του 1885 στο Πλόβντιφ ιδρύεται η Μυστική Επαναστατική Επιτροπή με πρόεδρο τον επιφανή συγγραφέα, αρθρογράφο και απόστολο της εξέγερσης του Απρίλη Ζαχάρι Στογιάνοφ (στη φωτογραφία δεύτερος από αριστερά, καθισμένος). Ο αρχικός στόχος της επιτροπής συμπεριλαμβάνει και την περιοχή της Μακεδονίας μα μετά από ανάλυση της διεθνούς κατάστασης και εκτίμηση των δυνάμεων η δράση του τελικά περιορίζεται στην προετοιμασία της Ένωσης υπό το σκήπτρο του πρίγκιπα της Βουλγαρίας Αλέξανδρου Α' Μπάτενμπεργκ.

Στις 28 Μαΐου ο Ζαχάρι Στογιάνοφ εκδίδει το πρώτο φύλλο της εφημερίδας "Μπορμπά" (Αγών), η οποία γίνεται σημαία της εξέγερσης ως τις 6 Σεπτέμβρη όταν η Μυστική Επιτροπή, με την στήριξη του στρατού και της ντόπιας κοινωνίας, κηρύσσει την απόσπαση της επαρχίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την ένωσή της με το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας. Στις 8 Σεπτεμβίου ο πρίγκιπας Μπάτενμπεργκ με ειδικό μανισφέστο αναγνωρίζει την Ένωση και "αποδέχεται από αυτή τη στιγμή να ονομάζεται πρίγκιπας της Βόρειας και της Νότιας Βουλγαρίας".

„Η υποδοχή του πρίγκιπα Αλέξανδρου Α' στο Πλόβντιφ στις 9 Σεπτεμβρίου 1885” του ζωγράφου Πιέτρο Μοντάνι. Φωτογραφία: muzeini-relikvi.net

Η Ένωση έρχεται σε ρήξη με τα συμφέροντα της Τουρκίας και τους όρους της Συμφωνίας του Βερολίνου. Τα ευρωπαϊκά κράτη κατακρίνουν την αυθαίρετη βουλγάρικη πράξη και δεν την στηρίζουν. Η πιο ανικανοποίητη Μεγάλη Δύναμη είναι η Ρωσία, η οποία θα ήθελε να είναι ενημερωμένη και να της ζητηθεί να συμφωνήσει, η αρνητική της στάση όμως προκαλεί την αντίθετη αντίδραση στην Μεγάλη Βρετανία, η οποία εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να αποσταθεροποιήσει την αντίπαλό της.

Το θέμα παραπέμπεται στην Διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης, αλλά στο μεταξύ η Σερβία κηρύσσει πόλεμο στην Βουλγαρία και επιτίθεται στο δυτικό της μέτωπο στις 2 Νοεμβρίου 1885. Οι βουλγάρικες δυνάμεις βρίσκονται συγκεντρωμένες στα νότια της χώρας και διανύουν την απόσταση για 5 μέρες. Η αποφασιστική μάχη δίνεται στις 7 Νοεμβρίου στην περιοχή της πόλης Σλίβνιτσα.

"Οι Σέρβοι παρακαλούν για ειρήνη", καρτ-ποστάλ από το 1885

Η Σερβία χάνει και αναγκάζεται να υπογράψει συνθήκη ειρήνης. Μ' αυτόν τον πρώτο πατριωτικό πόλεμο η Βουλγαρία κερδίζει τον σεβασμό και τον θαυμασμό της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Στις 24 Μαρτίου του 1886 οι εκπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων στο Τοπ Χανέ στην Κωνσταντινούπολη αποφασίζουν η διοίκηση της Ανατολικής Ρωμυλίας να ανατεθεί στον πρίγκιπα της Βουλγαρίας.

Αναγνωρισμένη διεθνώς, η Ένωση επηρεάζει θετικά την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση για την υπεράσπιση σκοπού από τις ενωμένες δυνάμεις του λαού, του στρατού και των πολιτικών.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου

Διαδώστε

Η Ένωση του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας με την Ανατολική Ρωμυλία - κοινό επίτευγμα του λαού, των πολιτικών και του στρατού

Περισσότερα στην κατηγορία

Γιορτάζουμε την Ημέρα του Άγιου Ανδρέα Πρωτόκλητου που θεωρούνταν προστάτης των αρχαίων Βουλγάρων

105 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ

Εορτή του Πατριαρχικού Καθεδρικού Ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στη Σόφια

Γιορτάζουμε την Ημέρα του Άγιου Ανδρέα Πρωτόκλητου που θεωρούνταν προστάτης των αρχαίων Βουλγάρων