τους δρόμους και επίσκεψη στο αστυνομικό τμήμα, από το πανεπιστήμιο μέχρι τον ζωντανό, αξέχαστο, γεμάτο με φιλοσοφική έννοια γκράφιτι στους δρόμους της Βουλγαρίας, του Καναδά, της Γερμανίας, της Ρωσίας... Έτσι γεννήθηκε ο θρύλος Nasimo - ένα από τα πιο δημοφιλές πρόσωπα της βουλγαρικής κουλτούρας γκράφιτι.

Είναι το ψευδώνυμο του Στανισλάβ Τρίφονοφ. Λόγω της ιδιοτυπίας της δραστηριότητας τους οι καλλιτέχνες του δρόμου αποφεύγουν τα πραγματικά τους ονόματα. Λέει ότι το γκράφιτι τον βρήκε όταν ήταν 15-16 ετών. Αυτός ο τρόπος έκφρασης του άρεσε τόσο πολύ ώστε αναπτύσσει τις δεξιότητες, τελειώνοντας ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο του Βέλικο Τίρνοβο.



Επιπρόσθετη γοητεία των πρώτων βημάτων προς την κατεύθυνση αυτή δίνει η αντίσταση των γονιών του:

Σήμερα τα γκράφιτι του Nasimo, εκτός στις προσόψεις των κτιρίων, μπορείτε να δείτε και σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών, σε ρούχα σε στυλ του δρόμου και σε γκαλερί σε όλο τον κόσμο, ενώ με τους φίλους του προσπαθούν να αναμιγνύουν των στυλ, δημιουργώντας κάτι μεταξύ του γκράφιτι και της ζωγραφικής.

Πώς το κοινό αντιλαμβάνεται το γκράφιτι στον εκθεσιακό χώρο;
"Είναι όπως κάθε άλλο είδος τέχνης - κυβισμός, σουρεαλισμός", απαντά ο Nasimo. "Στην αρχή θεωρούσα ότι το γκράφιτι είναι μόνο για τους δρόμους. Αλλά αν τα κάνεις σε καμβά, γιατί να μην τα παρουσιάσεις στην γκαλερί; Ποιο είναι το πρόβλημα να παρουσιαστεί και ένα διαφορετικό στυλ; Τα γκράφιτι αντανακλούν ακριβότερα την περίοδο στην οποία ζούμε, επειδή είναι κοινωνικά τα θέματα τους . Μεταφέρουν μήνυμα άμεσα συνδεδεμένο με ό, τι συμβαίνει τώρα στον κόσμο".

Ο τοίχος, το καλύτερο γκαλερί, λόγω της εύκολης πρόσβασης, αποδείχθηκε ισχυρό εργαλείο επικοινωνίας. "Στο γκράφιτι υπάρχουν κωδικοποιημένα μηνύματα. Ο άνθρωπος πρέπει μόνο να κοιτάζει", εξηγεί ο ίδιος.

Πού πάει η Βουλγαρία;
"Εάν ακολουθήσουμε τέτοιους ηγέτες που ήταν η επιλογή μας μέχρι σήμερα – πουθενά", απαντά ο Nasimo. "Αλλά αν σκεφτούμε και αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας, θα επιλέγουμε καλύτερους ηγέτες, που να βγάλουν την Βουλγαρία σε πιο καθαρό δρόμο".

Τι θα πρέπει να αλλάξει ο βούλγαρος, ξεκινώντας από τον εαυτό του;
"Κατ 'αρχάς, να μάθει ποιος είναι ο ίδιος. Μέχρι να μάθει ποιος είναι και ποιες οι ρίζες του είναι μπερδεμένος στην ζωή. Δεν γίνεται λόγος για τους Βούλγαρους, άλλα για όλους. Όταν ξεχνάμε την ιστορία μας, ακολουθούμε μια ξένη ιστορία που δεν ξέρουμε πού θα μπορεί να μας οδηγήσει".

Ο Nasimo είναι από τους καλλιτέχνες οι οποίοι δεν είναι ικανοποιημένοι με το status quo. Εάν στην αρχή τα γκράφιτι του αντανακλούν μια επαναστατική σκέψη, η άρνηση του συνηθισμένου, σήμερα γυρίζει πιο συχνά στην πνευματικότητα. "Προσπαθώ μάλλον να πω στον εαυτό μου κάποια πράγματα για να γίνω καλύτερος, να βοηθάω τους άλλους, για να βρω το σκοπό στη ζωή. Αυτά τα πράγματα με ενθουσιάζουν και φυσικά αντικατοπτρίζονται στη δουλειά μου", λέει ο καλλιτέχνης.

Πού είναι η πηγή της ανεξάντλητης ενέργειας και έμπνευσης του;
"Όλοι αντλούμε ενέργεια από μια πηγή, αλλά δεν το παραδέχεται κανείς - από τον Θεό. Τα πάντα βγαίνει από Ίδιο. Συνεπώς, είναι φυσικό για μας να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι γι' αυτόν. Λαμβάνουμε από την δύναμη Του, μετά την δίνουμε σ΄ αυτόν, και ο Κύριος πρέπει να είναι ευτυχισμένος", χαμογελά ο καλλιτέχνης του δρόμου.



Αισθάνεται ο Nasimo ελεύθερος ως καλλιτέχνης;
"Αν ένα άτομο δεν είναι ελεύθερο, δεν μπορεί να δημιουργήσει. Αυτό δεν θα είναι δημιουργία, αλλά εργασία κατόπιν παραγγελίας, η οποία νομίζω ότι δεν είναι τέχνη. Η τέχνη είναι όταν ένα άτομο εκφράζει τον εαυτό του, ανεξάρτητα από το αν θα τον αρέσουν ή όχι. Αυτή είναι η ελευθερία – απλώς να είσαι αυτός που είσαι".