Αν και δύσκολα, η ανάδοχη φροντίδα αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στη Βουλγαρία ως εναλλακτική λύση για τα εγκαταλειμμένα παιδιά στη Βουλγαρία. Το 2009 ανάδοχοι γονείς από την χώρα ίδρυσαν την Εθνική ένωση ανάδοχης φροντίδας, για να βοηθήσουν την ανάπτυξη αυτής της κοινωνικής υπηρεσίας στη Βουλγαρία και την επίλυση του προβλήματος των παιδικών ιδρυμάτων.

Αυτή τη στιγμή μέλη της ένωσης είναι 200 ανάδοχες οικογένειες. Ο βασικός σκοπός της οργάνωσης είναι η συναισθηματική υποστήριξη των ανθρώπων, που έχουν αφοσιωθεί σ' αυτήν την αποστολή. Πρόσφατα από την ένωση αποφάσισαν να ιδρύσουν κέντρο επαγγελματικής εκπαίδευσης ανάδοχων γονέων.

"Στη Σόφια η εκπαίδευση και η υποστήριξη των ανάδοχων γονέων είναι καλά αναπτυγμένη, αλλά στις μικρές πόλεις λείπει", εξηγεί ο πρόεδρος της Ένωσης ανάδοχης φροντίδας Μιροσλάβ Ντολαπτσίεφ. Σύμφωνα με στοιχεία της Υπηρεσίας κοινωνικής υποστήριξης αυτή τη στιγμή στη χώρα υπάρχουν περίπου 2.000 ανάδοχες οικογένειες. Περίπου ο ίδιος είναι ο αριθμός των παιδιών, που μεγαλώνουν μέσω αυτής της κοινωνικής υπηρεσίας. Αποδείχνεται, όμως, ότι το κράτος διαθέτει πάνω από 300 οικογένειες, στις οποίες δεν έχουν εγκατασταθεί παιδιά. Περισσότερες είναι στην πόλη Σούμεν. Η αιτία είναι ο ανεπαρκής σχεδιασμός της ανάδοχης φροντίδας.

"Τα τελευταία χρόνια σε πολλές περιοχές της χώρας η ανάδοχη φροντίδα αναπτύσσεται σαν απασχόληση. Γι' αυτό εκεί υπάρχει ανεπάρκεια παιδιών και πολλοί εγκριμένοι γονείς", εξηγεί ο Μιροσλάβ Ντολαπτσίεφ και συνεχίζει: "Υπάρχουν και μέρη, όπου η ανάδοχη φροντίδα ενθαρρύνεται με πολύ διαφορετικό τρόπο. Εκεί λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες των παιδιών στην κοινότητα και εκπαιδεύονται ανάδοχοι γονείς γι' αυτά".

Και αν σε πόλεις με υψηλή ανεργία οι πολίτες αντιμετωπίζουν την ανάδοχη φροντίδα ως δυνατότητα απασχόλησης, στην Σόφια υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που θέλουν να είναι εθελοντές ανάδοχοι γονείς.

Επάγγελμα ή προορισμός είναι η ανάδοχη φροντίδα;
"Δεν μπορώ να πω. Μάλλον είναι υποχρέωση προς την κοινωνία", λέει ο κ. Ντολαπτσίεφ. "Για μένα δεν είναι επάγγελμα, επειδή είμαι εθελοντής ανάδοχος γονέας και το κράτος δεν με πληρώνει. Χάρη σε φίλους μας, που μας μίλησαν για την ανάδοχη φροντίδα και για το πώς μπορεί να αλλάξει άμεσα την ζωή ενός παιδιού, με την σύζυγό μου αποφασίσαμε να γίνουμε και εμείς ανάδοχοι γονείς. Δεν είναι δύσκολο να έχουμε ακόμη ένα παιδί στην οικογένεια. Και μάλιστα με τον ερχομό τους τα παιδιά φέρουν πολλές προκλήσεις, αλλά μπορεί να τα καταφέρει κανείς".

Πέρα από την κόρη τους, ο Μιροσλάβ και η σύζυγός του εδώ και τρία χρόνια φροντίζουν μικρό κοριτσάκι, το οποίο οι γονείς του εγκατέλειψαν. Το παιδάκι έρχεται στο σπίτι τους στην ηλικία μόλις 11 μηνών.

"Οι προκλήσεις είναι πολλές, αλλά στο φόντο της μεγάλης αλλαγής, που γίνεται με το παιδί στο σπίτι σου, φαίνονται ασήμαντες", είναι κατηγορηματικός ο Μιροσλάβ. "Εάν για το παιδί σου φέρεις ευθύνη μόνο στον εαυτό σου και στον Θεό, για το ανάδοχο παιδί είσαι υπεύθυνος στο κράτος, τους βιολογικούς γονείς του, τον μη κυβερνητικό τομέα, που συμμετέχει στην διαδικασία".

Δεν φοβούνται οι ανάδοχοι γονείς τον χωρισμό με το παιδί, που φροντίζουν;
"Ο χωρισμός είναι κάτι, το οποίο κάθε ανάδοχος γονέας αντιμετωπίζει", λέει ο Μιροσλάβ. "Αλλά όσο καλά προετοιμασμένος και να είσαι, δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσεις, όταν έρθει ο χωρισμός. Αποφεύγω να σκέφτομαι αυτό το πράγμα. Ως ανάδοχος γονέας έχω προετοιμαστεί, ότι μία μέρα το παιδί θα φύγει. Το σημαντικότερο είναι όχι πώς εμείς, αλλά πώς το παιδί θα ξεπεράσει τον χωρισμό. Καθήκον μας είναι να το βοηθήσουμε να καταλάβει, ότι το αγαπάμε και ότι όπου θα πάει επίσης θα το αγαπάνε".

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα