Μετά την Απριλιανή Ολομέλεια του 1956, όταν ο Τόντορ Ζίβκοφ εκλέγεται Γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας, ανοίγεται ο δρόμος για τη ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας, η οποία έπρεπε να εξασφαλίσει νέες θέσεις εργασίας για τους αγρότες, που εγκαταλείπουν τα χωριά και έρχονται στις πόλεις για να βρουν δουλειά . Ωστόσο, ο Ζίβκοφ συνεχίζει να ενισχύει τη θέση του στο κόμμα. Στις 12 Ιουλίου του 1957 έχουν απομακρυνθεί από την Κεντρική Επιτροπή του Κομουνιστικού κόμματος ο Γιόνκο Πανόφ, Ντόμπρι Τερπέσεφ και Γκεόργκι Τσάνκοβ για «αντικομουνιστική δραστηριότητα και καριερισμό». Σε αυτήν την κατάσταση, τον Ιούνιο του 1958 πραγματοποιήθηκε το Έβδομο συνέδριο του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος στο οποίο παραβρέθηκε και ο κομματικός και κρατικός ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Νικήτα Χρουστσόφ. Στην εσωτερική πολιτική, το συνέδριο επιβεβαιώνει την άνοδο του Τοντόρ Ζίβκοφ προς την απολυταρχία και στην Κεντρική Επιτροπή εκλέχθηκαν πολλοί υποστηρικτές του Ζίβκοφ. Σε εξωτερικό-πολιτικό πλάνο , το Συνέδριο αποφάσισε να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες σε ηγεμονία που οι γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές απευθύνουν στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης , και να απορρίψουν τις «εθνικές οδούς» προς το σοσιαλισμό. Και ακόμα

Το Συνέδριο πέτυχε και ενίσχυσε την ενότητα, δοκίμασε την συνοχή του κόμματος μας, των στελεχών και των μελών γύρω από την Κεντρική επιτροπή – δηλώνει ο Τόντορ Ζίβκοφ.- Τι προκάλεσε αυτή την ενότητα - η σωστή κομματική πολιτική και η μαρξιστική-λενινιστική γραμμή της Κεντρικής Επιτροπής. Η εμπειρία του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος και του κόμματος μας έχει δείξει επανειλημμένα ότι, χωρίς σωστή μαρξιστική-λενινιστική ηγεσία, χωρίς την συνεπή μαρξιστική-λενινιστική γραμμή, η ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ενότητα του κόμματος δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί»

Οι πιο σημαντικές αποφάσεις του Έβδομου Συνεδρίου είναι για την οικονομία, εγκρίνονται οδηγίες για την επιτάχυνση της εφαρμογής του τρίτου πενταετούς προγράμματος για την ανάπτυξη της Βουλγαρίας κατά την περίοδο 1958-1962. Η κομματική προπαγάνδα καθορίζει το Συνέδριο ως "Συνέδριο του νικηφόρου σοσιαλισμού", διότι ήδη 92% της καλλιεργήσιμης γης περιλαμβάνεται σε συνεταιρισμούς ενώ το 99,99% της βιομηχανίας, των κατασκευών, των μεταφορών είναι κρατική ιδιοκτησία.

Σύντροφοι, το έβδομο συνέδριο του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος έληξε με επιτυχία τις εργασίες του. Στην ιστορία του Κόμματος και του βουλγαρικού λαού, θα επισημανθεί ως Συνέδριο του νικηφόρου σοσιαλισμού στη χώρα μας – τονίζει ο Ζίβκοφ. - Αυτό το βασικό συμπέρασμα, το οποίο εκφράζεται αυθόρμητα στο Συνεδριο και εγκρίθηκε είναι αληθινό και ακριβές. Αντανακλά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας ο σοσιαλισμός κέρδισε και κυριαρχεί σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και ιδεολογικής ζωής. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, το Έβδομο συνέδριο θα έχει μεγάλη ιστορική σημασία για την ανάπτυξη του κόμματος και της χώρας».

Στη θεωρία, η εικόνα που παρουσίασε ο Ζίβκοφ φαίνεται υπέροχα: για 3-4 χρόνια να εκπληρωθούν τα πενταετή σχέδια, να ρέουν ποτάμια από μέλι και βούτυρο, χάρη στην εκτεταμένη κατασκευή των αρδευτικών συστημάτων και κτηνοτροφιών, ενώ στη βιομηχανία να σημειωθεί άλμα, χρησιμοποιούντος εκτός από τους εργάτες και η εργασία των υπαλλήλων και των σπουδαστών.

Στην πράξη ο Ζίβκοφ σύντομα συνειδητοποιεί ότι, αυτό το άλμα είναι μια αδύνατη αποστολή για την μικρή και φτωχή σε πόρους Βουλγαρία, και γυρίζει το βλέμμα στο «μεγάλο αδελφό» - την Σοβιετική Ένωση: "Σε αυτό το μεγάλο αγώνα, εμείς, η χώρα μας, δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε ένα πιστό αδελφό, σύντροφο και προστάτη - την ισχυρή Σοβιετική Ένωση, με την βοήθεια της οποίας μπορούμε να κατακτήσουμε κάθε οχύρωμα". Με άλλα λόγια, φθηνές πρώτες ύλες έναντι υπακοής και της μετατροπής της Βουλγαρίας σε πιο πιστό δορυφόρο της ΕΣΣΔ.

Η γραμμή αυτή θα συνεχιστεί και στο επόμενο VIII Συνέδριο του Κόμματος της 14-της Νοεμβρίου του 1962, που αποφάσισε μέχρι το τέλος του ΧΧ αιώνα στη Βουλγαρία" να χτισθούν οι υλικές βάσεις του κομμουνισμού». Αυτό επαναλάβετε και επαναλάβετε και μέχρι τον Νοέμβριο του 1989, όταν μια μέρα οι τηλεοπτικές κάμερες παρακολουθώντας την κατά σειρά Ολομέλεια του Κόμματος, θα επικεντρώσουν τον ΓΓ του ΒΚΚ, ο οποίος με απίστευτα μάτια συνειδητοποιούσε ότι, μόνο ένα βήμα χωρίζει την απόλυτη εξουσία από την πλήρη κατάρρευση των ψευδαισθήσεων.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα