Πριν από περίπου 15 χρόνια ο Κόλιο αγοράζει 300 στρέμματα εγκαταλελειμμένωναμπελιών και τα αντικαθιστά με όλα τα είδη που ευδοκιμούν στην περιοχή του Μέλνικ όπου μέχρι τότε οι παραγωγοί φυτεύουν μόνο ένα ντόπιο είδος που δεν φύεται πουθενά αλλού από την ποικιλία Σιρόκα Μέλνισκα (Πλατύ κλήμα του Μέλνικ). Από το φύτεμα μέχρι το πρώτο ποιοτικό κρασί, άξιο να συμμετέχει σε διαγωνισμούς, περνάνε 10 χρόνια, αλλά μετά τα πρώτα μετάλλια ο Κόλιο αποφασίζει πως έχει έρθει η στιγμή να φτιάξει το δικό του κελάρι.

Το πρότζεκτ του κερδίζει ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και μέσα σε ένα χρόνο το "chateau" είναι έτοιμο. Βρίσκεται δίπλα στους αμπελώνες και προσφέρει όλα όσα θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε – θέα προς κάμποσα βουνά, σύγχρονο εξοπλισμό, ως και ελικοδρόμιο. Μεταξύ σοβαρού κι αστείου γίνεται λόγος και για μια εικόνα που βρίσκεται δίπλα στα πατητήρια.

"О Ιησούς Χριστός – αμπέλι της ζωής", αποφάσισα πως είναι καλύτερα να είμαι συνεργάτης του Θεού, ήμουν θεόπνευστος σ’ αυτό μου το εγχείρημα. Η γη ήταν εγκαταλειμμένη, επέλεξα τις ποικιλίες πολύ προσεκτικά – 10 κόκκινα και 6 άσπρα, φαρδιά του Μέλνικ, πρώιμη του Μέλνικ ή Μέλνικ 55, 1300 Μέλνικ, Syrah, Merlot, Cabernet, Pinot Noir, Sangiovese, Sauvignon Blanc, Chardonnay, Viognier, Misket του Σαντάνσκι και κερατσούδα. Τα περισσότερα κρασιά μας είναι από ένα είδος αλλά αναζητάμε τον εαυτό μας στα μείγματα", αναφέρει ο οινοπαραγωγός.

Κατεβαίνομε στο κελάρι όπου τα βαρέλια είναι λιγότερα από το αναμενόμενο και δεν υπάρχουν και πολλά ράφια για παλαίωση σε μπουκάλια. Στενός διάδρομος μας οδηγεί σε τούνελ μέσα στα ασβεστολιθικά βράχια που στα βουλγάρικα ονομάζονται μέλ και έχουν δώσει το όνομα της πόλης.

"Εδώ ήταν βυθός λίμνης και στα γήινα στρώματα υπάρχουν και ζώνες που μαρτυρούν εκρήξεις από ηφαίστεια. Ίσως κάποια μέρα αρχίσουμε να φτιάχνουμε και σαμπάνιες", συνεχίζει ο Κόλιο.

Αυτή είναι συνήθως η στιγμή που οι οικοδεσπότες αρχίζουν να διηγούνται οικογενειακές παραδόσεις και μυστικές συνταγές. Η ιστορία του Κόλιο όμως είναι πολύ πρόσφατη, τα οινοποιεία του Μέλνικ είναι εντελώς καινούρια.

Το Μέλνικ ήταν διάσημο για τα κρασιά του τον 19^ο αιώνα όταν οι παραγωγοί ήταν έμποροι από την Ελλάδα, αλλά μετά την αποχώρησή τους χάνονται και οι αγορές και οι εμπορικές σχέσεις και η μαστοριά. Επί σοσιαλισμού τα κτήματα των χωριανών δεν ξεπερνούσαν το ένα στρέμμα και δεν έδιναν πάνω από μισό τόνο κρασί που ήταν για προσωπική χρήση. Τώρα σε μια έκταση 15 χιλιομέτρων υπάρχουν 10 οινοποιεία.

Περνάμε στην δοκιμή. Ξεκινάμε με νέα και ελαφριά λευκά και μετά με μείξεις λευκών και ροζέ. Τα κόκκινα είναι η υπερηφάνεια της περιοχής, ενώ ένα ροζέ με ροδακινί χρώμα ανταγωνίζεται τα αρμονικά βιονιέ και σαρντονέ.

Η οινολόγος του Chateau έχει φοιτήσει στο Μπορντώ. Χάρη στο Ίντερνετ πλέον πολύ πιο γρήγορα και εύκολα συλλέγεις γνώσεις που αλλιώς συσσωρεύονταν μετά από πολλές γενιές, λέει η σύζυγος του Κόλιο και συνεχίζει πως εκείνη και ο άντρας της δεν είναι επαγγελματίες αλλά ακολουθούν τις κλασσικές μεθόδους ζύμωσης.

Γάλλος οινοπαραγωγός, που μας συνοδεύει, ρωτά τους ιδιοκτήτες του σατό τι θα κάνουν μετά αφού ήδη από την αρχή έχουν πετύχει τόσο καλά αποτελέσματα. "Τα κρασιά θέλουν χρόνο για να αποδείξουν την ποιότητά τους, γι’ αυτό σας περιμένω μετά από 20 χρόνια να δοκιμάσουμε το πινό νουάρ μας", λέει ο Κόλιο στο τέλος του ραντεβού μας.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου
Φωτογραφίες: Λιουντμίλ Φότεφ