Την 25^η Οκτωβρίου οι βούλγαροι ψηφοφόροι θα πρέπει να αποφασίσουν, πιθανόν, αν θα εφαρμοστεί στην Βουλγαρία η υποχρεωτική ψηφοφορία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ρόσεν Πλέβνελιεφ κατέθεσε στην Βουλή πρόταση για την διενέργεια δημοψηφίσματος για το θέμα αυτό, το οποίο θα πρέπει να διεξαχθεί παράλληλα με τις εκλογές για την ανάδειξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο Πρόεδρος ελπίζει, ότι με τον τρόπο αυτό θα συνεισφέρει στην μεγαλύτερη δέσμευση στις πολιτικές διαδικασίες, μια και, στο διάστημα των τελευταίων ετών, η συμμετοχή των πολιτών μειώνεται συνεχώς. Όπως κι αν προσπαθούμε να στολίσουμε την ιδέα της εφαρμογής της υποχρεωτικής ψηφοφορίας, ένα από τα βασικά επιχειρήματα είναι, ότι αυτή θα οδηγήσει στην μείωση των αγορασμένων ψήφων και της επιρροής τους στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Το ντροπιαστικό φαινόμενο της αγοράς ψήφων, το οποίο μάλλον έχουμε συνηθίσει στην Βουλγαρία, ξαναήρθε πρόσφατα στην επιφάνεια όταν στο χωριό Γκάρμεν ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ του βουλγαρικού πληθυσμού και της ντόπιας μειοψηφίας των Ρομά. Αν και οι λόγοι της έντασης ήταν άλλοι, με το θέμα ασχολήθηκαν οι πολιτικοί αναλυτές και κύριοι πολιτικοί του κυβερνητικού συνασπισμού. Ο εκ των προέδρων του ‘’Μεταρρυθμιστικού μπλοκ’’ Ραντάν Κάνεφ δήλωσε, ότι ‘’τα γκέτο είναι αποδεκτά από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, μια και από αυτά αγοράζουν ψήφους’’.

Όπως δείχνουν τα πράγματα, 25 χρόνια μετά την έναρξη της μεταπολίτευσης, οι πολίτες της Βουλγαρίας δεν εκτιμούν την ελευθερία έκφρασης μέσω των εκλογών. Γι’ αυτό, λίγο πριν τις εκλογές, συνεχίζουμε ανεκτικά να παρατηρούμε την οργανωμένη μεταφορά των ψηφοφόρων σε εκλογικά τμήματα, για να ψηφίσουν για κάποιο συγκεκριμένο κόμμα, ή την αγορά ψήφων για το ευτελές ποσό των 20€. Παρά τις αποκαλύψεις των ΜΜΕ, κανείς δεν έχει καταδικαστεί. Κάθε νέα δημοσιογραφική έρευνα επιβεβαιώνει την βεβαιότητα των πολιτών που απέχουν από την ψηφοφορία, ότι η ψήφος τους δεν παίζει κανένα ρόλο και δεν έχει καμία σημασία. Οι πολίτες, αηδιασμένοι από την πολιτική, απέχουν μαζικά από τις εκλογές.

Με την πρότασή του για το δημοψήφισμα, ο Πρόεδρος θέλει να φτάσει στους πολίτες που απέχουν. Προηγούμενα όμως, οι πολιτικοί θα πρέπει να τους πείσουν, ότι η ψήφος τους είναι αποφασιστικής σημασίας και ότι τα προεκλογικά προγράμματα δεν θα παραμείνουν απλά και μόνο υποσχέσεις. Αν αυτό γίνει πραγματικότητα, τότε θα μπορέσουμε να προσθέσουμε την υποχρέωση ψήφου στο δικαίωμα συμμετοχής στην ψηφοφορία. Γιατί αν στην μια πλευρά της ζυγαριάς βρίσκονται οι καλές προθέσεις για την εξουδετέρωση της επιρροής της αγορασμένης ψήφου, στην άλλη πλευρά βρίσκεται η δυσάρεστη αίσθηση, ότι τα βουλγαρικά κόμματα είναι, ουσιαστικά, ικανοποιημένα από την ισχύουσα κατάσταση, η οποία, με τις αγορασμένες ψήφους, εγγυάται την αναπαραγωγή του κατεστημένου. Από αυτήν την οπτική γωνία, η κοινοβουλευτικές διαβουλεύσεις, σε ότι αφορά το δημοψήφισμα, θα είναι ενδιαφέρουσες.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης