Η είδηση, για τους κατά σειράν μετανάστες που στο δρόμο για την «γη της επαγγελίας» βρήκαν το θάνατο, είναι σοκαριστική αλλά δεν είναι κάτι καινούριο. Το μεταναστευτικό ρεύμα κυλάει εδώ και χρόνια. Ως πρόσφατα οι Νότιες χώρες της ΕΕ πάλευαν με το πρόβλημα μόνες τους. Η Ιταλία, η Ελλάδα, η Βουλγαρία προειδοποιούσαν, μετά την έναρξη του πολέμου στη Συρία, πως η Ευρώπη στέκεται μπροστά σε ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί μόνο με κοινές προσπάθειες. Αλλά το δυσάρεστο θέμα δεν βρήκε θέση στην ημερήσια διάταξη των Βρυξελλών. Δυστυχώς η Ένωση ξεκίνησε να συζητά για αλληλεγγύη και καταμερισμό του βάρους μόνο όταν οι μετανάστες έφτασαν στην καρδιά της ηπείρου.

Παρά τις συζητήσεις το πρόβλημα δεν έχει ακόμα λυθεί. Αλλά τώρα που η Γερμανία αναμένει 800 000 ξεριζωμένους και η καγγελάριος Μέρκελ ανακοίνωσε πως υπάρχει επείγουσα ανάγκη για νέα ευρωπαϊκή πολιτική για τους μετανάστες ίσως κάτι να αλλάξει. Μια αλλαγή που ελπίζουμε να μας θυμίσει την σωτηρία των τραπεζών κατά την κρίση της χρεωκοπίας όταν έπρεπε να σταθεροποιηθεί το κοινό νόμισμα. Τότε σώζανε χρήματα τώρα πρόκειται για ανθρώπινες ζωές.

Η Ενωμένη Ευρώπη όμως είναι παρελθόν. Για την Αγγλία, την Πολωνία και τις Δημοκρατίες της Βαλτικής η μεταναστευτική κρίση στο Νότο σαν να μην υφίσταται. Κουρασμένη από την ίδια της την κρίση η Ελλάδα απλά αφήνει τους μετανάστες να περνάνε από την επικράτειά της δίχως καν να κάνει τον κόπο να τους καταγράφει, αγνοώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις ευρωπαϊκές διατάξεις. Η Ουγγαρία χτίζει φράγμα, η Γερμανία, η Αυστρία και η Σουηδία αποτελούν τον τελικό, ονειρεμένο αλλά όχι και τόσο φιλόξενο, προορισμό των άμοιρων οδοιπόρων.

Στην ΕΕ τα κράτη μέλη είναι 28. Άλλα 6 κράτη από τα Δυτικά Βαλκάνια θέλουν να ενταχθούν στην ομάδα παρά την έλλειψη αλληλεγγύης. Η Βουλγαρία εδώ και χρόνια δηλώνει την στήριξή της για τους βαλκανικούς της γείτονες που δεν έχουν μπει ακόμα στο πλάνο διεύρυνσης της Ένωσης και παρότι ενίσχυσε τα σύνορά της με τη Μακεδονία, για να μην δεχτεί νέο κύμα μεταναστών, επιμένει μπροστά στις Βρυξέλλες να στείλουν στην μακεδονική κυβέρνηση, που ανακοίνωσε «κατάσταση άμεσης ανάγκης», οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια. Τι γίνετα όμως με εμας τους ίδιους; Που δεν είχαμε εκπρόσωπο στην συνεδρίαση της Βιέννης και για άλλη μια φορά χάσαμε την ευκαιρία να είμαστε μέρος της λύσης του πλοβλήματος.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου