Νέα φιλανθρωπική πρωτοβουλία με τον τίτλο «Αν έχεις δώσει» συγκεντρώνει οπαδούς στη Σόφια. Η ιδέα ανήκει στον Στέφαν Τσολάκοβ, εστιάτορα που θεωρεί πως είναι έγκλημα οι ταβέρνες να πετάνε τα φαγητά που απομένουν στις κατσαρόλες το βράδυ όταν υπάρχουν άστεγοι που ψάχνουν στα σκουπίδια αναζητώντας αποφάγια. Έτσι όταν φύγουν οι τελευταίοι πελάτες εκείνος μοιράζει τα τρόφιμα, που δεν θα μπορούσε ούτως ή άλλως να χρησιμοποιήσει την επόμενη μέρα, σε άστεγους, άνεργους και ηλικιωμένους που δεν τα βγάζουν πέρα εξαιτίας των μίζερων συντάξεών τους. Ο εστιάτορας εξασφάλισε ένα ψυγείο το οποίο στέκεται μπροστά στο μαγαζί και οι γείτονες αφήνουν εκεί τρόφιμα κατάλληλα για κατανάλωση με σκοπό να τείνουν ένα χέρι βοήθειας στους πεινασμένους συνανθρώπους τους. Πίσω από το τζάμι του ψυγείου που οι γείτονες αποκαλούν «Χελπ κόρνερ» ή αλλιώς «γωνιά της βοήθειας», πολλές μητέρες αφήνουν γλυκίσματα που έχουν φτιάξει με τα χέρια τους δίνοντας παράδειγμα στα μικρά τους παιδιά. Οι πολίτες είναι ενθουσιασμένοι με την ιδέα και οι δωρητές αυξάνονται.

«Πριν τρεις μήνες καθαρίζοντας την κουζίνα αναγκάστηκα να πετάξω μερικές μερίδες φαγητό και ορκίστηκα πως δεν θα το ξανακάνω, λέει ο Στέφαν. Από τη μια γιατί σέβομαι τον κόπο για την προετοιμασία των γευμάτων, από την άλλη γιατί λυπάμαι τα προϊόντα που φροντίζω να είναι ποιοτικά. Αποφάσισα να χαρίζω τα τρόφιμα και παρακάλεσα φίλους από τα κοινωνικά δίκτυα να μου συστήσουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Πρώτη ήρθε μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει με λιγότερα από 200 € το μήνα. Είχε πληρώσει τους λογαριασμούς της, τα χρήματά της είχαν τελειώσει και πεινούσε ήδη τρεις μέρες. Σιγά σιγά κάθε μέρα μετά τις 20:00 άρχισαν να μαζεύονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι από αυτούς που ο κόσμος αποκαλεί ζητιάνους. Οι γείτονες ευαισθητοποιήθηκαν και άρχισαν να φέρνουν τρόφιμα, τα αποθέματα άρχισαν να μεγαλώνουν και ξεκινήσαμε να τα διανέμουμε σε ιδρύματα που φροντίζουν ανάπηρους. Η πρωτοβουλία πήρε μεγάλες διαστάσεις και χρειάστηκε να προμηθευτούμε ψυγείο που να στέκεται έξω από το κατάστημα μετά την ώρα που κλείνουμε. Το να κάνουμε το καλό είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης μας. Το μαγαζί μου βρίσκεται σε καλή συνοικία και οι γείτονες είναι άνθρωποι με επιβλητικά επαγγέλματα, παρόλα αυτά όμως δεν είναι αδιάφοροι προς την δυστυχία των πλησίον τους. Όσοι πάλι δεν έχουν μεγάλη οικονομική ευχέρεια δίνουν μικρά ποσά ή αγοράζουν φασόλια και φακές. Από τότε που το μοντέλο αυτό τέθηκε σε λειτουργία παρατηρείται αλλαγή στο στάτους των φτωχών – μερικοί από αυτούς βρήκαν δουλειά και άρχισα να δωρίζουν φαγητό για τους πεινασμένους».

Κανείς δεν είναι ασφαλισμένος κατά των γυρισμάτων της τύχης. Υπάρχει μια τάση στην κοινωνία να είμαστε ατομικιστές και να υπηρετούμε τον ανταγωνισμό αλλά ο Στέφαν Τσολάκοβ θεωρεί πως η κοινωνία μπορεί να φροντίζει τα αδύναμα μέλη της και πως κάτι τέτοιο κάνει την ζωή μας πιο ουσιώδη.

«Εμείς είμαστε 20 000 και αυξανόμαστε, λέει ο Στέφαν, αλλά δεν έχουμε ιδρύσει οργάνωση γιατί ούτως ή άλλως είμαστε έξω από το νόμο. Το βουλγάρικο κράτος περιορίζει τους ευεργέτες γιατί τους επιβάλει φόρο 20% σε κάθε δωρεά. Έτσι είμαστε απλά μια χούφτα άνθρωποι που κάνουν ότι μπορούν. Κάθε εθελοντής που παίρνει τρόφιμα από εμάς και τα πηγαίνει στους ανάπηρους ή που φέρνει φαγητό στην «γωνιά της βοήθειας» γίνεται μέλος της ομάδας μας και τώρα το καλοκαίρι βασιζόμαστε πολύ σε όσους αδειάζουν τα ψυγεία τους πριν φύγουν για διακοπές».

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου