Τον τελευταίο καιρό συχνά στα μίντια συζητιέται το θέμα του αυτισμού. Κάποιοι ισχυρίζονται πως τα αυτιστικά παιδιά είναι διάνοιες σε κάποιους τομείς, αλλά στη χώρα μας υπάρχουν περιπτώσεις που δεν τοποθετείται καν διάγνωση. Δεν υπάρχουν ακριβή στατιστικά στοιχεία πόσα είναι τα αυτιστικά παιδιά στη Βουλγαρία ούτε γίνονται έρευνες από τους θεσμούς. Βάση ανεπίσημων στοιχείων κάθε ένα στα 80 παιδιά είναι αυτιστικό ενώ στα 5 παιδιά με διάγνωση τα 4 είναι κορίτσια.

Στην ουσία αυτά τα παιδιά δεν είναι καθόλου λίγα και με μια πρώτη ματιά δεν διαφέρουν από τους συνομήλικούς τους. Τα προβλήματα με το περιβάλλον και την επικοινωνία γίνονται αισθητά, όταν πάνε στο νηπιαγωγείο και το σχολείο, θεσμοί που δεν είναι έτοιμοι να τα υποδεχτούν. Το πρόβλημα της επικοινωνίας είναι το πιο βαρύ πρόβλημα για τους γονείς των αυτιστικών και ο βασικός στόχος είναι η δημιουργία μιας προσωπικότητας που να είναι ανεξάρτητη και λειτουργική έτσι ώστε να είναι σε θέση να εξελίξει το δυναμικό της.

Ο Βλαντιμίρ ήταν περίπου τριών χρονών όταν η μητέρα του συνειδητοποίησε πως κάτι δεν πάει καλά. Το παιδί δεν μιλούσε με άλλα παιδιά, ούτε αντιδρούσε στην παρουσία τους. Επικεντρωνόταν με τις ώρες σε αντικείμενα που δεν ήταν καν παιχνίδια. Τα παιδιά σαν τον Βλαντιμίρ δεν βρίσκουν θέση στα νηπιαγωγεία παρά το ότι το δικαιούνται νομικά.

Συνήθως όταν μια οικογένεια έχει αυτιστικό παιδί ένας από τους γονείς σταματά να εργάζεται για να το προσέχει. Το πρόβλημα οφείλεται στην έλλειψη ειδικού θεσμού στη χώρα μας που να ασχολείται με τα αυτιστικά. Υπάρχουν κατά τόπους ημερήσια κέντρα, αλλά όλα είναι πληρωμένα. Λείπουν και ειδικοί που να είναι προετοιμασμένοι για τις ιδιαιτερότητες αυτών των παιδιών. Αν και ο αριθμός τους αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, τα αυτιστικά παιδιά μένουν αόρατα για την κοινωνία.

Τον τελευταίο καιρό ο Βουλγάρικος Ερυθρός Σταυρός εργάζεται πάνω σε δικό του πρότζεκτ με σκοπό να βοηθά τα αυτιστικά παιδιά στη Σόφια. Όλοι όσοι συμμετέχουν είναι σίγουροι πως τα παιδιά με προβλήματα επικοινωνίας μπορούν να ενταχθούν αρκεί από νωρίς να τους δώσουν προσοχή και φροντίδα.

"Το βασικό εμπόδιο είναι η έλλειψη κατανόησης πως πρόκειται για άτομα σαν κι εμάς, με προσόντα και δυνατότητες, που μπορούν να είναι ωφέλιμα για τον εαυτό τους και τους γύρω τους", εξηγεί η Νεβελίνα Στόινεβα που ηγείται του πρότζεκτ του Ερυθρού Σταυρού "Φίλοι των παιδιών και των νέων με προβλήματα αυτισμού".

"Το πρότζεκτ ξεκίνησε πριν ένα χρόνο και κοντεύει πια να λήξει", λέει εκείνη. "Μια από τις δραστηριότητες είναι στραμμένη προς την κοινωνία. Από την μια πλευρά πληροφορούμε τους ανθρώπους για τον αυτισμό και από την άλλη προσπαθούμε να ευαισθητοποιήσουμε το περιβάλλον των παιδιών αυτών να τους δείχνει κατανόηση. Η κατάστασή των αυτιστικών είναι ιδιάζουσα και είναι δύσκολη η αποδοχή. Επίσης τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά ζουν σε δύσκολες συνθήκες. Σκοπός του πρότζεκτ είναι να καταρρίψει τα στερεότυπα και σ’ αυτήν την κατεύθυνση εργάζονται 35 νέοι εθελοντές του Βουλγάρικου Ερυθρού Σταυρού. Τα άτομα που θεραπεύουμε είναι από 10-25 χρονών και η ζωή τους κυλά μεταξύ του ιατρείου του φυσιοθεραπευτή, το σχολείο και το σπίτι τους. Παντού όμως είναι μόνα τους. Οι εθελοντές βοηθάνε στη φυσιοθεραπεία και επικεντρώνονται στην επικοινωνία. Οργανώνουν καλλιτεχνικά εργαστήρια και προσπαθούν να φέρουν σε επαφή τους κρατικούς θεσμούς με τις μη κρατικές οργανώσεις. Χαιρόμαστε όταν βλέπουμε θετικά αποτελέσματα".

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου