Η ένταξη της Βουλγαρίας στην Ευρωζώνη, δηλαδή η καθιέρωση του ευρώ ως εθνικό νόμισμα, αποτελεί υποχρέωση της χώρας και των Βρυξελλών, διατυπωμένη στη Συνθήκη Προσχώρησης της Βουλγαρίας στην ΕΕ. Στη Συνθήκη όμως δεν αναφέρονται οποιεσδήποτε προθεσμίες, υπάρχουν μόνο υποχρεώσεις η εκπλήρωση των οποίων υπόκειται σε αρκετά ελεύθερη ερμηνεία.

Σχετικά με ορισμένα από τα κριτήρια αυτά, η Βουλγαρία έχει πετύχει αποτελέσματα, για ορισμένα παρατηρούνται ταλαντεύσεις, ενώ για τρίτα καταβάλλονται προσπάθειες και οι προσδοκίες είναι στο εγγύς μέλλον να καλυφτούν. Η αποδοχή του ευρώ δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να λυθεί σήμερα ή αύριο, είναι στρατηγικό σχέδιο με ορίζοντα από περίπου δέκα χρόνια.

Τελευταία όμως παρατηρούνται κάποιες περίεργες τάσεις σχετικά με την καθιέρωση του ευρώ στη χώρα. Οι επιχειρήσεις όλο και πιο δραστήρια εμμένουν στην εφαρμογή του ενιαίου νομίμσατος όσο το δυνατόν συντομότερο. Το Βουλγαρικό Οικονομικό Επιμελητήριο ζήτησε πρόσφατα από τις αρχές να εγκρίνουν έως τα μέσα του έτους εθνικό σχέδιο για την καθιέρωση του ευρώ, προειδοποιώντας ότι σε αντίθετη περίπτωση η χώρα θα γίνεται όλο και πιο μη ανταγωνιστική και φτωχή.

Ο ΠτΔ, Ρόσεν Πλέβνελιεφ που είναι αρκετά φιλοδυτικά προσανατολισμένος, υποστήριξε λεπτά τις επίμονες εκκλήσεις των επιχειρηματιών και ανέφερε το λίγο πιο απόμακρο 2018 σαν έτος ένταξης της χώρας στην έτσι ονομαζόμενη "αίθουσα αναμονής" της Ευρωζώνης. Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Βουλγαρίας, Ντιμίταρ Ράντεφ όμως προειδοποίησε ότι δεν χρειάζεται βιασύνη και πρέπει να ειδωθούν τα αποτελέσματα των στρες τεστ των τραπεζών φέτος. Αλλά και αυτός δεν θέτει υπό αμφιβολία το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας και το επικείμενο τέλος του εθνικού συναλλάγματος – του λεβ. Στο μεταξύ αυτό το λεβ από 15 χρόνια είναι δεμένο με το ευρώ και για τον λόγο είναι αρκετά σταθερό που είναι προς όφελος της οικονομίας και των πολιτών.

Για να ενταχθεί στην Ευρωζώνη όμως η Βουλγαρία πρέπει να έχει και πρόσκληση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και όλους τους άλλους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αλλά θαρρείς οι θεσμοί αυτή αντιμετωπίζουν τη χώρα βασικά σαν πηγή προβλημάτων. Τέτοια π.χ. είναι η περίπτωση με την ζώνη Σένγκεν, σχετικά με την οποία η Βουλγαρία καλύπτει όλα τα τυπικά κριτήρια ένταξης, αλλά δε γίνεται δεκτή. Σαν βασική αιτία για την αρνητική συμπεριφορά αναφέρεται η διαφθορά και η έλλειψη μεταρρύθμισης στο δικαστικό σύστημα.

Σχετικά με την οικονομία τα προβλήματα αυτά έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία και είναι απολύτως σίγουρο ότι χωρίς σοβαρή πρόοδο στον τομέα δικαιοσύνης δεν υπάρχει περίπτωση το ευρώ να αντικαταστήσει το λεβ. Εκτός από αυτό δεν είναι σαφές και τι θα γίνει μετά την τόσο διαρκή αναμονή με το ίδιο το ευρώ, και ποιά θα είναι κάποια μέρα η συμπεριφορά των Βουλγάρων πολιτών προς το ευρώ, τα αισθήματα των οποίων γίνονται όλο και πιο ψυχρά προς το κοινό συνάλλαγμα.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα