Την 11 η Φεβρουαρίου το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών κατάθεσαν ψήφο μομφής κατά της Κυβέρνησης, υποστηρίζοντας, ότι απέτυχε η κυβερνητική πολιτική στον τομέα της υγείας. Λόγω του ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, ότι η υγεία δεν είναι το κύριο κίνητρο για την ψηφοφορία, και με δεδομένη την πραγματική αναλογία των δυνάμεων στο νομοθετικό σώμα, αυξάνονται οι πιθανότητες για την διεξαγωγή στείρας πολιτικής συζήτησης καθώς και για το αρνητικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.

Η ιδέα της μομφής γεννήθηκε στις τάξεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος τον Ιανουάριο. Στις διαβουλεύσεις, σχετικά με την υποστήριξη από το ΚΔΕ, συζητήθηκαν, επίσης, οι δυνατότητες μομφής λόγω των προβλημάτων στην εσωτερική ασφάλεια και το δημογραφικό. Τα προβλήματα της δικαιοσύνης, της διαφθοράς και το οργανωμένο έγκλημα, τα οποία αναφέρονται στην τελευταία έκθεση της Κομισιόν για τη Βουλγαρία, δεν ήταν ανάμεσα στις επιλογές και, όπως φαίνεται, η ψήφος κατατέθηκε για να υπάρξει κάποια συζήτηση για κάποιο θέμα. Για να περάσει η ψήφος μομφής, χρειάζονται 121 ψήφοι, αλλά το ΣΚΒ έχει 38, το ΚΔΕ 30. Ακόμα 2 ψήφοι εξασφαλίζονται από δυο ανεξάρτητους βουλευτές, αλλά το σύνολο είναι κατά πολύ μικρότερο από τον απαιτούμενο αριθμό.

Τα δυο κόμματα γνωρίζουν καλά ότι δεν μπορούν να κερδίσουν, αλλά η συζήτηση για την πρόταση μομφής τα ενδιαφέρει ακόμα και στην περίπτωση αρνητικής έκβασης της ψηφοφορίας. Ο στόχος δεν είναι τόσο πολύ να πληγεί η κυβέρνηση, όσο να ελεγχθεί την ισορροπία των δυνάμεων στο κοινοβούλιο, μετά από τις εσωκομματικές αναταραχές στο ΚΔΕ και στο Μεταρρυθμιστικό Μπλοκ, το οποίο συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, αλλά και ο έλεγχος του επίπεδου στήριξης της κυβέρνησης από τα συμπολιτευόμενα ABV και Πατριωτικό μέτωπο.

Η αναμενόμενη αρνητική έκβαση ενισχύει την θλιβερή παράδοση της αποτυχίας των ψήφων μομφής, εδώ και εικοσιπέντε χρόνια, από την αλλαγή του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης της Βουλγαρίας. Στη Βουλγαρία η ψηφοφορία μη εμπιστοσύνης χρησιμοποιείται μόνο ως εργαλείο για συζήτηση και όχι ως ένα νόμιμο μέσο αλλαγών στην εξουσία. Όχι τυχαία, ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ έδειξε αξιοζήλευτη ηρεμία σχολιάζοντας ότι «Πρέπει να υπάρχουν ψήφοι μομφής. Κακό είναι αν δεν υπάρχουν ...». Και δικαιολογημένα, μια και η προηγούμενη κυβέρνησή του άντεξε σε τέσσερις ψήφους μομφής του ΣΚΒ και του ΚΔΕ - τον Οκτώβριο του 2010, λόγω της πολιτικής στον τομέα της υγείας, τον Ιούνιο του 2011, λόγω της αποτυχίας της πολιτικής για την καταπολέμηση της κρίσης, τον Ιούλιο του 2011, λόγω της αποτυχίας της πολιτικής για την εσωτερική ασφάλεια και την δημόσια τάξη και τον Απρίλιο του 2012, για τη διακοπή του έργου κατασκευής του πυρηνικού σταθμού "Μπέλενε" και την αποτυχία της ενεργειακής πολιτικής.

Με δεδομένη την σημερινή πολιτική πραγματικότητα, μάλλον θα πρέπει να κάνουμε υποθέσεις για το αν, μετά από μια ακόμη αποτυχημένη ψήφο μομφής εναντίον της κυβέρνησής του, ο Μπόικο Μπορίσοφ, θα παραμείνει πιστός στον εαυτό του μέχρι το τέλος, ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης, όπως την ζήτησε και την κέρδισε τον Ιανουάριο του 2011, από το κοινοβούλιο.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης