Ζούμε σε μια πολύ γρήγορη εποχή που δεν ανέχεται την ηρεμία και αν ξεμείνουμε από το βιαστικό ρυθμό της χάνουμε κάθε ευκαιρία για καλή ζωή. Έχουμε ανάγκη από ένα νέο παγκόσμιο τρόπο σκέψης που να συμπεριλαμβάνει και την αγορά εργασίας για να ανταποκριθούμε στον κόσμο που αλλάζει γρήγορα. Οι εταιρείες του μέλλοντος αναζητούν πολυλειτουργικούς υπαλλήλους και οι εξειδικεύσεις μένουν στο παρελθόν. Έτσι οι άνθρωποι πρέπει να αρχίσουν να έχουν ποικίλες γνώσεις και να μαθαίνουν εν κινήσει.

"Η πολυλειτουργικότητα θα είναι το νέο κίνητρο μιας και οι άνθρωποι θα πρέπει να εκτελούν ποικίλες δραστηριότητες, να εκτελούν παράλληλα διάφορους ρόλους στη δουλειά τους με σκοπό την πιο υψηλή τους παραγωγικότητα", λέει η Νάντια Βασίλεβα, διευθύντρια εταιρείας στελέχωσης επιχειρήσεων. "Φυσικά, αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση του επιπέδου του άγχους και ο μόνος τρόπος να τα καταφέρνει κανείς θα είναι η σταθερότητα και η ισορροπία. Οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να ορίζουν την καριέρα τους, να αναπτύσσουν τις ικανότητες και τα προσόντα τους, να ελέγχουν τακτικά την κατάσταση της υγείας τους, να έχουν επίσης τις βασικές γνώσεις για τα λογιστικά και την διαχείριση των χρημάτων τους".

Οι εργοδότες σήμερα δυσκολεύονται να βρουν προσωπικό γιατί η επαγγελματική επανάσταση απαιτεί νέα προσόντα – ηθική, ετοιμότητα για αλλαγή, πειθαρχία, δέσμευση, πρωτοβουλία, φιλομάθεια, υπευθυνότητα.

"Παρατηρείται μια ασάφεια όσον αφορά την προσφορά και την ζήτηση", λέει η κα Βασίλεβα. "Από την πλευρά των εργοδοτών παρατηρείται κρίση στους κόλπους της μεσαίας διοίκησης λόγω της έλλειψης αρκετής υπευθυνότητας, αφοσίωσης, ανάληψης πρωτοβουλίας και αυτό μετατρέπεται σε πρόβλημα για τις εταιρείες. Οι εταιρείες δυσκολεύονται επίσης να ανταπεξέλθουν στην ένταση μεταξύ των διαφορετικών γενεών υπαλλήλων, ενώ αυτοί που ψάχνουν δουλειά βρίσκονται σε δίλημμα – να κάνουν κάτι δικό τους ή να κατευθυνθούν προς το εξωτερικό".

Αυτή τη στιγμή στην αγορά εργασίας υπάρχουν 5 γενιές υπαλλήλων που έχουν εντελώς διαφορετικές προσδοκίες και κίνητρα – οι παραδόπιστοι, όσοι γεννήθηκαν την δεκαετία του ’50 και οι γενιές Χι, Ύψιλον και Ζήτα.

Αυτοί που γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’50 έχουν καλή μόρφωση και είναι πειθαρχημένοι, αλλά δεν γνωρίζουν τις νέες τεχνολογίες και είναι συντηρητικοί. Οι νέοι πάλι ξέρουν ότι θα εργάζονται ως αργά στη ζωή τους και δεν θα έχουν μια μόνιμη θέση εργασίας, αλλά πολλούς εργοδότες ταυτόχρονα. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν περισσότερη ελευθερία και ταχύτητα και ακροβατούν μεταξύ της οικογένειας και της καριέρας.

Η αγορά εργασίας σήμερα απαιτεί την γνώση ξένων γλωσσών, πληροφορικής και οικονομικών και μια ριζική αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας.

"Η ανώτατη εκπαίδευση θα πρέπει να επιταχυνθεί, ανάλογα με τις ανάγκες των εργοδοτών", λέει η Νάντια Βασίλεβα. "Οι εργοδότες δεν μπορούν να περιμένουν 4-5 χρόνια. Θα πρέπει να εισαχθούν νέες μέθοδοι που να βοηθούν τους υπαλλήλους να περνάνε από την εκπαίδευση στην παραγωγή χωρίς να σταματάνε να έχουν έσοδα και ο κύριος στόχος είναι η αύξηση της απασχόλησης σε όλες τις ηλικίες".

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα