Η Ευρώπη φοβάται τους πρόσφυγες. Και ο φόβος αυτός τροφοδοτείται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία ταυτίζουν το πολύπλοκο πρόβλημα του κύματος προσφύγων, από τον αραβικό κόσμο στην Ευρώπη, με την ισλαμική τρομοκρατία. Όμως οι επιθέσεις στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες ήταν έργο δυτικών πολιτών, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Γηραιά ήπειρο.

Είναι αμφίβολο αν, σήμερα, υπάρχει ευρωπαίος ο οποίος δεν εξισώνει τη θρησκεία με την τρομοκρατία. Αυτή ακριβώς την διαίσθηση δρομολογούν τα ΜΜΕ. Η οδυνηρή αλήθεια είναι, ότι, στην πραγματικότητα, η κρίση των προσφύγων και οι βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας, έδειξαν πεντακάθαρα πόσο εύθραυστη συμμαχία αποδείχθηκε η συμμαχία που ονομάστηκε Ευρωπαϊκή. Το πρόβλημα των εκατομμυρίων προσφύγων, καταδεικνύει σαφώς την έλλειψη ενότητας μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εμπιστοσύνη των ευρωπαίων στους πολιτικούς τους θεσμούς και σε εθνικό και σε υπερεθνικό επίπεδο, έχει πληγεί άσχημα. Οι περιθωριοποιημένες μειονότητες στα γκέτο των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων, αποδείχτηκαν, ξαφνικά, έλκη που η Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια αγνοούσε με την αφελή ελπίδα ότι θα θεραπεύσει, με την πανάκεια "δημοκρατία". Ωστόσο, αυτή είναι ή ίδια πανάκεια, την οποία προσπάθησε να επιβάλει η Δύση στον αραβικό κόσμο, ονομάζοντάς την "Αραβική Άνοιξη". Η ιστορία θα έπρεπε να μας έχει διδάξει, ότι η επιβολή έτοιμων μοντέλων σε κοινωνίες που δεν έχουν οι ίδιες δημιουργήσει, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Και αν η αβεβαιότητα που δημιουργούν η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική φαινόταν μέχρι πρόσφατα αφηρημένη, διότι κατά κάποιο τρόπο υπήρχε μόνο στα δελτία ειδήσεων, το κύμα των μεταναστών, μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, την μετέφερε στις πόλεις μας.

Η Βουλγαρία, προς το παρόν, παραμένει έξω από το δρόμο των προσφύγων, προς μια καλύτερη ζωή στη Δυτική Ευρώπη. Ωστόσο, τα στατιστικά στοιχεία είναι εντυπωσιακά: Το 2015 ο Κρατικός οργανισμός για τους πρόσφυγες διαπίστωσε αύξηση 87% στον αριθμό των υποβληθεισών αιτήσεων για την απόκτηση προσφυγικής ιδιότητας, σε σύγκριση με το 2014. Στη χώρα μας, το περασμένο έτος, υποβλήθηκαν 20.165 αιτήσεις σε σύγκριση με τις προηγούμενες 10.805. Στο φόντο του, τουλάχιστον, ενός εκατομμύριου προσφύγων που φιλοξενούνται στη Γερμανία, αυτός ο αριθμός μπορεί να φαίνεται μικρός. Ανησυχία, ωστόσο, προκαλούν οι προβλέψεις εμπειρογνωμόνων σε θέματα ασφάλειας από τη Βουλγαρία και τη Δυτική Ευρώπη, ότι η Βουλγαρία μετατρέπεται στο πιο σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο. Σύμφωνα με ανώνυμες πηγές από τις υπηρεσίες ασφαλείας, οι μετανάστες κατευθύνονται, διαμέσου της Βουλγαρίας προς την Δύση, με ένα καλά οργανωμένο και δομημένο δίκτυο διαμετακόμισης. Οι ίδιες πηγές επικαλούνται τις τουρκικές αρχές, οι οποίες επιβεβαίωσαν επίσημα την ύπαρξη 500 γνωστών διακομιστών οι οποίοι δραστηριοποιούνται στο βουλγαρικό έδαφος.

Αυτή την εβδομάδα το βουλγαρικό κοινοβούλιο επικύρωσε τη συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προσφυγική κρίση. "Το βουλγαρικό εθνικό συμφέρον προστατεύεται κατηγορηματικά» - δήλωσε από το βήμα της Βουλής η αν. πρωθυπουργός για τις ευρωπαϊκές πολιτικές Μεγκλένα Κούνεβα. Σύμφωνα με τα λόγια της, η συμφωνία αυτή δεν αφορά τα θέματα της κατάργησης των θεωρήσεων για τους Τούρκους πολίτες που ταξιδεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ή την πρόοδος στις συνομιλίες της με την Τουρκία. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτό είναι αυτό που διακυβεύεται, διότι η Τουρκία κρατά το κλειδί για την επίλυση της κρίσης. Η Ευρώπη δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα, τουλάχιστον, δύο εκατομμύρια πρόσφυγες που βρίσκονται στο έδαφος της Τουρκίας. Λογικά, ο δρόμος τους θα περνά από τη Βουλγαρία. Η Βουλγαρία, πάντα χαρακτήριζε ως γεωπολιτικό πλεονέκτημα την γεωγραφική της θέση στο σταυροδρόμι που συνδέει την Ανατολή με τη Δύση. Ζούμε σε μια ενδιαφέρουσα θέση σε ενδιαφέροντες καιρούς – σε ένα, φαινομενικά, καλό συνδυασμό για τα ΜΜΕ. Αλλά και σε μια κατάρα, διότι ούτε τα βουλγαρικά, αλλά ούτε και τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ κατάφεραν να ξεπεράσουν τη σκιά τους. Η εικόνα που δημιουργούν για την Βουλγαρία τα δυτικά τηλεοπτικά και έντυπα ΜΜΕ, εξακολουθεί να εξυπηρετεί τα παλιά κλισέ για μια χώρα όπου κυριαρχεί ο κανόνας της διαφθοράς και του εγκλήματος.

Η εικόνα αυτή "συμπληρώνεται" με επιφανειακές πληροφορίες, ότι οι Βούλγαροι είναι αρνητικοί προς τους πρόσφυγες, ότι διαμαρτύρονται στην εγκατάστασή τους σε μικρές παραμεθόριες πόλεις, ότι τους κυνηγούν ακόμη και με τα όπλα. Η Βουλγαρία τοποθετείται, πρόθυμα, στο κοινό κιούπι των εχθρικά κείμενων ανατολικοευρωπαίων, όταν γίνεται λόγος στην την άρνηση της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Τσεχικής τα βουλγαρικά ΜΜΕ εξακολουθούν να παραπαίουν μεταξύ της απροθυμίας των Βουλγάρων να συνυπάρχουν με νέους, κοινωνικά ευπαθείς, συμπολίτες και τον πολιτικά ορθό λόγο της πολιτικής μας ελίτ, χωρίς να αναζητούν τις ρίζες αυτής της εχθρότητας. Και χωρίς να προσπαθούν να μπουν στο ρόλο του μεσολαβητή.