Συχνά ρωτούν τον Νέντκο Σολάκοφ με τι ακριβώς ασχολείται – γλυπτική, ζωγραφική ή εγκαταστάσεις; Η συνηθισμένη απάντησή του είναι ότι διηγείται ιστορίες. Πολλά από τα έργα που δημιουργεί με τα μέσα της τέχνης είναι ακριβώς ιστορίες παρουσιασμένες με απόλυτη ειλικρίνεια.

Δε θα είναι υπερβολικό να πούμε ότι ο Νέντκο Σολάκοφ είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους γνωστούς σ’ όλο τον κόσμο Βουλγάρους ζωγράφους με περισσότερα από 25 χρόνια καριέρα και εκθέσεις στην Ευρώπη, Ασία και Αμερική. Το 1992 για πρώτη φορά συμμετέχει στην μπιενάλε της Βενετίας. Ακολουθούν η 3^η και η 4^η μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης, καθώς και εκθέσεις στο Σάο Πάολο, την Γκουαντζού, τη Λυών, τη Λισαβόνα, το Άμστερνταμ, τη Μαδρίτη, το Ρότερνταμ.

Η τελευταία στάση του τον μήνα αυτό ήταν στην γκαλερί Sariev Contemporary στη βουλγαρική πόλη Πλόβντιβ. Στην έκθεση του όμως ο Νέντκο Σολάκοφ εμφανίζεται από ασυνήθιστη άποψη - όχι σαν εννοιολογικός καλλιτέχνης, αλλά σαν καλλιτέχνης που στρέφεται προς τη φύση. Περισσότερες λεπτομέρειες μαθαίνουμε από την τεχνοκρίτη Γιάρα Μπούμπνοβα:

«Για αυτούς που δε γνωρίζουν το δημιουργικό έργο του Νέντκο Σολάκοφ θέλω να πω ότι είναι ζωγράφος που μπορεί να δείξει και διηγηθεί ορισμένα εξαιρετικά ενδιαφέροντα και περίεργα περιστατικά, συνδεδεμένα με την πραγματικότητά μας. Ζωγράφος που δουλεύει πολύ και έχει απίθανη επιτυχία, με συμμετοχή σε όλες τις πιο διακεκριμένες εκθέσεις. Από την άποψη αυτή η τελευταία έκθεση του Νέντκο Σολάκοφ είναι αρκετά ασυνήθιστη γι’ αυτόν, και ο τίτλος της είναι πολύ σύντομος - «Φύση». Συνήθως στις ίδιες τις ονομασίες των εκθέσεών του ο δημιουργός κατορθώνει ναμπλέξει μία υπόθεση, που με τη διήγησή του στις εγκαταστάσεις θα εξελιχθεί, απορριφτεί και διηγηθεί εκ νέου με έναν ιδιάζοντα τρόπο. Η φύση είναι ένα πολύ παραδοσιακό θέμα για την τέχνη, που συνήθως δε συνδέεται με καλλιτέχνη, ο οποίος εκφράζεται με τα μέσα της σύγχρονης εικαστικής γλώσσας.»

Σύμφωνα με τους τεχνοκρίτες, το ζωγράφισμα φύσης συνδέεται με την επιθυμία του ζωγράφου να ξεφύγει και απελευθερωθεί από τα προβλήματα και την αποξένωση της σύγχρονης πόλης. Τέτοια προσπάθεια κάνει στη νέα έκθεσή του και ο Νέντκο Σολάκοφ. 12 μέρες περνά, γυρίζοντας τα δάση του Αίμου στην περιοχή του Γκάμπροβο και ζωγραφίζοντας κάθε μέρα από έναν πίνακα.

«Θέτει μπροστά του ένα συγκεκριμένο στόχο», συνεχίζει η κα Μπούμπνοβα - «να συνδυάζει τον ρόλο του ζωγράφου που προετοιμάζει μία έκθεση, με την ευχαρίστηση του ανθρώπου που λατρεύει τους διαρκείς περίπατους στη φύση. Σ’ αυτές τις 12 ζωγραφιές, ανεξάρτητα από την επιθυμία του να παρουσιάσει μόνο φύση και ευχάριστα πράγματα, ξαφνικά η πραγματικότητα και η ζωή μπαίνουν με βία. Εκτός από τις ομορφιές, ο ζωγράφος ανακαλύπτει και πράγματα που προκαλούν δυσαρέσκεια. Και προσφεύγει και στον λόγο για να εκφράσει τα συναισθήματά του. Από τη δική μου άποψη το ενδιαφέρον στην έκθεση αυτή είναι ότι είναι για τη Βουλγαρία, για τη φύση, για τις ικανότητες του ζωγράφου, για την πραγματικότητα της εργασίας. Αφετέρου είναι εξαιρετικά διασκεδαστική, σύγχρονη, απίθανα κριτική – προς όλους εμάς, προς τις σχέσεις μας, προς αυτά, με τα οποία αγαπούμε να ταυτιζόμαστε, αλλά ξεχνάμε ότι εκτός από το να απολαμβάνουμε πρέπει να είμαστε και υπεύθυνοι.»

Αυτό είναι το μήνυμα της τελευταίας έκθεσης του αβανγκαρντιστή Νέντκο Σολάκοφ, που το 2009 κατατάχθηκε στους εκατό σύγχρονους ζωγράφους με μεγαλύτερη επιρροή στην ετήσια κατάταξη Kunstkompass δημοσιευμένη στο περιοδικό Manager Magazin. Ποια θα είναι η επόμενη καλλιτεχνική του πρόκληση και μήνυμα – πρόκειται να δούμε.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Φωτογραφίες: SARIEV Contemporary Gallery και προσωπικό αρχείο