Ταξιδεύοντας στη Βουλγαρία, μπορούμε να ανακαλύψουμε γωνιές με απίθανη ομορφιά, σημεία, που μας προσελκύουν με την ενέργειά τους. Αμέτρητα είναι τα μέρη, που προκαλούν ενδιαφέρον, αλλά υπάρχουν και τέτοια, που μένουν στην καρδιά για πάντα. Ένα απ’ αυτά είναι ο Αίμος του Τέτεβεν και τα αξιοθέατά του. Ανάμεσα στα αξιοθέατα αυτά είναι η κορυφή Όστριτς (1069 μέτρα), με το μικρό παρεκκλήσι Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου, που χτίστηκε σε έκταση 30 τετραγωνικών μέτρων περίπου.

Το χωριό Μπάμπιντσι δεν είναι μεγάλο. Οι κάτοικοί του είναι θερμοί και φιλόξενοι. Όπως λέει ο κοινοτάρχης Σεργκέι Μάνεφ: «Είναι θέμα κουλτούρας και καλής διαπαιδαγώγησης». Εδώ μένουν κυρίως νέοι, που εργάζονται στον χώρο της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.

Κάνει εντύπωση το κτίριο του δημοτικού σχολείου – βαμμένο σε άσπρο και με ωραίο κήπο.

«Σε πολλούς τουρίστες κάνει εντύπωση το κτίριο», λέει ο κοινοτάρχης. – «Έχει διατηρηθεί στην πρωτότυπη μορφή του, όπως ήταν το 1949, όταν εγκαινιάστηκε. Το φροντίζει το προσωπικό με μέσα από δωρεές, από τον προϋπολογισμό του δήμου και με τη βοήθεια των ντόπιων. Είναι προστατευόμενο σχολείο με 11 μαθητές. Το επόμενο χρόνο θα έχουμε περισσότερους μαθητές, επειδή στον παιδικό σταθμό τώρα έχει περίπου 20 παιδιά. Είμαστε ευγνώμονες, ότι στο χωριό μας ακόμη υπάρχουν σχολείο και παιδικός σταθμός.»

Ο δρόμος προς τη βουνοκορφή Όστριτς και το παρεκκλήσι Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ξεκινά από εδώ. Για την ιδέα να αναγερθεί αυτό το παρεκκλήσι ο κοινοτάρχης λέει τα εξής:

«Από ανέκαθεν στην κορυφή έκαναν τελετές. Όταν ήμουν μικρός, είδα πολλές φορές γιαγιάδες, που έφεραν στην πλάτη τους πέτρες από τον ποταμό Βιτ, για να γεμίσουν τον κρατήρα στην κορυφή. Σύμφωνα με τον θρύλο, γίνεται λόγος για ενεργό ηφαίστειο. Ενώ η ιδέα για την κατασκευή του παρεκκλησιού είναι του Ασέν Ούρμανοφ – κατοίκου του χωριού. Όταν ήταν μικρός, έσπασε εικόνα και υποσχέθηκε, ότι μια μέρα θα διορθώσει το λάθος του. Το παρεκκλήσι αναγέρθηκε με δικά του χρήματα. Το 2006 μάζεψε ομάδα εργατών από το χωριό. Το έδαφος είναι τέτοιο, που για την οικοδόμησή του χρειάστηκε πολύς κόπος. Παρόλα αυτά για τρεις μήνες χτίστηκε. Η εικονογράφηση είναι του Ατανάς Νταναήλοφ από το γειτονικό χωριό Γκραντέσνιτσα, πολύ καλός ζωγράφος, ο οποίος για το έργο του δε ζήτησε λεφτά.»

Είναι πλούσιο και το ιστορικό παρελθόν της περιοχής, για το οποίο ο κοινοτάρχης λέει τα εξής:

«Το χωριό φιγουράρει ακόμη στα τουρκικά μητρώα από τον 14ο αιώνα σαν Μπαμπόβιανε. Στην περιοχή βρίσκεται η κορυφή Τρέσκαβετς, στην οποία υπήρχε ρωμαϊκό κάστρο. Γι’ αυτό συνηγορούν πολλά αντικείμενα, που ανακαλύφθηκαν εκεί και τώρα βρίσκονται στο μουσείο του Τέτεβεν.»

Η κορυφή Τρέσκαβετς είναι ολόκληρη οικουμένη θρύλων, δοξασιών, αρχαιολογικών ερευνών, γεγονότων και υποθέσεων. Όταν έχει καταιγίδες, εδώ πέφτουν οι περισσότεροι κεραυνοί. Γι’ αυτό συνηγορούν οι μισοκαμμένοι κορμοί δένδρων, που μπορεί να δει κανείς στο δάσος. Η κορυφή είναι δυσπρόσιτη, επειδή γύρω της υπάρχουν υψηλοί βράχοι. Ίσως γι’ αυτό τη διάλεξαν οι Ρωμαίοι για να χτίσουν εδώ το κάστρο τους.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα