Η Βουλγαρία είναι μία ευλογημένη χώρα, στο έδαφος της οποίας βρίσκονται ποικίλα φυσικά φαινόμενα και σχηματισμοί – βουνά, κοιλάδες, πεδιάδες… Πώς φαίνονται όλα αυτά από τον ουρανό; Σ’ αυτήν την ερώτηση μας δίνει απάντηση το άλμπουμ «Η Βουλγαρία από ψηλά» του φωτογράφου Αλεξάνταρ Ιβανόφ. Τα διάφορα χρώματα λες και σχηματίζουν μια παρδαλή κουρελού, υφασμένη από επιδέξια υφάντρια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι φωτογραφίες του Ιβανόφ είναι τόσο εντυπωσιακές. Για τον ίδιο η φωτογραφία είναι «συναίσθημα, πάθος, τρόπος να εκφράσω τον εαυτό μου, ενώ με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκε και σε τρόπο ζωής». Σπούδασε για χημικό μηχανικό, αλλά στην ηλικία 35 χρονών άλλαξε επάγγελμα. «Δε λυπάμαι καθόλου. Χρειάστηκα πολύ χρόνο, για να καταλάβω, ότι σε μια δουλειά πρέπει να βάλεις και την καρδιά σου», εξηγεί ο Ιβανόφ και μας διηγείται για τον δεύτερο τόμο του άλμπουμ «Η Βουλγαρία από ψηλά»:

«Δεν σκεφτόμουν να κάνω δεύτερο τόμο, αλλά τα τελευταία 7 χρόνια πέταξα πάνω σε νέα μέρη. Πετώ μαζί με έμπειρους φίλους πιλότους μηχανοκίνητου αετού. Μάζεψα πολύ υλικό, από το οποίο αποφάσισα να κάνω αυτόν τον δεύτερο τόμο με 215 φωτογραφίες. Γίνεται λόγος για 10 φυσικά και 3 εθνικά πάρκα. Πέταξα επίσης πάνω από τη Δοβρουτσά, το Μπέλενε, το Νικόπολ, τον Δούναβη, την ιδιαίτερη πατρίδα μου το Καζανλάκ, τη νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας.»

Σύμφωνα με τον Αλεξάνταρ Ιβανόφ «Η Βουλγαρία από ψηλά» κάποτε φαίνεται υπέροχα, κάποτε προκαλεί θλίψη. Αναγνωρίζει πώς έχει ιδιαίτερη αδυναμία προς ορισμένα μέρη, τα οποία από τον αέρα είναι πραγματικά φανταστικά.

Όσον αφορά το από πού η χώρα μας φαίνεται ομορφότερη – από τον αέρα ή από τη γη, ο Αλεξάνταρ Ιβανόφ λέει:

«Ο καλός τρόπος φωτογράφησης είναι και από πάνω, και από κάτω. «Το Πιρίν – το μαγικό βουνό», που κατόρθωσα να εκδώσω πριν τρία χρόνια, είναι ίσως καλό παράδειγμα για την προσέγγιση, που πρέπει να ακολουθούμε, για να αποκτήσει κανείς από τις φωτογραφίες μας καλύτερη ιδέα για τον χρόνο και τον τόπο, καθώς και για τους ανθρώπους. Από πάνω ο άνθρωπος φαίνεται πολύ μικρός σε σύγκριση με τη φύση, που τον περιβάλλει. Αλλά από κάτω τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά.

Είναι δύσκολο να κάνεις φωτογραφίες πετώντας:

«Και δύσκολο, και εύκολο. Με την επιβολή της ψηφιακής φωτογραφίας τα πράγματα άλλαξαν σημαντικά. Είναι δύσκολο για λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο να συνθέσεις τη φωτογραφία και να την τραβήξεις μερικές φορές, για να βγει μία, η οποία είναι τέλεια. Πάνω από το Πίριν, σε πτήση μίας ώρας και 50 λεπτών με θερμοκρασία μείον 20 βαθμών, σε ορισμένες στιγμές δεν αισθανόμουν τα δάχτυλά μου, αν και ήμουν με δύο ζευγάρια γαντιών.»

Η επιθυμία του Αλεξάνταρ Ιβανόφ είναι να κάνει φωτογραφίες χωρίς μοντάζ και αλλαγή των χρωμάτων. «Αυτό είναι το πιστεύω μου. Δεν κάνω μοντάζ. Η πολυμορφία της φύσης είναι επαρκής».

Για τα μελλοντικά του σχέδια λέει: «Προσπαθώ να ερευνήσω τη Στράντζα – είναι ένα μυστηριώδες βουνό. Θα ήθελα να το παρουσιάσω και από τον αέρα, και από τη γη. Το άλλο μέρος, που με ενδιαφέρει, είναι η Δοβρουτσά.»

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο