Το χωριό Ντόμπαρσκο βρίσκεται στους νότιους πρόποδες της Ρίλα στην περιοχή του Μπλαγκόεβγκραντ και τα τελευταία χρόνια προσελκύει όλο και περισσότερους τουρίστες που έρχονται να δουν ειδικά την συντηρημένη εκκλησία «Άγιοι Θεόδωροι» και την ιαματική της πηγή.

Το Ντόμπαρσκο αναφέρεται αρχικά σε ένα έγγραφο του 1378 υπογεγραμμένο από τον βασιλιά Ιβάν Σισμάν (1371-1395) που το υπάγει στο Μοναστήρι της Ρίλας. Τότε το χωριό λέγεται Γκνιντομπράντσκο, τον 17^ο αιώνα μετονομάζεται σε Νεντόμπαρσκο (μη καλό) και το 1912 παίρνει το τωρινό του όνομα που σημαίνει καλό.

Περισσότερες πληροφορίες για το χωριό έχουμε από τον 16^ο – 17^ο αιώνα όταν ανθούσε οικονομικά μιας και οι κάτοικοί του ασχολούταν με το εμπόριο και ταξίδευαν στην Ευρώπη. Τότε στο χωριό χτίζεται σχολείο από το οποίο αποφοιτούν δάσκαλοι και ιερωμένοι και πάνω, κατά πάσα πιθανότητα, στα ερείπια παλαιότερης εκκλησίας, από το Πρώτο Βουλγάρικο Βασίλειο, χτίζεται η εκκλησία «Άγιοι Θεόδωροι».

Το κτίριο, μια μικρή τρίκλητη βασιλική, παραμένει μέχρι σήμερα διακριτικό, υποταγμένο στις απαιτήσεις της τουρκοκρατίας. Δεν έχει θόλο ούτε και καμπαναριό, δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τα γύρω σπίτια. Στο εσωτερικό του όμως σε 160 τ. μ. οι επισκέπτες μπορούν να δουν 460 εικόνες που προκαλούν την περιέργεια των μελετητών.

Στους τοίχους βλέπουμε αγίους με δυτικές πανοπλίες και τον καθολικό πάπα Σιλβέστρο, οι βάρκες από τα βιβλικά θέματα θυμίζουν βενετσιάνικες γαλέρες. Οι άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος και οι Άγιοι Θεόδωροι είναι άγιοι στρατιωτικοί που καλούν το λαό σε επανάσταση μαζί με τις μορφές των νέων ντόπιων χριστιανών μαρτύρων όπως ο Άγιος Γεώργιος της Σόφιας.

Ο συγκριτισμός αυτός οφείλεται στις ιστορικές εξελίξεις της εποχής όταν ο Αθανάσιος Ριζέας, επίσκοπος Αχρίδας (στην οποία υπάγεται τότε το χωριό) ο οποίος είναι επίσης Πατριάρχης Βουλγαρίας, Σερβίας, Αλβανίας και Ελλάδας, ταυτόχρονα με τον Αντόν Στέφανοβ από το Τσίπροβτσι, ρωμαιοκαθολικό επίσκοπο της Επαρχίας της Νικόπολης (μεταξύ Βελίκο Τάρνοβο και Ρούσε) γυρίζουν την Αυστρία, την Ιταλία και την Ισπανία για να ζητήσουν υποστήριξη με σκοπό την απελευθέρωση των Βαλκανίων.

Με την καταστολή της επανάστασης του 1688 στο Τσίπροβτσι η επιρροή των Καθολικών στην Βουλγαρία μειώνεται. Το Ντόμπαρσκο συμμετέχει και στην επανάσταση του 1878-79 στην Κρέσνα και το Ραζλόγκ αλλά δεν καταφέρνει να απελευθερωθεί μαζί με το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας. Οι προσδοκίες των ντόπιων δεν ευοδώνονται ούτε και με την επανάσταση του 1903 που είναι γνωστή με το όνομα Ιλίντενσκο-Πρεομπραζένσκο και γεύονται την ελευθερία μόλις το 1912 με τους Βαλκανικούς πολέμους.

Σήμερα στο Ντόμπαρσκο ζουν περίπου 700 άνθρωποι οι οποίοι κάνουν το κατά δύναμη για να προϋπαντήσουν τους τουρίστες που έρχονται να απολαύσουν την θέα και τα αξιοθέατα του τόπου τους. Υπάρχουν 60 πανδοχεία και οδηγοί που μπορούν να σας διοργανώσουν εκδρομές στα γύρω μονοπάτια και να σας δείξουν τα ενδιαφέροντα σπάνια είδη από τα οποία αποτελείται η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής.