Η τροχαία συγκεντρώνει στοιχεία από το 1951 για όσους έχουν τραυματιστεί ή πεθάνει σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Την πρώτη χρονιά τη ζωή τους έχασαν 202 άτομα και 790 ήταν τραυματισμένα, δυστυχώς κάθε χρόνο ο αριθμός τους αυξάνεται. Το 1990 λόγω τροχαίων περιστατικών πέθαναν 1 567 άτομα ενώ η πιο αιματοβαμμένη χρονιά ήταν το 2006 όταν στους δρόμους τραυματίστηκαν 11 258 άνθρωποι από τους οποίους πέθαναν οι 1 043. Από το 1951 έως το 2018 οι νεκροί λόγω αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων είναι παραπάνω από 60 000 ενώ οι τραυματισμένοι 400 000.

Αυτή η τρομακτική στατιστική προκάλεσε τον δημοσιογράφο Γκεόργκι Στογιάνοβ, από το Πλέβεν, να γράψει το βιβλίο «Μείνετε ζωντανοί» με την ελπίδα να το λάβουν υπόψη τους ειδικά οι νέοι.

«Κάθε μέρα διαβάζουμε για ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν σε τροχαία δυστυχήματα, λέει εκείνος. Σαν δημοσιογράφος αναγκάζομαι μάλιστα να τα περιγράφω από κοντά. Οι λόγοι είναι παράλογοι – οδήγηση χωρίς άδεια, υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών, υπερβολική ταχύτητα. Με το βιβλίο αυτό ήθελα να τονίσω τη σημασία του ανθρώπινου παράγοντα όσον αφορά την ασφάλεια στους δρόμους».

Η ιδέα του συγγραφέα είναι το βιβλίο του να φτάσει ως τους μαθητές που ετοιμάζονται να γίνουν οδηγοί όταν μεγαλώσουν.

«Ξεκινάω με κάμποσα σχολεία στο Πλέβεν, λέει ο δημοσιογράφος. Η πρώτη πρεμιέρα θα είναι στο σχολείο «Ιβάν Βάζοβ» όπου πέρασα 12 χρόνια από την ζωή μου. Με έχουν προσκαλέσει και από άλλες πόλεις – από το Βελίκο Τάρνοβο, την Βάρνα, την Γκόρνα Οριάχοβιτσα, το Τσάρεβο. Θέλω να μιλήσω στα παιδιά στη δική τους γλώσσα, να τους διηγηθώ κάποιες από τις ιστορίες που περιγράφω στο βιβλίο. Θα έχω παρουσιάσεις σε οθόνη με εικόνες και ελπίζω να βοηθήσω αυτά τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν πόσο σημαντικό είναι να είμαστε λογικοί στο δρόμο και υπεύθυνοι γιατί αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να πεθάνουμε ή να σκοτώσουμε κάποιον, κάτι που θα καταστρέψει τη ζωή μας και θα βαραίνει τη συνείδησή μας για πάντα. Δυστυχώς οι μεγαλύτεροι δύσκολα αλλάζουν τις συνήθειές τους ενώ οι νέοι μόλις τώρα θα διαμορφώνουν την συμπεριφορά τους στο δρόμο».

Όσο καιρό έγραφε το βιβλίο του ο Γκεόργκι Στογιάνοβ επικοινωνούσε με ανθρώπους που με έναν ή άλλον τρόπο είχαν έρθει σε επαφή με τροχαία δυστυχήματα.

«Πρόκειται για αστυνομικούς, αυτόπτες μάρτυρες, συγγενείς και φίλους των θυμάτων, λέει ο συγγραφέας. Προσπάθησα να είμαι διακριτικός και δεν προσπαθώ να εντυπωσιάσω. Δεν χρησιμοποιώ ονόματα. Υπάρχουν και οδηγοί που αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Όσοι έμειναν ζωντανοί μετά από μια τέτοια εμπειρία περιγράφουν τον τρόμο και τον πόνο που βίωσαν. Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι πως τα περισσότερα λάθη γίνονται λόγω έλλειψης πειθαρχίας και γιατί περιφρονούμε το ένστικτο επιβίωσης που έχουμε μέσα μας. Συχνά είμαστε απρόσεκτοι προς την ασφάλειά μας και δεν συνειδητοποιούμε πως θέτουμε σε κίνδυνο τους άλλους».

Το μήνυμα που ο Γκεόργκι Στογιάνοβ απευθύνει είναι λίγο ζοφερό αλλά ελπίζει να αλλάξει την στατιστική και αυτό να μας κάνει πιο αισιόδοξους.

«Πρέπει πολύ να μιλάμε για την πρόληψη και να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο για να την εφαρμόζουμε, λέει εκείνος. Ελπίζω το βιβλίο μου να είναι ωφέλιμο. Θα ήθελα αυτοί που θα διαβάσουν τις ιστορίες μου να μην τις ξεχάσουν και να μην νομίζουν πως είναι αδύνατον να τους συμβούν παρόμοια περιστατικά. Ας μην επιτρέπουμε το αυτοκίνητό μας να γίνεται όπλο που να αφαιρεί ανθρώπινες ζωές».

Ας το κρατήσουμε σαν μέσο μετακίνησης, μεταφοράς, σαν ωφέλιμο εργαλείο που βελτιώνει την ποιότητα της ζωής μας και μας πηγαίνει σε επιθυμητά και όμορφα μέρη.

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα