Ο υπουργός Οικονομικών Βλάντιλαβ Γκόρανοφ ανακοίνωσε, πρόσφατα, ότι περίπου 193.000 από τους 3.1 εκατομμύρια φορολογούμενους στη Βουλγαρία δηλώνουν μηνιαίο εισόδημα περίπου 4.600 ευρώ ή και περισσότερο. Παράλληλα, ο μέσος μηνιαίος μισθός μόλις ξεπερνά τα 600 ευρώ και η μέση σύνταξη είναι 200 ευρώ. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, η αμοιβές στη Βουλγαρία έχουν αυξηθεί και ο κατώτατος μισθός ανήλθε στα 280 ευρώ, αλλά στην πραγματικότητα ένα τεράστιο μέρος των εργαζομένων έχει εξαιρετικά χαμηλά εισοδήματα και περίπου οι μισοί αμείβονται με τον κατώτατο μισθό. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Eurostat, την οποία επικαλείται η ιστοσελίδα Investor, η εισοδηματική ανισότητα στη βουλγαρική κοινωνία βαθαίνει και η Βουλγαρία βρίσκεται στην πρώτη θέση όσον αφορά στην διαφορά μεταξύ των εισοδημάτων των πλουσιότερων και φτωχότερων ατόμων. Μάλιστα, το χάσμα αυτό αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό σε σύγκριση με άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα το 20% των πλουσιότερων έχει εισοδήματα 8.2 φορές υψηλότερα από το 20% των φτωχότερων Βουλγάρων. Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί και οδηγούν σε σκέψεις και ορισμένα κάποια συμπεράσματα.

Το εισοδηματικό χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων διευρύνεται, αν και το Σύνταγμα της χώρας δηλώνει ότι η Βουλγαρία είναι κράτος πρόνοιας. Αυτό σημαίνει, πρώτα απ' όλα, ότι η κρατική εισοδηματική πολιτική δεν εκπληρώνει έναν από τους κύριους στόχους της εξασφάλισης αποδεκτών συνθηκών διαβίωσης για όλους τους πολίτες. Κι αυτό διότι από τους περίπου 1 εκατομμύριο εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, ελάχιστοι μπορούν να πουν ότι λαμβάνουν αξιοπρεπείς αμοιβές. Ακόμα και το ιατρικό προσωπικό των κρατικών και δημοτικών νοσοκομείων διαμαρτύρεται δραστήρια αυτές τις μέρες, απαιτώντας την αύξηση των άθλιων, σύμφωνα με τους ίδιους, μηνιαίων αποδοχών τους.

Το ότι υπάρχουν βούλγαροι εργαζόμενοι που αμείβονται με ευρωπαϊκούς μισθούς και εισόδημα δεν είναι κακό. Εργάζονται, οι εργοδότες τους έχουν επιτυχημένη επιχείρηση με αρκετά κέρδη και μπορούν να πληρώνουν καλούς μισθούς, πραγματοποιούν κερδοφόρες επενδύσεις στο χρηματιστήριο ή σε άλλα περιουσιακά στοιχεία. Αυτή η ομάδα πλούσιων αποτελείται κυρίως από εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και παρά την φετινή αύξηση των μισθών του δημόσιου τομέα κατά 10%, οι αμοιβές παραμένουν σημαντικά χαμηλότερες σε σύγκριση με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Φυσικά δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι οι αρχές δεν ενδιαφέρονται για το εισόδημα του πληθυσμού. Ο υπουργός Οικονομικών Βλαντισλάφ Γκοράνοφ δήλωσε ότι στο επόμενο έτος θα δοθεί νέα αύξηση 10% στις αμοιβές του δημόσιου τομέα. Εκτός αυτού, 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι έλαβαν αύξηση κατά 5,8% στις συντάξεις τον Ιούλιο και αναμένεται νέα αύξηση το 2020, κατά 6,6%.

Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα της εισοδηματικής ανισότητας δεν παρατηρείται μόνο στη Βουλγαρία. Παρατηρείται σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο και ανησυχεί διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Ένωση (όπου το 22,5% του πληθυσμού βρίσκεται στη κατηγορία «φτωχοί»), πολιτικούς, κυβερνήσεις, οικονομολόγους και κοινωνιολόγους. Κι αυτό επειδή η αποκαλούμενη μεσαία τάξη, εκείνη που πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο και την βάση της σύγχρονης κοινωνίας, γίνεται όλο και πιο ασταθής, σε όλο και περισσότερα κράτη, λόγω του χάσματος των εισοδημάτων μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.