Ο Ντιμίταρ Σόποφ είναι ανάμεσα στους δημιουργούς που παρουσιάζονται στο φετινό πρότζεκτ της γκαλερί SARIEV «Νέοι δημιουργοί από το Πλόβντιβ». Μ’ αυτόν τον τρόπο η γκαλερί δείχνει τις σύγχρονες τάσεις στην τέχνη. Στο πλαίσιο του πρότζεκτ ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ντιμίταρ Σόποφ παρουσίασε την κινηματογραφική παραγωγή διάρκειας μίας ώρας «3d DOGS».

Η ταινία γυρίζει τους θεατές χρόνια πίσω, διαπλέκοντας τις μοίρες των σημερινών παιδιών και τα παιχνίδιά τους με τη ζωή των γιαγιάδων και των παππούδων τους. Στο έργο δε συμμετέχουν επαγγελματίες ηθοποιοί και, όπως λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, είναι γεγονός χάρη στους καλούς φίλους του, που έχουν θαυμάσια παιδιά.

«Οι ενδιαφέρουσες ιδέες γεννιούνται αυθόρμητα και απροσδόκητα», εξηγεί ο Ντιμίταρ Σόποφ. – «Ποτέ δεν έχω υποθέσει ότι θα κάνω ταινία με παιδιά. Μου φαίνεται αρκετά δύσκολο, ακόμη και αδύνατο, λαμβάνοντας υπόψη ότι κάνουμε όλα μόνοι μας. Δεν είμαι σκηνοθέτης που νιώθει μέρος των κινηματογραφικών κύκλων στη Βουλγαρία. Κατά τη γνώμη μου, ο κινηματογράφος χρειάζεται προσωπικότητες, ολοκληρωμένους ανθρώπους, έστω και τέτοιους που συναντάς τυχαία στον δρόμο. Καμιά φορά βλέπω έναν άνθρωπο και ξέρω ότι είναι κατάλληλος για ορισμένο χαρακτήρα. Ο κινηματογράφος μου μοιάζει καλά αυτοσχεδιασμένο χάος και δε βασίζομαι πολύ στην προετοιμασία και το σενάριο. Έτσι, εμπιστεύτηκα τους ανθρώπους που συνάντησα τυχαία στο χωριό, όπου γυρίσαμε την ταινία.»

Η ιδέα γεννιέται ενώ ο Ντιμίταρ Σόποφ σπουδάζει στο Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο και ο καθηγητής Γκεόργκι Ντιουλγκέροφ, για να γνωρίσει καλύτερα τους φοιτητές του, τους ζητά να αποκαλύψουν ενδιαφέρουσα ιστορία της ζωής τους. Στη διήγηση του Σόποφ ο διάσημος βούλγαρος σκηνοθέτης ανακαλύπτει μοτίβο, που αξίζει να βρει τη θέση του στη μεγάλη οθόνη.

Η ταινία γυρίστηκε στη Μάντριτσα, το μόνο αλβανικό χωριό στη Βουλγαρία, το οποίο ιδρύθηκε το μακρινό 1636 από αλβανούς χριστιανούς. Γιατί ο σκηνοθέτης Ντιμίταρ Σόποφ επιλέγει ακριβώς την περιοχή του Ιβάιλοβγκραντ, για να πραγματοποιήσει την ταινία του;

«Η Μάντριτσα και ειδικά η Ανατολική Ροδόπη είναι μοναδικό μέρος. Η Βουλγαρία είναι γεμάτη γωνιές, για τις οποίες λέμε ότι εκεί έχει σταματήσει ο χρόνος. Ταυτόχρονα είναι πολύ όμορφες. Εγώ προσωπικά δε νομίζω ότι στα μέρη αυτά δε συμβαίνει τίποτα, γιατί κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να μείνουν να διατηρούν τη ζωή εκεί. Για μένα η Μάντριτσα είναι ένα τέτοιο χωριό. Μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια και το νιώθω πολύ οικείο και εγώ ο ίδιος είμαι από αυτή την περιοχή της Βουλγαρίας. Και αυτός είναι ο τόπος, όπου νιώθω καλύτερα.»

Δεν είναι μυστικό ότι σήμερα στη Μάντριτσα επικρατεί ο ηλικιωμένος πληθυσμός. Οι κάτοικοι μιλάνε τα αυθεντικά αλβανικά τους – αρχαία παραλλαγή της γλώσσας, που έχει διατηρηθεί ήδη από την εγκατάσταση των προγόνων τους στα εδάφη αυτά τον 17^ο αιώνα. Φασματικές σιλουέτες διώροφων και τριώροφων κατοικιών με μπαλκόνια από σφυρήλατο σίδερο θυμίζουν την περασμένη μεγαλοπρέπεια και ακμάζουσα ζωή. Στο παρελθόν η Μάντριτσα ήταν μεγάλος και γεμάτος ζωή οικισμός με καλά αναπτυγμένο βιοπορισμό – την τυροκομία. Σήμερα σ’ αυτό το αυθεντικό μέρος, όπου η φύση έχει διατηρήσει την παρθένα ομορφιά της, νέοι άνθρωποι ξεκινούν την πρωτοβουλία να επαναφέρουν τη ζωή, αναπτύσσοντας αγροτικό και οικολογικό τουρισμό.

«Κάθε ταινία έχει το μήνυμά του και η ιστορία είναι ιστορία», συνεχίζει ο σκηνοθέτης. – Το έργο «3d DOGS» είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που έμειναν στη Βουλγαρία και ένα από τα μηνύματα είναι προς τα παιδιά που επέλεξαν να ζουν εδώ. Όλοι κάποτε ήμασταν παιδιά και είμαι βέβαιος ότι ήδη στα παιδικά μας χρόνια αρχίζουμε να κάνουμε τις επιλογές μας στη ζωή. Η επιλογή είναι κάθε μέρα. Δεν μπορώ να φανταστώ να ζω κάπου αλλού. Η Βουλγαρία είναι πολύ ταλανισμένη χώρα, αλλά είναι η δική μου γη, η δική μου χώρα και δε θα την αντικαθιστούσα.»

Φωτογραφίες: openartfiles.bg, Μαρία Πέεβα, πρ. αρχείο

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα