Στα διάφορα μέρη της Ευρώπης η πανδημία ενέπνευσε νέα ζωή στους κινηματογράφους αυτοκινήτων – σήμα κατατεθέν της αμερικανικής κουλτούρας από τη δεκαετία του ’50 του περασμένου αιώνα. Η διείσδυση των σύγχρονων τεχνολογιών και η ραγδαία ανάπτυξή τους όμως οδήγησε στη λήθη τους. Τώρα αυτή η μορφή διασκέδασης επιστρέφει και γίνεται όλο και πιο ελκυστική, επειδή η τήρηση φυσικής απόστασης είναι πολύ πιο εύκολη σε σύγκριση με τις σύγχρονες αίθουσες κινηματογράφου. 

«Κάνουμε προβολές κάθε εβδομάδα, Όταν προβάλλεται βουλγαρική ταινία συνήθως ένα μέρος της δημιουργικής της ομάδας μας επισκέπτεται, για να την παρουσιάσει. Εργαζόμαστε, για να είναι η επίσκεψη του κινηματογράφου αυτοκινήτων κάτι παραπάνω από την απλή παρακολούθηση μιας ταινίας, να είναι μια σύνθετη εμπειρία, που οι άνθρωποι να θυμηθούν», λέει ο Νταβίντ Λεβί, ένας από τους ιδρυτές του πρώτου κινηματογράφου αυτοκινήτων στη Σόφια. Από πρόσφατα υπάρχουν και προβολές για μοτοσικλετιστές. Οι τελευταίες τέτοιες σε παγκόσμια κλίμακα ήταν κατά τη δεκαετία του ’90 του περασμένου αιώνα στις ΗΠΑ. Στην πρώτη προβολή σε οθόνη μεγεθών 5 x 8 μέτρων συγκεντρώθηκαν πάνω από 300 μοτοσικλέτες.

«Υπήρχαν και άνθρωποι που μας ερευνούσαν στην αρχή, αλλά περιμένουμε να λάβουν μέρος στα επόμενα παρόμοια γεγονότα, που έχουμε την πρόθεση να διοργανώσουμε. Είναι φυσικό το νέο να προκαλεί ορισμένη υποψία. Αλλά υπήρχε ενδιαφέρον και αναμένουμε να αυξηθεί. Σχεδιάζουμε και να συνεργαζόμαστε με μερικές λέσχες μοτοσικλετιστών στο μέλλον.»

Στο πρόγραμμα του κινηματογράφου αυτοκινήτων στη Σόφια συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο ταινίες, αλλά και ολόκληρο σόου, λέει ο Νταβίντ Λεβί.

«Στο πρώτο γεγονός προβάλαμε την ταινία «Ροκ εντ ρολ» που λέει την ιστορία της βουλγαρικής χαρντ ροκ και πανκ ροκ από τη δεκαετία του ’80 και ’90 του περασμένου αιώνα. Εξάλλου υπήρχαν ερμηνείες ροκ γκρουπ, χοροί, πυροτεχνήματα… Το πρόγραμμα ήταν ποικίλο. Είχαμε δύο ζευγάρια παρουσιαστών. Το ένα σκηνοθετούσε το γεγονός από τη σκηνή, και το άλλο - δύο νεαρές και εξαιρετικά ταλαντούχες ηθοποιοί, ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους και τους διασκέδαζαν. Γύριζαν με ένα «Covid-μέτρο», που επινοήσαμε. Αποτελεί ένα πηχάκι μήκους 1,5 μέτρων, με τη βοήθεια του οποίου μετριέται η φυσική απόσταση – ήταν πρωτότυπος τρόπος να τηρούμε τα αντιεπιδημικά μέτρα.»

Η Covid-19 είναι ο βασικός λόγος για την εξέλιξη του πρότζεκτ, αλλά όχι ο μόνος. Η ομάδα διοργανωτών εμπνέεται και από τον ρομαντισμό των παλιών εποχών και θεωρεί ότι ο κινηματογράφος αυτοκινήτων προσφέρει δυνατότητα για καλύτερη συγκέντρωση στο περιεχόμενο και την ατμόσφαιρα των ταινιών:

«Όταν πηγαίνει κανείς σινεμά με το αυτοκίνητό του, έχει τη δυνατότητα να απολαύσει δύο κόσμους – ταυτόχρονα είναι μόνος του ή μαζί με την παρέα του, αλλά γύρω του υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι. Αυτό δημιουργεί το αίσθημα για συνοχή, χωρίς να εκτίθεται κανείς σε κίνδυνο υγείας. Εξάλλου, στο αυτοκίνητό του έχει κανείς πλήρη προσωπική ελευθερία, που η συνηθισμένη αίθουσα κινηματογράφου δεν μπορεί να προσφέρει. Υπάρχει και στοιχείο αναμονής, λόγω του γεγονότος ότι όλα συμβαίνουν στο ύπαιθρο, κάτω από τα άστρα. Είναι πολύ σημαντικό ότι προσφέρουμε και ποπ κορν, γιατί κινηματογράφος χωρίς ποπ κορν δεν είναι κινηματογράφος.»

Γιατί όμως έχει εξαφανιστεί το ενδιαφέρον για αυτό το είδος προβολών για τόσο καιρό και είναι δυνατό η τωρινή περιέργεια για τον κινηματογράφο αυτοκινήτων να διατηρηθεί και μετά το τέλος της κρίσης με τον κοροναϊό; Σύμφωνα με τον Νταβίντ Λεβί η επιθυμία των ανθρώπων να επισκέπτονται παρόμοιους κινηματογράφους αυτοκινήτων και μοτοσικλετών θα ενισχύεται με την πάροδο του χρόνου:

«Ίσως δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως ακόμη, αλλά εδώ και μερικούς μήνες ζούμε σε έναν νέο κόσμο, που δημιουργεί έδαφος για την αποκατάσταση αυτής της κουλτούρας, γιατί οι άνθρωποι είναι κοινωνικά ζώα και χρειάζονται επαφή με άλλα ανθρώπινα πλάσματα, ακόμη και από το παράθυρο του αυτοκινήτου.»

Φωτογραφίες: Facebook /Давид Леви, αυτό-κινηματογράφος ΣΙΛΝΤΑ

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα