Το Σβίλενγκραντ βρίσκεται στην περιοχή του Χάσκοβο, κοντά στο τριεθνές Βουλγαρία-Τουρκία-Ελλάδα, κοντά στην Αδριανούπολη και την Αλεξανδρούπολη. Μέχρι πρόσφατα η πόλη έβριθε από ζωή γιατί είχε πολλά καζίνα αλλά ο κορονοϊός έκοψε την κίνηση και οι δρόμοι είναι ασυνήθιστα ήσυχοι. Η μείωση όμως των ξένων τουριστών δεν ισχύει για τους Βουλγάρους οι οποίοι έρχονται για πολιτιστικό και οικολογικό τουρισμό.

«Γύρω από τα χωριά Στουντένα και Λεύκα βρίσκονται ντολμέν με χιλιετή ιστορία, λέει η Ελένα Μίτεβα, διευθύντρια του Ιστορικού Μουσείου του Σβίλενγκραντ. Στην αρχαιότητα στην περιοχή ζούσε το θρακικό φύλο των Οδρισών και αξιοθέατος είναι ο τύμβος του Μεζέκ που χρονολογείται από τον 4-3^ο αιώνα π.Χ. Στα χωριά Μάτοτσινα και Μιχάλιτς υπάρχουν δυο εκκλησίες του 9-10 αιώνα από τις οποίες η μια είναι χτισμένη μέσα στο βράχο.Όσοι επιθυμούν μπορούν να επισκεφτούν το κάστρο Νεούτσικον, κοντά στο χωριό Μεζέκ, το οποίο χρονολογείται από τον 11-12^ο αιώνα, όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός. Συχνά στην περιοχή διοργανώνονται μεσαιωνικές αναπαραστάσεις.

Εδώ βρίσκεται και το κάστρο Βουκελόν, στο χωριό Μάτοτσινα, όπου το 1205 ο βασιλιάς των Βουλγάρων, Καλογιάν, νίκησε τους Λατίνους του Βαλδουίνου της Φλάνδρας ο οποίος μεταφέρθηκε όμηρος στο Βελίκο Τάρνοβο. Η θέα είναι υπέροχη και αν κανείς ανέβει πάνω στον λόφο το βλέμμα του φτάνει ως την Τουρκία. Το όνομα του Σβίλενγκραντ προέρχεται από την βουλγάρικη λέξη για το μετάξι που είναι «σβίλα».

Η πόλη βρίσκεται στον δρόμο του Μεταξιού και το 1529, επί Τουρκοκρατίας, γύρω από την γέφυρα πάνω από τον Έβρο υπήρχε χάνι για τα καραβάνια και τις καμήλες, αγορά, χαμάμ και τζαμί. Στα νεότερα χρόνια, το 1932 στην πόλη παράγονταν το 25% του μεταξιού της Βουλγαρίας. Η γέφυρα σήμερα έχει συντηρηθεί και αποτελεί αγαπημένο μέρος των κατοίκων για βόλτες και συναντήσεις.

Στην γειτονιά θα βρείτε πολλά εστιατόρια στα οποία προσφέρουν ποταμίσια ψάρια. Όσον αφορά την φύση, 80% της επικράτειας του Δήμου Σβίλενγκραντ συμπεριλαμβάνεται στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο «Νατούρα 2000». Στο βουνό Σακάρ ζουν μεγάλο μέρος ζώων πολλά από τα οποία ανήκουν στα είδη υπό εξαφάνιση. Εδώ μπορείτε να συναντήσετε βασιλικό αετό και άλλα μικρότερα πουλιά.

Φωτογραφίες: Βενέτα Νικόλοβα 

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα