3 διαφορετικές ιστορίες για την επαφή με την γη και για την επιβίωση μέσω αυτής διηγούνται άνθρωποι με διάφορες ασχολίες στο πρόγραμμα «Χρίστο Μπότεβ» της ΒΕΡ. Πρόκειται για απλούς ανθρώπους αλλά οι ιστορίες τους είναι εκπληκτικές γιατί μας διδάσκουν πώς να είμαστε πιο χρήσιμοι για τον εαυτό μας και τους άλλους, πως να γινόμαστε καλύτεροι και πιο ευτυχισμένοι και μάλιστα σε καιρούς λιτότητας όπως οι τωρινοί.

«Ο αριθμός των ανθρώπων που εκτιμούν την καθαρή τροφή ολοένα αυξάνεται, λέει ο νέος κηπουρός Τιχομίρ Τράικοβ, από την πόλη Πόλσκι Τραμπές, ο οποίος εδώ και κάμποσα χρόνια στέλνει στους πελάτες του καλάθια με τους καρπούς της γης ανά εποχή. Όταν τα φυτά μεγαλώνουν δίχως χημικά μόνα τους δημιουργούν αντιπαρασιτικές ουσίες και ο άνθρωπος που τρέφεται με αυτά λαμβάνει και τις ουσίες. Έτσι τα φρούτα και τα λαχανικά γίνονται ακόμα πιο ωφέλιμα. Φέτος φύτεψα 60 ειδών καλλιέργειες και μόνο 2 δεν φύτρωσαν. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο αμέσως φυτεύω στην θέση τους κάτι άλλο. Όλες οι μέθοδοι που χρησιμοποιώ είναι φυσικές και τα λιπάσματά μου επίσης. Τα χημικά λιπάσματα καταστρέφουν τα βακτηρίδια στο έδαφος και η γη δεν καρποφορεί. Για να μην σταματάμε να εργαζόμαστε τον χειμώνα κοιτάζουμε φρούτα και λαχανικά και σε θερμοκήπια».

Η Μιλένα Μπόεβα είναι από την Σόφια αλλά το ότι ζει σε πόλη δεν την αποτρέπει από το να καλλιεργεί προϊόντα για το τραπέζι της.

«Η δουλειά στον κήπο είναι η καλύτερη εργασιοθεραπεία, λέει εκείνη. Ακόμα κι αν είμαι άρρωστη μου κάνει καλό να είμαι σε επαφή με την γη. Μπορούμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, τους άλλους, τον πλανήτη. Ο κήπος μας λέγεται «Έμπνευση» και δημιουργήσαμε ένα Κέντρο για Προστατευμένη Απασχόληση βάση ενός προγράμματος για ΑΜΕΑ στο οποίο εργάζονται 4ωρα 15 άτομα με μόνιμη σύμβαση. Το πρότζεκτ είναι για 18 μήνες και μετά μπορεί να συνεχιστεί για παραπάνω. Στόχος μας είναι αυτοί οι άνθρωποι να μείνουν κοντά μας για πάντα. Στην αρχή όλοι ήταν αρχάριοι, κανείς δεν είχε δει να μεγαλώνει ούτε μια ντομάτα αλλά τώρα πια έχουν εξειδικευτεί, έχουμε καλή παραγωγή και φτιάξαμε κονσέρβες για τον χειμώνα. Έχουμε μόνιμη φιλανθρωπική αγορά και προσφέρουμε γλυκά, σιρόπια, αποξεραμένα φρούτα και στολίδια για τα Χριστούγεννα. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν χρήσιμοι και αναγνωρισμένοι για την εργασία τους. Ο κήπος μας βρίσκεται σ’ ένα εγκαταλειμμένο στρατόπεδο και σκεφτόμαστε να επισκευάσουμε ένα παλιό κτήριο και να το μετατρέψουμε σε Κέντρο Θεραπείας ΑΜΕΑ».

Η τρίτη ιστορία είναι για το χωριό σαν γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Πριν 10 χρόνια η Σνεζάνα Καραγιάντσεβα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στο χωριό Ζντράβετς κοντά στην Βάρνα.

«Πριν από αυτό ήμουν δασκάλα αλλά η γη με προσέλκυσε με τους καρπούς της, λέει εκείνη. Έφτιαξα ένα αγρόκτημα και άρχισα να συλλέγω σπόρους. Κάποιοι από αυτούς είναι πολύ παλιοί (πάνω από 100 χρονών) αλλά καταφέρνουμε να έχουμε παραγωγή ακόμα κι από αυτούς. Καλλιεργούμε πάνω από 200 είδη φυτών. Οι κάτοικοι των πόλεων νομίζουν πως να ζεις στο χωριό είναι βαρετό και πως οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν κοινωνική ζωή αλλά μόνο καταβάλλουν σκληρούς κόπους. Αυτό δεν είναι αλήθεια και χαίρομαι που όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιστρέφουν στις μικρές κατοικημένες περιοχές. Στο χωριό μας έχουμε πια καμιά 20ριά παιδιά και τα παιδιά μου έχουν με ποιόν να παίξουν».

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα