Φέτος η Βουλγαρία για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία της ξεκινά την νηστεία της Σαρακοστής δίχως πνευματικό ηγέτη που να καθοδηγεί τις προσευχές μας για το Πάσχα.
Οι καρδιές των πιστών είναι βαριές από θλίψη και ανησυχία για το μέλλον. Υπάρχει όμως και ελπίδα ότι οι ιερωμένοι της Βουλγαρίας θα επιλέξουν άξιο διάδοχο του Πατριάρχη Νεόφιτ. Δεν υπάρχει και λόγος να απελπιζόμαστε γιατί μέχρι τότε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε υπό την φροντίδα του Θεού.
«Ο Πατριάρχης Νεόφιτ ήταν ταπεινόφρων και αγαπούσε τον Θεό, ήταν ειρηνοποιός, λέει για την ΒΕΤ ο πάτερ Βασίλειος Σαριάν, από τον ναό «Μεταμόρφωση του Κυρίου» στην Σόφια. Ο Πατριάρχης είχε πολλά ταλέντα και αποτελούσε παράδειγμα για μας για το τι ζητά ο Θεός, για το πως πρέπει να ζούμε για να κληρονομήσουμε το Βασίλειο του Θεού. Για μας τους Χριστιανούς, ανεξάρτητα από το αν είμαστε πνευματικοί ή κοσμικοί, η βάση της ζωής μας είναι ο Λόγος του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος το αναφέρει θαυμάσια στην Επιστολή του προς τους Εβραίους. Εκεί λέει: «Να θυμάστε τους καθοδηγητές σας, που σας δίδασκαν τον Λόγο του Θεού και έχοντας υπόψη σας το τέλος της ζωής τους να μιμείστε την πίστη τους». Ο Πατριάρχης Νεόφυτος είχε πολλές αρετές με κύρια την απεριόριστη πίστη η οποία είναι μητέρα όλων των άλλων αρετών όπως είναι η ταπεινοφροσύνη και η υπομονή. Σήμερα όταν η ζωή γύρω μας είναι τόσο βιαστική είναι τόσο δύσκολο να είμαστε υπομονετικοί! Αλλά ο Χριστός είπε: «Σώστε την ψυχή σας χάρη και μέσω της υπομονής». Ο Πατριάρχης ήταν λεπτολόγος, πολυμαθής, αριστοκρατικός, με χάρη και εμείς προσπαθούσαμε να είμαστε σαν εκείνον. Η ζωή του ήταν εγχειρίδιο για μας, βάση του οποίου συνεχίζουμε να ζούμε».
Η διδασκαλία του Χριστού για την αγάπη βασίζεται στην Συγχώρεση. Στην προσευχή που μας άφησε ο Ιησούς παρακαλούμε τον Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες και επειδή το κάνει ο Θεός το κάνουμε κι εμείς για τον πλησίον μας. Οι Χριστιανοί δοκιμάζουν τον εαυτό τους συνέχεια γιατί μπορεί να είναι εύκολο να συγχωρήσεις τους συγγενείς και τους φίλους σου, τους αγαπημένους σου ανθρώπους, αλλά ο Χριστός ζητά από μας να συγχωρούμε αυτούς που μας μισούν, αυτούς που μας εχθρεύονται, αυτούς που μας πληγώνουν. Ο Χριστιανός αν θέλει να μοιάζει στον Θεό πρέπει να ελευθερώσει την ψυχή του από το μίσος. Να φτάσει να νιώσει την απέραντη αγάπη που νιώθει ο Θεός για τους ανθρώπους.
Ο Χριστός μας διδάσκει ότι εφόσον συγχωρούμε κι εμάς θα μας συγχωρήσουν, ότι θα κριθούμε με το ίδιο μέτρο με το οποίο κρίνουμε. Θέλουμε ο Θεός να μας συγχωρήσει αλλά πως μπορούμε να το δεχτούμε αν εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε για τους άλλους. Οι πατέρες της εκκλησίας μας υπενθυμίζουν ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να περιμένει να του ζητήσουν συγνώμη, πρέπει πρώτος να τείνει το χέρι του και ζητά πρώτος συγνώμη.
Ανήμερα της νηστείας του Πάσχα οι Χριστιανοί ζητούν συγνώμη και δίνουν συγχώρεση για να μπορεί η δοκιμασία τους να είναι ωφέλιμη για την ψυχή τους και σωτήρια. Στην βραδινή λειτουργία οι πιστοί γεμίζουν τις εκκλησίες και οι ιερείς μετά την προσευχή παρακαλούν τους κοσμικούς να τους συγχωρήσουν. Έπειτα όλοι στρέφονται ο ένας προς τον άλλον, ζητούν συγχώρεση και συγχωρούν. Έπειτα φιλιούνται αδελφικά και εύχονται η νηστεία τους να είναι σωτήρια.
Είναι πολύ σημαντικό η συγνώμη και η συγχώρεση να είναι από καρδιάς, να είναι ειλικρινής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο απελευθερωμένοι από τα βάρη των τύψεων και των αμφιβολιών, οι νηστεύοντες ξεκινούν την Σαρακοστή με προσευχή, μετάνοια και ταπεινοφροσύνη που είναι τα πιο δυνατά όπλα κατά των πειρασμών.
Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα
Πώς ήταν ο κόσμος των ζώων στην περιοχή της σημερινής πόλης Τραν της Δυτικής Βουλγαρίας πριν από περισσότερα από 80 εκατομμύρια χρόνια – στην ερώτηση αυτή προσπαθούν να απαντήσουν οι επιστήμονες παλαιοντολόγοι του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας..
Μέχρι τις 28 Σεπτεμβρίου στην Σόφια και το Βίντιν λαμβάνει χώρα το 7 ο Διεθνές Συνέδριο για τις αρχαίες ρωμαϊκές επαρχίες κατά μήκος του Δούναβη με θέμα «Συνοριακά τοπία στον Δούναβη» (Frontier landscapes along the Danube). Η πρωτοβουλία είναι του..
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1908 ανακηρύχθηκε η Ανεξαρτησία της Βουλγαρίας. Μετά την πιο τολμηρή ανεξάρτητη πράξη στη βουλγαρική ιστορία – την ένωση της Ανατολικής Ρωμυλίας και του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας, οι Βούλγαροι δείχνουν και πάλι τη δύναμη της..