Στις 3 Απριλίου 1860 κατά τη διάρκεια της εορταστικής πασχαλινής λειτουργίας στον βουλγαρικό Ναό του Αγίου Στεφάνου στην Κωνσταντινούπολη ο Μητροπολίτης Ιλαρίων Μακαριουπόλεως δεν ανέφερε το όνομα του Οικουμενικού Έλληνα Πατριάρχη. Αντί για το όνομα του Πατριάρχη Κυρίλλου Ζ΄ αναφέρθηκε το όνομα του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ και προστέθηκε «всякое епископство православных» (Όλοι οι ορθόδοξοι επίσκοποι). Αυτή η φόρμουλα αναφέρεται μόνο από πρωθιερέας αυτοκέφαλου εκκλησίας. Με την πράξη αυτή ο βουλγαρικός εκκλησιαστικός δήμος στην πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει την πνευματική εξουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και ανακήρυξε την ανεξαρτησία της βουλγαρικής εκκλησίας. Μετά από 10 χρόνια διπλωματικών περιπετειών οι προσπάθειες για εκκλησιαστική ανεξαρτησία τελείωσαν με την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας. Η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίστηκε ως ισότιμη με τις υπόλοιπες εκκλησίες το 1945.