Ο π. Λιουμπομίρ Μπρατόεβ συμμετείχε προσωπικά στις δραστηριότητες θεμελίωσης της βουλγαρικής ορθόδοξης εκκλησιαστικής κοινότητας στο Βερολίνο. Βρέθηκε στην πρωτεύουσα της Ανατολικής Γερμανίας στα τέλη της δεκαετίας του 80 του 20-του αιώνα ως υποψήφιος διδάκτωρ. Και σαν έναν τυπικό ορθόδοξο χριστιανό στην αλλοδαπή, ζητούσε που να εκκλησιάζεται. Επισκεπτόταν τις ενορίες της Σερβικής, Ελληνικής και Ρωσικής εκκλησίας και παντού τον δέχονταν σαν δικό τους άνθρωπο.

«Έτυχε το 1988-89 να βρεθώ στη Γερμανία – τότε αποφοίτησα από το Τεχνικό πανεπιστήμιο στη Σόφια και άρχισα την διδακτορική διατριβή μου στο πανεπιστήμιο στο Βερολίνο. Και επειδή είμαι πιστεύων και εκκλησιαζόμενος άνθρωπος, το πρώτο, που έκανα, ήταν να βρω εκκλησία. Τότε, πριν το 1989, το Βερολίνο ήταν χωρισμένο με πραγματικά σύνορα, δεν είχε ακόμη πέσει το τείχος. Κάθε Σάββατο ή Κυριακή πήγαινα στην λειτουργία στην Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία στο Καρλσχόρστ, μια περιοχή του Βερολίνου, όπου είχαν εγκατασταθεί τμήματα του Σοβιετικού στρατού. Γνωρίστηκα με τον κλήρο και προσωπικά με τον επίσκοπο της Ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας στη Γερμανία – τον μακαρίτη Θεοφάνη, αιώνια η μνήμη του.» 

Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου ο Λιουμπομίρ Μπρατόεβ άρχισε να επισκέπτεται τις λειτουργίες και σε άλλες ορθόδοξες κοινότητες, όπου τον δέχτηκαν σαν δικό τους άνθρωπο. Το 1992 με την ευκαιρία κάποιας εορτής στο Βερολίνο πήγε ο γέρων Συμεών, που αργότερα διορίστηκε Βούλγαρος μητροπολίτης Δυτικής και Μέσης Ευρώπης. Ο Μπρατόεβ άρχισε να πηγαίνει τον μητροπολίτη στις διάφορες εκκλησιαστικές κοινότητες, τις οποίες ήδη είχε γνωρίσει και στις οποίες είχε προσχωρήσει. Έτσι ο ιερέας άρχισε να επικοινωνεί και με το κλήρος, και με τους επισκόπους. Με την πάροδο του χρόνου ανέκυψε η ιδέα να δημιουργηθεί βουλγαρική εκκλησιαστική κοινότητα. Ο μητροπολίτης Συμεών πρότεινε στον Λιουμπομίρ Μπρατόεβ να γίνει διάκονός του. Και ο ίδιος δέχτηκε την πρόταση – έδωσε εξέταση, την πέρασε και το 1994 χειροτονήθηκε διάκονος του μητροπολίτη Δυτικής και Μέσης Ευρώπης Συμεών. Και επειδή δεν υπήρχε ακόμη βουλγαρικός ναός στο Βερολίνο, έκανε την πρακτική του άσκηση σαν διάκονο στον καθεδρικό ναό της Ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας στο Δυτικό Βερολίνο. Εν τω μεταξύ ο μητροπολίτης Συμεών χειροτόνησε και τον πρώτο Βούλγαρο ιερέα στην νεοσύστατη εκκλησιαστική μας κοινότητα – τον πατήρ Λιουμπομίρ Λεωντίνοβ.

Οι πρώτες λειτουργίες στην Βουλγαρική γλώσσα ξεκινούν στην αίθουσα της πρεσβείας ακόμη το 1994-1995, θυμάται ο Λιουμπομίρ Μπρατόεβ. Συνήθως η Πασχαλινή λειτουργία στην πρεσβεία τελούνταν την Κυριακή πρωί λόγω του ειδικού καθεστώτος ασφαλείας. Αλλά επειδή όλες οι ορθόδοξες εκκλησίες γιορτάζουν την Ανάσταση του Κυρίου στην ίδια ημερομηνία, συνήθως οι Βούλγαροι πήγαιναν στις νυχτερινές ακολουθίες σε κάποια από τις υπόλοιπες ορθόδοξες εκκλησίες.

«Υπηρετούσα, π.χ. στους Ρώσους, ενώ την επόμενη μέρα και σ’εμάς, στην πρεσβεία. Για τα Χριστούγεννα συνήθως πηγαίναμε στην Σερβική ή στην Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία, επειδή σ΄αυτές ισχύει το παλιό ημερολόγιο και γιορτάζουμε σε διαφορετικές ημερομηνίες. Αλλά οι ναοί τους άνοιγαν ειδικά για τα «δικά μας» Χριστούγεννα, για να μπορούμε να τα γιορτάσουμε.»

Με την έναρξη των λειτουργιών στο Βερολίνο δημιουργήθηκε η Εκκλησιαστική κοινότητα. Οργανώθηκε ιδρυτική συνέλευση, η κοινότητα καταγράφηκε στο δικαστήριο σύμφωνα με τους κανόνες, που ισχύουν στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Αφού η Βουλγαρική ορθόδοξη εκκλησιαστική κοινότητα «Άγιος πρίγκιπας Βόρις ο Βαπτιστής» έγινε επίσημο νομικό πρόσωπο, ο μητροπολίτης Συμεών επικοινώνησε με την διοίκηση της καθολικής και της προτεσταντικής εκκλησίας στη Γερμανία και άρχισε συνομιλίες κορυφής για τη δυνατότητα η Βουλγαρική ορθόδοξη εκκλησιαστική κοινότητα να χρησιμοποιεί για τις λειτουργικές της ανάγκες δικό τους ναό. Γεννήθηκε και η ιδέα οι βούλγαροι στο Βερολίνο να έχουν δικό τους ναό.

«Μερικές φορές μας πρότειναν διάφορους ναούς, γιατί εκείνα τα χρόνια υπήρχε μια απόσυρση από την εκκλησιαστική ζωή στη Γερμανία, που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.»

Ένας από τους ναούς, που τους πρότειναν, ήταν πολύ μακριά, ενώ άλλος – αρκετά μεγάλος και ήταν δύσκολο να συντηρείται. Επιτέλους ο γέρων Συμεών διάλεξε τον νυν ναό, ο οποίος μετατράπηκε σε πνευματικός οίκος των ορθόδοξων Βούλγαρων στο Βερολίνο και την περιοχή.

Κείμενο: Αλεξάντρα Καραμιχάλεβα

Μετάφραση: Σβετλάνα Τοντορόβα-Γκέργκοβα