Η Αρσένια Ιβανόβα είναι ηθοποιός, διδάκτωρ θεατρολογίας και θεατρικών σπουδών, διδάσκει σκηνικό λόγο. 

Σήμερα μοιράζεται μαζί μας τις εντυπώσεις της  από την υλοποίηση μιας από τις μύχιες επιθυμίες της – να περάσει τον προσκυνηματικο δρόμο ως την πόλη Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα. Το έκανε μάλιστα μαζί με την κόρη της.

Ο δρόμος αυτός είναι γνωστός επίσης με την ονομασία Ελ Καμίνο και αποτελεί δίκτυο διαδρομών ως τον βωμό της εκκλησίας του «Αγίου Ιακώβου» στην Ισπανία όπου βρίσκονται τα λείψανα του Απόστολου Ιακώβου του Ζεβεδαίου.

Ανήμερα του Πάσχα σκεφτόμαστε τις πνευματικές αξίες και την θέση τους στην ζωή μας, για τον γύρω κόσμο και για την εποχή μας. Η συζήτησή μας με την Αρσένια στρέφεται στο νόημα της ταπεινοφροσύνης και για τον τρόπο με τον οποίο την επιτυγχάνουμε. Η ταπεινοφροσύνη ανοίγει μπροστά μας νέους ορίζοντες και δυνατότητες.

«Οι άνθρωποι φτάνουν στην πίστη, την προσευχή και την θρησκεία μέσω διάφορων οδών, λέει η Αρσένια. Αλλά όταν φτάσουμε μέχρι εκεί πάντα βρίσκουμε την ταπεινοφροσύνη. Ο δρόμος προς την πίστη είναι δρόμος αυτογνωσίας και τελειοποίησης. Όι συνειδητοί άνθρωποι έχουν ανάγκη να ξεκινήσουν κάποια προσκυνηματική διαδρομή. Κάποιοι πηγαίνουν στο Θιβέτ, άλλοι φτάνουν μέχρι το Έβερεστ, ταξιδεύουν στην Ινδία, μένουν σε κοινότητες όπου υπηρετούν σιωπηλά και αναζητούν απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Εγώ αποφάσισα να περάσω με τα πόδια τα 817 χλμ. του Ελ Καμίνο. Όσο περπατούσα προς τα εκεί, ακόμα κι όταν επέστρεψα, σκεφτόμουν για την ταπεινοφροσύνη. Στον δρόμο συνάντησα πολλούς ανθρώπους – κανένας όμως δεν ενδιαφερόταν ποιά είμαι, τι δουλειά κάνω, τι έχω πετύχει και πόσο διάσημη είμαι. Εσύ ο ίδιος συνειδητοποιείς ότι είσαι ένας μικρός άνθρωπος μέσα στο Σύμπαν. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία. Συνάντησα ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και μιλούσαμε σε διάφορες γλώσσες. Υπήρχαν στιγμές που συνεννοούμασταν και χωρίς γλώσσα. Κάθε άνθρωπος που βρίσκεται σ’ αυτήν την διαδρομή έχει τους λόγους του για να είναι εκεί – προσωπικούς, πνευματικούς, θρησκευτικούς ή απλά για γυμναστική. Αλλά ο ίδιος ο δρόμος τους αλλάζει όλους. Δεν ξέρω τι σημαίνει κάθαρση αλλά η συνείδησή μου έγινε διαυγής, έγινα πιο ήρεμη και αποφάσισα ότι δεν θα επιτρέπω πια το κακό να κυριαρχεί στην ζωή μου. Όταν κινήσεις προς το Σαντιάγκο ντι Κομποστέλα δεν μπορείς απλά να σταματήσεις και να γυρίσεις πίσω. Θέλεις να κινείσαι μπροστά μέχρι να φτάσεις. Δεν μπορείς και να μείνεις σ’ ένα μέρος περισσότερο γιατί κάθε μέρα πρέπει να περάσεις γύρω στα 35 χλμ. με το σακίδιό σου στην πλάτη. Υπήρχαν και δοκιμασίες – να περπατήσεις μέσα στην ζέστη 15 χλμ. χωρίς νερό σου δίνει νέα αντίληψη για τις αντοχές σου. Ταξίδευα με την κόρη μου κι όταν επιστρέψαμε εκείνη άλλαξε τα επαγγελματικά της σχέδια και χάραξε νέα πορεία στην ζωή της».  

Στην Βουλγαρία επίσης υπάρχουν προσκυνηματικές διαδρομές. Η Αρσένια μοιράστηκε ότι με χαρά θα περνούσε την διαδρομή στα βήματα του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, του προστάτη των Βουλγάρων. Οι πιστοί διανύουν 700 χλμ. και περνάνε από 70 εκκλησίες και μοναστήρια. Η θεατρολόγος θεωρεί ότι οι παραδόσεις και οι πνευματικές αξίες πρέπει να περνάνε από γενιά σε γενιά γιατί δίνουν δυνατότητα για σύνδεση με τον εαυτό μας και τους οικείους μας.

• Αρχίζει το βουλγαρικό El Camino - το προσκυνηματικό ταξίδι από το Βελίκο Τάρνοβο προς τη Μονή της Ρίλα

«Το Πάσχα ήταν πολύ ιδαίτερο βίωμα για μένα και την μητέρα μου, λέει εκείνη. Τώρα εγώ περνάω στην κόρη μου τον σεβασμό γι’ αυτήν την γιορτή μαζί με την αγάπη μου. Αυτή η γιορτή είναι κάπως πιο φωτεινή από τις άλλες και μας κάνει πιο φωτεινούς. Οι νέοι έχουν ανάγκη από υποστήριξη για να ανακαλύψουν τον πνευματικό τους δρόμο. Οι γενιές Α, Ζ και Μιλένιουμ, είναι απίθανες. Εγώ συνεργάζοναι μαζί τους στην διδασκαλία μου και βλέπω ότι έχουν διαφορετικές ψυχές από τις δικές μας, ακόμα και από αυτούς που είναι σήμερα 30 χρονών. Τα παιδιά αυτά ζουν σε έναν τεχνολογικό κόσμο και είναι ζημιωμένα από κάποιες απόψεις. Είναι χρέος μας να προσπαθήσουμε να τους τα δείξουμε γιατί μόνα τους δεν θα τα βρουν. Ευτυχώς τα παιδιά αυτά είναι περίεργα και ταλαντούχα. Κάνουν τα πράγματα γρήγορα και με ορμή. Αντιδρούν. Όταν κάνεις τα πρώτα σου βήματα σε έναν πνευματικό δρόμο αρχίζεις να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και μπροστά σου ανοίγουν νέες κατευθύνσεις. Το θέμα είναι να βρεις την δική σου «πόρτα» και να την διαβείς, έπειτα ανοίγουν κι άλλες. Όσο ζούμε μπορούμε να αναπτύσσουμε τα ταλέντα μας. Οι δυνατότητες είναι απεριόριστες».  

Κείμενο: Ντεσισλάβα Σαπκάροβα

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα