Η Κυριακή των Βαΐων είναι από τις πιο αγαπητές γιορτές στη Βουλγαρία. Από νωρίς το πρωί οι ναοί γεμίζουν από πιστούς, που προσέρχονται για να συμμετάσχουν στην εορταστική λειτουργία και να λάβουν ευλογία. Ακόμα και όσοι δεν εκκλησιάζονται τακτικά νιώθουν έλξη από την πνευματική ατμόσφαιρα και επιστρέφουν στο σπίτι τους με ευλογημένα κλαδάκια ιτιάς – σύμβολο του θριάμβου του Χριστού. Τα κλαδιά αυτά αγιάζονται με ειδική προσευχή πριν από τη Θεία Λειτουργία και τοποθετούνται πάνω από τις εικόνες ή στις πόρτες, για να θυμίζουν τη Βασιλική είσοδο του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ.

«Δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε μόνο στα λουλούδια ή τα λαϊκά έθιμα», τονίζει ο π. Κλίμεντ Χαριζάνοφ από τον ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στη Σόφια. «Ως φωτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι πραγματικά τιμάμε αυτές τις ημέρες – γεγονότα που έχουν τεράστια σημασία για τη σωτηρία της ψυχής».

Η γιορτή αυτή σχετίζεται με την ελπίδα των Ιουδαίων, που μετά την ανάσταση του Λαζάρου, περίμεναν ότι ο Ιησούς θα τους φέρει λύτρωση και ειρήνη. Υποδέχθηκαν τον Χριστό με κλαδιά φοινίκων, ψάλλοντας «Ωσαννά!», καθώς αναγνώριζαν την εκπλήρωση της προφητείας: «Ο βασιλιάς έρχεται, για να αναγγείλει ειρήνη στους λαούς».

Αυτό το απροσδόκητο «Θεϊκό επισκέπτημα» επαναλαμβάνεται το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων με την Ακολουθία του Νυμφίου. Εκεί ακούγονται τα λόγια του Ιησού ότι η Ημέρα του Κυρίου θα έρθει ξαφνικά και οι πιστοί πρέπει να είναι άγρυπνοι, έτοιμοι με έργα ελέους και μετάνοιας.

«Το να είμαστε άγρυπνοι σημαίνει να κατανοούμε πως η ζωή μας δεν είναι κάτι ασήμαντο, αλλά το πεδίο της μεγαλύτερης μάχης – αυτής για κάθε ανθρώπινη ψυχή», λέει ο π. Μπορίς Μπορίσοφ από τον ίδιο ναό.

Η Κυριακή των Βαΐων εορτάζεται πάντα την τελευταία Κυριακή πριν το Πάσχα και μετά το Σάββατο του Λαζάρου. Είναι επίσης και ημέρα ονομαστικής εορτής για όσους φέρουν ονόματα λουλουδιών, όπως Τσβετάν, Νεβένα, Ιγλίκα, Βαρβάρα, αλλά και σύγχρονα όπως Ντάλια, Καμέλια, Βερόνικα κ.ά.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα