Το Εθνικό Λαογραφικό Συγκρότημα «Φίλιπ Κούτεβ» φέρει το όνομα του μεγάλου βούλγαρου συνθέτη, μαέστρου και λαογράφου που το ίδρυσε το 1951. Ο Κούτεβ επέλεγε τους τραγουδιστές βάση του ταλέντου και όχι της μόρφωσής τους γιατί ήθελε να δημιουργήσει κάτι αυθεντικά και άμεσο. Διάλεγε τραγούδια με στίχους με νόημα, με ωραίες μελωδίες και πλούσια σε ρυθμούς, από διάφορες περιοχές της Βουλγαρίας. Το όραμα του Κούτεβ ήταν στην χώρα μας να δημιουργηθούν πολλά τέτοια συγκροτήματα και αυτό έγινε σιγά σιγά πραγματικότητα.

Ο Κούτεβ επεξεργαζόταν το πηγαίο φολκλόρ αλλά διατηρούσε ταυτόχρονα την αυθεντική μελωδία. Έτσι δημιούργησε δεκάδες αριστουργήματα, αντιπροσωπευτικά για την Βουλγαρία, που έγιναν διάσημα στον κόσμο.

Η πρώτη περιοδεία του ανσάμπλ ήταν στο Βέλγιο. Η εφημερίδα «News Chronicle» του Λονδίνου έγραψε ότι οι αγγλικές χορωδίες θα είχαν όφελος να διδαχθούν από την βουλγάρικη τεχνική επεξεργασίας παραδοσιακών τραγουδιών. Κριτικός τέχνης από την έκδοση «The New York Times» έγραψε το 1963 ότι οι κόρες του Ορφέα τραγουδούν στην Βουλγαρία.

Σήμερα στρέφουμε την προσοχή μας σε ένα παραδοσιακό τραγούδι με όμορφη μελωδία, εναρμονισμένο έντεχνα από τον Κούτεβ και με ενδιαφέρουσα δραματουργία. Ο τίτλος του είναι «Η Ντραγκάνα και το αηδόνι».

Ένα υπεροπτικό αηδόνι προκαλεί την όμορφη Ντραγκάνα σε διαγωνισμό. Αν την νικήσει θα της κόψει τα μαλλιά αν το πουλί χάσει το κορίτσι να του κόψει τα φτερά. Η Ντραγκάνα τραγουδά τόσο όμορφα που κερδίζει το στοίχημα. Το ντροπιασμένο αηδόνι αρχίζει να παρακαλά για επιείκια. Πως θα θρέψει τα παιδιά του αν δεν μπορεί να πετάξει. Η Ντραγκάνα είναι μεγαλόκαρδη. Δεν θέλει τίποτα από το αηδόνι. Της φτάνει η δόξα ότι τραγουδά καλύτερα από τα αηδόνια.

Το τραγούδι αυτό είναι από το 5ο ανθολόγιο με τραγούδια του Φίλιπ κούτεβ από το 1959. Η πρώτη τραγουδίστρια που το παρουσίασε στο κοινό ήταν η Ντιμιτρίνα Ντέλτσεβα από το χωριό Ογκνιάνοβο, κοντά στην πόλη Ελίν Πελίν. Η τεχνική του τραγουδιού είναι από την Δυτική Σρέντνα Γκορά, όρος παράλληλο στον Αίμο από την νότια πλευρά του.

«Από το χωριό μου ξεκινά το όρος Σρέντνα Γκορά, είχε πει σε συνέντευξή της η Ντιμιτρίνα. Τα τραγούδια μας δεν μοιάζουν με αυτά των Σόπων. Έχουμε και τραγούδια για επαναστάτες και για αγάπη και για θερισμό. Ήμασταν μεγάλη οικογένεια. Τραγουδούσαν και οι δυο γιαγιάδες μου, οι θείες μου και οι αδερφές μου. Ο αδερφός μου έπαιζε ταμπουρά. Μαθαίναμε τα τραγούδια στις συλλογικές εργασίες και στους χορούς. Το 1953 με διάλεξαν για το Κρατικό Ανσάμπλ για Παραδοσιακά τραγούδια και Χορούς όπως ονομαζόταν τότε το Εθνικό Λαογραφικό Συγκρότημα «Φίλιπ Κούτεβ». Στον διαγωνισμό τραγούδησα το τραγούδι «Η Ντραγκάνα κάθεται στον κήπο». Του Φίλιπ Κούτεβ του άρεσε και το επεξεργάστηκε αμέσως για την χορωδία. Με το ανσάμπλ αυτό συνδέεται η ωραιότερη περίοδος της ζωής μου, της νιότης μου, γιατί όταν άρχισαν να τραγουδάω εκεί ήμουν 18 χρονών».

Ακούμε το τραγούδι «Η Ντραγκάνα και το αηδόνι». Τραγουδά η Ντιμιτρίνα Ντέλτσεβα υπό την διεύθυνση του μαέστρου Γκεόργκι Γκένοβ.

Έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε άλλη μια εκτέλεση του ίδιου τραγουδιού. Τραγουδά η Χορωδία Δωματίου της Σόφιας την οποία δημιούργησε ο μεγάλος βούλγαρος μαέστρος Βασίλ Αρναούντοβ.

Επιμέλεια: Τσβετάνα Τόντσεβα