Në Kampionatin Botëror të Volejboll për Meshkuj në Poloni mikpritësit e miratuan titullin. Pjesëmarrës në maratonën tre javore të volejbollit ishte edhe skuadra kombëtare bullgare, por ajo nuk bëri një lajm pozitiv. Me klasifikimin mezi në vendin e 14, volejbollistët bullgarë dhanë shkak për mendime mbi të ardhmen e sportit profesional në Bullgari.

Prezantimi zhgënjyes i Bullgarisë në Botërorin e Polonisë në fakt ishte i pritur. Dhe asnjë nuk do të bënte tragjedi nga kjo, në qoftë se Bullgaria nuk kishte një traditë shumëvjeçare në këtë sport atraktiv. Skuadrës sonë kombëtare nuk i arriti pak, që të mund të fitojë medalje të bronzta në Lojërat Olimpike në Londër 2012. Vite të tëra me radhë skuadra ishte mes favoritëve në Ligën Botërore Komerciale. Sukseset e djemve ndezën jo një e dy të rinj në Bullgari të stërvitet dhe e ktheu volejbollin në Bullgari në një nga sportet më të shikuara dhe të dashura. Por, rezultatet e mira mbetën të izoluara vetëm për skuadrën kombëtare, kurse kampionati i brendshëm nuk e shfrytëzoi këtë inerci dhe mbeti kaq e dobët dhe e thatë. Kurse, ai që sado pak është i njohur me ligjet në sportin profesional e di, se suksesi i qëndrueshëm i dedikohet strategjisë afatgjate dhe të qëndrueshme me të rinjtë. Kriza, e cila preku volejbollin e meshkujve, është e njohur mirë dhe në sportet e tjera. Shkaku banal është mungesa kronike e parave. Por kjo nuk e përfundon temën.

Në kohë krize është sikurse e natyrshme të shikojmë mbrapa dhe të krahasojmë me kohën e “socializmit të zhvilluar”. Atëherë, deri përpara 25 vjetëve, sporti ishte një politikë shtetërore. Paratë e shtetit i ushqenin federatat, sepse udhëheqja shtetërore dhe partiake pëlqente të lavdërohet me sukseset sportive. Sot, 25 vjet më vonë, në Bullgari nuk ka një politikë afatgjatë jo vetëm për zhvillimin e sportit profesional, por dhe për stimulimin e sportit masiv, më në veçanti mes fëmijëve. Funksionarët sportivë këmbëngulin prej viteve për lehtësime të taksave për sponsorët, por kërkesat e tyre kështu dhe nuk ishin dëgjuar. Rezultatet nuk vonuan – në Lojërat Olimpike në Seul gjatë vitit 1988 Bullgaria fitoi 10 tituj dhe u rendit në vendin e katërt për nga medaljet. Në lojërat e fundit në Londër gjatë vitit 2012 olimpikët tanë luftuan për dy medalje – një të argjendtë dhe një të bronztë.

Specialistët pohojnë se, shkaku për katastrofën nuk është mungesa e talenteve të rinj, por të trajnerëve të talentuar dhe të një pune këmbëngulëse të federatave me shpresa rinore. Trajnerët e mirë bullgarë prej kohe janë jashtë shtetit dhe përgatisin talente të reja në sportet, në të cilat Bullgaria ka një traditë shumëvjeçare. Kjo është e vlefshme si për volejbollin, ashtu dhe për gjimnastikën artistike, për peshëngritjen dhe bile për futbollin.

Asnjë nuk do që Bullgaria e vogël të jetë një komb prijës në sportin profesional. Por, është gjë rëndë dhe e mjerë, kur humbet pozitat e fituara për shkak të moskompetencës dhe largpamësisë. Kaosi në të cilin jetojmë, duket se është futur në mënyrë të qëndrueshme edhe në sport.

Përgatiti në shqip: Nataniela Vasileva