Po të mendoni se emri i ansamblit të dhomës “3/4” është frymëzuar nga sistemi i matjes së takteve, keni gabim. Muzikantët e rinj e kanë zgjedhur këtë emër për një shkak tjetër. “Megjithëse jemi katër, nuk mund të themi se jemi kuartet, sepse interpretojmë si trio dhe u biem veglave në kombinime të ndryshme” –  shpjegon violonçelistja Teodora Atanasova, Përveç saj në formacion marrin pjesë Aleksandër Ivanov (violinë), Faraxh Akbarov (klarinetë) dhe Simeon Zllatkov (piano). Studentët tashmë morën notat e para për talentin e tyre në disa konkurse dhe festivale ndërkombëtare.

“Me të punohet shumë mirë –  thotë Simeon. – Ai është një njeri i shkëlqyeshëm, i cili na frymëzon jo vetëm si muzikant, por në çdo një drejtim. I jemi shumë mirënjohës për atë që ai bën për ne. Prof. Stankov është si një enciklopedi dhe ka njohuri të pasura në fusha të ndryshme.”

Më 24 prill me shoqërimin e Orkestrës Simfonike Akademike Aleksandër, Teodora dhe Simeon do të ekzekutojnë koncertin e trefishtë të Ludvig van Betovenit. Ja se çfarë na tregon violonçelistja: “Është një fakt i njohur se interpretimi i veprës është vështirë nga pikëpamja teknike, sidomos për violonçelistin. Megjithatë edhe të tre e duam shumë këtë koncert. Në fillim, kur e morëm ofertën, kishim disa dyshime nëse të pranojmë një angazhim të tillë të përgjegjshëm. Në fund të fundit vendosëm për t’u përfituar nga mundësia dhe të marrim maksimumin.”

“Kjo stinë do të jetë shumë aktive, sa ishte dhe ajo e kaluar – supozojnë Teodora dhe Simeon. – Megjithëse ata ende nuk janë në dijeni se çfarë janë projektet e reja të parashikuara nga Angell Stankov, muzikantët duan të incizojnë një disk, pasi grumbullojnë repertor të mjaftueshëm.

“Ndoshta do të duhet të ndahemi me klarinetistin tonë për një kohë të caktuar. Ai e mbaron arsimin e tij dhe ka në plan të specializojë jashtë shtetit” –  thotë Teodora. Vetë ajo është me ndjenja të përziera sa i përket emigracionit: “Gëzohem se mund t’u japim një shembull të rinjve, të cilët kanë zgjedhur të mbeten në Bullgari, se ata mund të vazhdojnë të zhvillohen në atdheun e tyre. Në të njëjtën kohë, duke pasur parasysh se sa kozmopolite është bërë bota, mund të grumbullojmë më shumë përvojë jashtë dhe të kthehemi përsëri këtu. Shumë prej moshatarëve tanë nisen për vende, ku sipas tyre jeta është më e mirë. Pastaj kthehen, sepse ose nuk kanë gjetur profesorin e përshtatshëm, ose nuk kanë arritur të integrohen. Suksesi në një mjedis të panjohur varet nga vullneti dhe disiplina e vetë njeriut dhe nga mënyra e komunikimit me njerëzit.”

Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva