Në traditën ortodokse, dita e dhjetë e shkurtit i kushtohet Shën Haralambit, i cili vdiq si martir gjatë persekutimit të të krishterëve në shekullin e tretë. Sipas traditës së kishës, plagët e tij shëroheshin për mrekulli çdo natë, pavarësisht torturave të rënda që iu nënshtruan. Para se të largohej nga jeta tokësore, ai i kërkoi Zotit që t'u jepte "shëndet fizik dhe shpëtim shpirtëror të gjithë njerëzve". Prandaj Shën Haralambi konsiderohet si një nga shenjtorët shërues, së bashku me Shën Kozmain dhe Damianin, Shën Pantalejmonin, Shën Trifonin e të tjerë. Disa nga reliktet e tij mrekullibërëse ruhen në kishën “Shtatë Shenjtorët ”në Sofje.
Në kulturën tradicionale bullgare, shenjtori konsiderohet si sundimtar i murtajës dhe sëmundjeve të tjera të tmerrshme. Ky nocion ka depërtuar në ikonografi - shpesh Shën Haralambi është përshkruar duke shkelur murtajën (duke marrë imazhin e djallit) ose duke rrahur dhe torturuar një krijesë të keqe. Më 10 shkurt është edhe festa popullore për nder të tij. Sipas traditës, këtë ditë gratë gatuajnë bukë rituale, të cilat i lyejnë me mjaltë “për të qetësuar” sëmundjet e tmerrshme.
Në shërbimin e mëngjesit ato edhe sot e kësaj dite e sjellin mjaltin e ri në tempuj për shenjtërim, dhe në shumë qytete dhe fshatra bletarët kremtojnë festën e shenjtorit të tyre mbrojtës - shoqatat vendase të bletarisë organizojnë ekspozita me degustim mjalti, japin leksione, etj.
“O bletë e mjaltëdhënëse, ti ecën në pyll ti e mbart mjaltin, ti ecën në ara - ti e mbart mjaltin… E lë atë dhe përsëri fluturon…” - Këndojnë gratë nga grupi folklorik a cappella i fshatit të dikurshëm Dërvenica, i cili sot është një lagje e Sofjes. Kjo është një nga të paktat këngë popullore kushtuar punës së palodhshme të bletës, e cila që nga kohërat e lashta ua jep njerëzve "arin e lëngshëm", siç e quajnë mjaltin - një nga ilaçet më të fuqishme natyrore për një sërë sëmundjesh.
Ju ftojmë të lexoni më shumë hollësi për shenjtorin e njohur bullgar në publikimin tonë “Për Shën Harallampin, murtajën dhe mjaltin” nga koleksioni i Radio Bullgarisë.
Përpiloi: Allbena Bezovska
Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva
Të Premten e Madhe, Kisha kujton vuajtjet e mëdha të Jezu Krishtit, i cili me dëshirë të vet pranoi të gjykohej, të fshikullohej, të pështyhej, të poshtërohet, të rrihej me shuplaka dhe të shfaqej para popullit me mantelin për fyerje, me një..
Atë ditë, Shpëtimtari organizoi darkën tradicionale të Pashkës për popullin hebre në shtëpinë e një banori të Jerusalemit. Përpara darkës, si shprehje respekti, Ai lau këmbët e apostujve dhe tha: “Unë erdha për të shërbyer, jo që të më shërbejnë” ...
Të Mërkurën e Madhe kujtohet një nga ngjarjet e fundit para vuajtjeve shpëtimtare të Birit të Zotit për njerëzimin. Në pendimin e saj të sinqertë, një mëkatare arriti të hynte në shtëpinë ku po qëndronte Krishti dhe, duke dashur të tregonte..
Në ditën e pesëdhjetë pas Ngjalljes së Krishtit, kur apostujt u mblodhën së bashku, papritmas nga qielli u dëgjua një zhurmë si ajo e një ere të..
Diell, re, shi, bubullime
Vranësira të dendura
Vranësira të ndryshueshme mundësi për reshje shiu