Gjurma bullgare në Moldavi është e më shumë se 200 viteve më parë. Gjatë sundimit osman, shumë bullgarë kërkuan strehim jashtë atdheut të tyre dhe shumë gjetën strehim në Besarabi. I tillë është rasti me familjen e Dmitri Borimeçkovit - poet, person publik dhe intelektual, pjesë e komunitetit të shumtë bullgar në Republikën e Moldavisë.
Dmitri Borimeçkov ka lindur më 1 maj 1949 në Taraklia. “Ky është vendlindja ime, ky është atdheu im i vogël”, thotë ai dhe vazhdon të flasë për të parët e tij.
“Paraardhësi i familjes sonë është Petko Iliev Borimeçkov. Ai luftoi me një ari dhe fitoi, si rezultat i së cilës mori pseudonimin "Bori Meçka" /Ai që lufton me ariun/. Prandaj edhe mbiemri ynë është Borimeçkovi. Që nga shpërngulja e tyre nga Ballkani në Buxhak, bullgarët besarabë vendosën marrëdhënie të shkëlqyera me vendasit. Ne jemi miq, ne ndihmojmë njëri-tjetrin. Bullgarët tanë nuk janë përballur me konflikte dhe probleme - si politike, ashtu dhe kombëtare. Deri më sot ne jetojmë në Republikën e Moldavisë dhe konsiderohemi si tanët, si një pakicë kombëtare, që është pak më shumë se 3% e popullsisë”.
Dmitri Borimeçkov ka ardhur në Bullgari jo një herë. Ai ka shumë miq edhe në vendin tonë dhe nuk e fsheh që i mungon atdheu historik. I pyetur se cilët janë miqtë e tij në Bullgari, ai përgjigjet si më poshtë:
"Kam shumë miq – edhemiq gjaku, edhe miq shpirtërorë. Miqtë e mi nga Bullgaria po shohin se unë jam një person që interesohet për atdheun e vet, kulturën, artin dhe historinë e tij. Kur i vizitova, ata më thanë: "Mitja, ti je mysafiri ynë, por e di më shumë për Bullgarinë. " Ata më trajtuan me shumë respekt. Në fillim nuk e kuptuan se si jemi kaq të ndryshëm nga ata. Për shembull, paraardhësit e mi kanë jetuar në Bullgari, janë transferuar këtu dhe e kanë përvetësuar kulturën dhe gjuhën vendase. Gjaku ynë është i njëjtë, por ne shpirtërisht jemi te ndryshëm. Dallimet kryesore janë ne gjuhë, në vendin tone ajo është më e pastër, nuk ka aq shume huazime nga turqishtja dhe anglishtja, por ne gjuhen "tone" ka shume fjale ruse. Unë personalisht e konsideroj Bullgarinë si atdheun tim të parë - prej Bullgarisë kanë ardhur paraardhësit e mi. Ndjej në të njëjtën mënyrë edhe këtu, edhe atje."
"Atdheu është aty ku është shpirti" – tha në përfundim Dmitri Borimeçkov.
Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva
Foto: arkivi personal
Më 28 gusht fillojnë garat më të rëndësishme për atletët me aftësi të kufizuara nga e gjithë bota - Lojërat Paraolimpike në Paris 2024. Për herë të katërt në një forum kaq prestigjioz, Stella Eneva do të marrë pjesë në disiplinën e hedhjes së..
Vendi ynë filloi të fitonte rregullisht medalje në Lojërat Olimpike Verore në vitin 1952. Sportisti i parë vendas që u kthye me bronz nga Lojërat e Helsinkit ishte boksieri Boris Georgiev-Mokata. Sa do të jetë numri i tyre nga lojërat e tanishme në..
Pothuajse çdo fëmijë ka dëshirën dhe aftësinë për të vizatuar. Sa i përket talentit, ndonjëherë duhen vite që ai të vihet re dhe të vlerësohet. Sidomos nëse ndodh që të rritesh në Bullgari në agimin e demokracisë. E tillë është historia e bashkatdhetares..
Vetëm disa kilometra në perëndim të kufirit midis Greqisë dhe Shqipërisë dhe rreth 40 kilometra nga qendra rajonale e Korçës ndodhet qyteti shqiptar i..
Vranësira të dendura
Pjesërisht me re