"Tani po fillon të bëhet praktikë në vendin tonë, për fat të keq nga domosdoshmëria, pasi pothuajse mungojnë fare kuadrot – dhe për disa instrumente nuk ka aspak muzikantë – pranon dirigjenti. – Ndoshta, nëse ky lloj arsimi do të bëhej sërish prioritet shtetëror, një ditë kjo do të ndryshojë. Zakonisht kalon më shumë se një brez derisa të ndjehet ndryshimi, kur diçka fillon të ndërtohet, ndërsa humbja e saj mund të ndodhë nga sot për nesër, prandaj nuk e di nëse do të arrij të jetoj mjaftueshëm për të parë një kthesë serioze të kësaj prirjeje."

Sipas fjalëve të tij, kjo është një tendencë që vërehet edhe në vende të tjera të botës. Ai jep shembullin e Japonisë dhe Koresë së Jugut, ku ndodh e kundërta – atje krijohen më shumë muzikantë sesa vende pune që mund t’u ofrohen.

Një nga mundësitë e jashtëzakonshme për orkestrën këtë vit ishte në shkurt, kur violinisti britanik me famë botërore Nigel Kennedy zgjodhi pikërisht atë për dy koncertet e tij në Sofje dhe Varna.

"Kjo ishte një periudhë jashtëzakonisht e lumtur, sidomos për të rinjtë në orkestër, të cilët sapo kanë filluar të takohen me ndonjë muzikant me emër dhe kanë pasur shumë pak përvojë në orkestra të tjera para se të vinin tek ne. Gjeja më e bukur ishte se edhe ai vetë mbeti me të njëjtën përshtypje dhe për të ishte shumë mirë të punonte me një orkestër kaq të re, që i përmbushi të gjitha kërkesat që ai kishte për muzikën e tij."

"Dhe kërkesat e një njeriu të rangut të tij mund të jenë nga më të ndryshmet" – thotë me bindje bashkëbiseduesi ynë:

"Ai mund të luajë gjithçka, sepse ka hasur gjithçka në muzikë, i ka luajtur të gjitha dhe tani i krijon vetë si autor i veprave. Ai përfshin në veprat e tij të gjitha zhanret që mund t’i vijnë në mend, në një mënyrë eklektike – jo në kuptimin e keq të fjalës, por më tepër në një mënyrë karakteristike për kohën tonë. Ai është jashtëzakonisht bindës në këto kërkesa, sepse menjëherë luan atë që duhet të realizohet dhe pothuajse gjithmonë shpjegon pse e kërkon pikërisht ashtu."

Një pjesë e programit të dy koncerteve përfshinte vepra të kompozitorit të njohur bullgar Georgi Andreev, i cili, sipas fjalëve të z. Pavllov, është "mysafir i rregullt në koncertet e Nigel Kennedy, me të cilin ata pëlqejnë të ‘përballen muzikalisht’ dhe të garojnë përpara publikut".

Docent Pavllov nuk ka biseduar me Nigel Kennedy për të ditur se çfarë e tërheq atë në vendin tonë – ku ai nuk është mysafir për herë të parë – por ndan atë që i kanë rrëfyer muzikantë të tjerë që e njohin vendin tonë:

"Të gjithë janë unanimë se publiku në Bullgari është shumë i gjindshëm. Edhe në ato momente kur e takon dikë në mënyrë pak më të rezervuar – dikë që nuk e njeh – ai shpreh ndjenjat e veta në mënyrë shumë të plotë dhe të sinqertë. Përveç kësaj, ndryshe nga publiku në vendet më të largëta jashtë Evropës, për muzikantë të këtij lloji, që pëlqejnë të kapërcejnë çdo kufi, është shumë e rëndësishme që njerëzit të jenë në gjendje të njohin atë që ata citojnë nga krijimtaria e kompozitorëve të mëparshëm. Në Bullgari, publiku reagon ndaj këtyre momenteve dhe unë mendoj se publiku e njeh këtë muzikë, sepse e dëgjoj reagimin e tyre kur kjo ndodh. Ata e dinë që kjo është një bisedë brenda bisedës – midis interpretuesit dhe vetë publikut."