Ajo që e solli paraguaianin Alex Martinez në Bullgari ishte dashuria – e dashura e tij mori një ofertë pune në Sofje:

“Kështu erdha në Bullgari, më pëlqeu vendi dhe vendosa të transferohem këtu. Fillimisht fillova punë si mësues në një shkollë ndërkombëtare, por më pas u ndava nga e dashura ime e atëhershme dhe duhej të vendosja nëse do të kthehesha në Paraguaj apo do të qëndroja dhe të filloja diçka të re. Vendosa të qëndroj, por gjetja e një shtëpie dhe pune të re ishte një sprovë e vështirë. Në Paraguaj puna ime kishte të bënte me birrat artizanale dhe puna ime e parë në Bullgari gjithashtu kishte lidhje me to – u bëra birrar në një fabrikë të vogël birre” – kujton i huaji në një intervistë për Radio Bullgarinë.

Shpejt pas kësaj, Alex takon gruan e tij të tanishme dhe pranon se është shumë me fat që është martuar me një bullgare. Ata kanë një djalë trevjeçar me emrin Nikolas, emrin e të cilit ai ia vendos një prej birrave, të prodhuar së bashku me një fabrikë tjetër birre. Përbërësit e saj janë vanilje bourbon, biskota dhe kokosi.

Paraguaiani është një nga pionierët e tregut të birrave artizanale në vendin e tij:

“Dhjetë vjet më parë, me mikun tim më të mirë dhe ish-partnerin tim të biznesit, hapëm një bar-birrari në Paraguaj dhe nisëm të ashtuquajturën revolucion artizanal, dhe tregu u zgjerua shumë shpejt. Në Paraguaj pihet shumë birrë, por kryesisht nga markat e njohura dhe të konsoliduara në treg, kështu që para 10 vjetësh birrat artizanale ishin diçka e re dhe e panjohur për vendasit. Atëherë nuk kishim qasje në shumë stile të tjera birrash, përveç atyre tip "lager", ndaj ishim kuriozë. Njerëzit përreth nesh udhëtonin, sillnin ndonjë shishe dhe provonim, por pasi nuk i gjenim këto marka në tregun vendas, fillimisht vendosëm t’i importonim nga Brazili. Donim ta bënim për qëllime biznesi, por doli që ishte një nismë mjaft e kushtueshme. E dinim që askush nuk i njihte këto marka dhe do të kishim vështirësi t’i shisnim. Kështu vendosëm të hapnim birrarinë tonë dhe të fillonim të bënim birrat tona, dhe pasi mësuam zanatin e përgatitjes, nisëm të organizonim kurse për ata që donin të bëheshin birrarë në shtëpi.”

Këshilla e tij për ata që janë të interesuar të bëhen birrarë është të fillojnë me pajisje modeste dhe të rriten gradualisht, por shton se sigurisht i pret shumë punë. E thotë nga përvoja, sepse tashmë ka birrarinë e tij, për legalizimin e së cilës nuk kanë munguar pengesat:

“Dy gjëra i konsideroj kryesisht si mangësitë e mia personale. Njëra është që bullgarishtja ime është shumë e keqe. Di vetëm disa fjalë, me të cilat mund të porosis kafe, birrë dhe byrek – thotë Alex me të qeshur dhe shton: – Nuk mund të bëj as një bisedë elementare për biznes. Mundohem, por më është e vështirë. Gjëja e dytë është që tashmë e di se sa ngadalë shkojnë punët kur bëhet fjalë për ndonjë punë administrative. Kur i them dikujt se po bëj diçka, por burokracia merr shumë kohë, më thonë që kjo është plotësisht normale.”

Bashkëbiseduesi ynë është i vendosur që nuk ka të drejtë të fajësojë askënd tjetër për faktin që ka ardhur në Bullgari dhe ka nisur biznesin e tij. Prandaj nxiton të theksojë edhe anët pozitive të vendimit të tij për t’u vendosur në Bullgari:

“Ndjej që njerëzit këtu janë shumë të ndershëm. Unë vij nga një vend shumë i korruptuar. Atje, për të marrë dokumentet që më duhen, do të më duhen minuta, por për këtë do të jem i detyruar t’i paguaj dikujt një shumë të caktuar. Në Bullgari e di që do të marrë më shumë kohë, por do të bëhet ndershëm dhe në mënyrën e duhur. Një tjetër gjë që më pëlqen këtu është se është e mundur një ekuilibër i shkëlqyer mes kohës për punë dhe asaj të përkushtuar ndaj familjes” – thotë në përfundim paraguaiani.