Fransa'nın kalbinde güneşli bir şehir var, sivri kuleli katedraller ve rengarenk bahçeli küçük müstakil evleri var. Burası Clermont-Ferrand. Be şehir  bir genç Bulgar kadının kalbini fetheder ve orada 10 yıldan  fazla süredir yaşayıp öğretmenlik yapıyor.

Diana Georgieva-Faye aslen Sofyalı. Sofya Üniversitesi Biyoloji Fakültesi öğrencisi olarak çalışmalarına Fransa'da devam etmeye karar verir. Burada Dijon Üniversitesi'nden Nüfus ve Ekosistem Biyolojisi alanında bir derece ile mezun oldu ve ardından Paris'te Ekoloji alanında okudu. Paris'te Doğa Bilimleri Müzesi'nde, toplumun çevresel kaynakları nasıl algıladığını ve kullandığını incelediği tezini hazırladı.Diana, çalışmaları süresince yeni teknolojilerin bir enerji kaynağı olarak kullanılmaya başlanmasında biyologların değil politikacıların söz sahibi olduğunu anlar.Bu, onu doğa bilimine sadık kalmaya yönlendirdi. Öğretmenlik mesleğini seçmenin daha iyi olduğunu düşünmeye başladı.

Ve evlendi ve Fransa'da kaldı. Diana, "Ve burada, Bulgaristan'da olduğu gibi, küçük köylerde çalışacak iyi eğitilmiş öğretmen kısıtlığı var. Bu yüzden kolayca işe alındım, beni yararlı olacağım, toplumla kolayca kaynaşabileceğim,  okul gerilimine  dayanabilecek  gibi  gördüler "-dedi.

“Tam da bu huşuma gidiyor, küçük çocuklara doğayı izlemeyi, dünyayı keşfetmeyi öğretmek, doğaya hayran kalmalarını , özellikle doğayı düşünmelerini ve korumalarını öğretmek. Bunlar basit şeyler ama çok önemli. Öğretmenlik mesleği beni çocukluğuma, köklerime ve Bulgaristan'da öğrendiklerime dönmemi sağlıyor.”

Diana Georgieva - Fay, yurtdışında şehrin elverişli  şartlarını kolaylıklarını tercih edenlerden değil. Aksine şehri terkediyor ve  köyü tercih ediyor. Fransa'nın güneydoğusundaki Puy en Velay kasabasına 20 km uzaklıkta bir çiftlik kiralıyor   ve yakındaki okullarda ders vermek için oraya kadar  her gün  yola çıkıyor. Bir an için maceradan dolayı pişmanlık duymuyor, çünkü kırsal kesimde ailenin çok daha sağlıklı yaşadığını düşünüyor. Hatta modern teknoloji olmadan ve hatta hızlı bir internet bağlantısı olmadan daha iyi hissettiğine inanıyor.

“Beş yıl önce bütün ailemi köye götürdüm, eşim şehirdeki güvenli işini bıraktı. Evimizde büyük bir ahır ve bir tavuk kümesi var, bahçede Bulgar cinsi domatesleri ve biberleri yetiştiriyorum. Ve Fransızların dediği gibi, eşimin  "yeşil bir eli" var. Bu ne dikerse  tutar anlamına gelir. Evet ben de şaşırdım. Gerçekten  ne dikerse herşey filizleniyor. Kısmetim  varmış  demek.Bizim gibi huzur arayan  insanlar teknolojinin nimetlerini  görmek istemiyoruz. Pek çok yerde internet yok. Pandemi sırasında  izole edildik ya, öğrencilerimle bile hiçbir bağlantım olmadı çünkü birçok çocuğun evinde internet  yok.”

Ben bütün Bulgar aile geleneklerine uyarım  diye devam ediyor….Diana. 1 Mart'ta oğlum ve tüm arkadaşlarıma martenitsa bağlıyorum.  Paskalyada çocukları topluyorum ve birlikte yumurta boyuyoruz. Her yıl Bulgaristan'a dönüp oğluma farklı yerler göstermeye çalışıyorum. Rodoplar’ı  geziyoruz,  Tuna Nehri boyunca yürüyoruz. Oğlum  yurdumuzda kendini  çok  özgür hşissediyor  ve bu onun çok hoşuna gidiyor. Fransa'da her şey özel mülkiyettir ve çitle çevrilidir, Bulgaristan'da hala durum böyle değil. "

Yazı: G.Mançeva
Türkçesi: M.Baharova
Fotoğraflar: özel arşiv