Sofya'daki “Aleko Konstantinov” Hiciv Tiyatrosu bugün kapılarını büyük yıldızı Tatyana Lolova'ya açıyor. Ancak bu kez izleyiciler, yetenekli oyuncunun sahnedeki rollerinden aydınlanarak çıkmayacak, göz yaşlarıyla çıkacak ve Bulgar tiyatrosunun bir dönemine veda edecek.

22 Mart'ta gülümsemesinin ebediyen kaybolduğu açıkladığında, 20 ile 90 yaş arasındaki her vatandaş zamanın bir an için durmasını ister gibiydi. Sinemada, tiyatrodaki birçok unutulmaz rollerini, bir film şeridi gibi bir an için geri getirmek istedi. Tatyana Lolova'nın gülümsemesinin, cömertçe dağıttığı  yeteneğinin bir kez daha tadını çıkarmak için.

10 Şubat 1934'te Sofya'da doğdu. Annesi Rus-Ukrayna kökenli ve babası Kalofer'li bir muhasebeci.Tatyana Lolova, daha öğrenciyken oyunculukla ilgilenmeye başladı ve “Krıstü Sarafov” Tiyatro Enstitüsü'ne başvurmaya karar verdi. Kabul edilmeyeceğinden korkuyordu, çünkü çok dramatik monologlarda gerçek göz yaşları dökerdi. Oyuncular ise makyajlarını korumalıydı. Endişelerin temelsiz olduğu ortaya çıktı. Prof. Stefan Sırçaciev’in sınıfını bitirdi. İki yıl sonra yeni kurulan Hiciv Tiyatrosu'na ilk atanan aktris oldu ve bu tiyatro, kendisini Bulgar komedisinin yıldızı yaptı.

Aktris "Ben yıldız değilim, ben güneşim" diye şaka yapardı, ama bu bir gerçekti.

Tatyana Lolova, kahkahası, gür sarı saçları, karakteristik tınısı ve hayata "gülümseyen" bakışıyla her yüzü aydınlatmayı başarırdı. Ve tüm bunları tiyatroda, sinemada, televizyonda oynadığı her role ustaca dahil etti.

Biyografisinde 45 filmi var ve en unutulmaz rolleri arasında çok sevilen  "Тoplo”, "Siromaşko lyato” , "Bon şans , inspektore", "Pıtuvane kım Yerısalim”,  "Sled kraya na sveta" ", "Noştem s belite kone”, "Opasen çar” filmleri var.

Hayallerinden biri dramatik bir oyuncu olmaktı. Bu amaçla, 1977'de  Hiciv Tiyatrosunu terk etti ve on yıl boyunca “Sofya” Tiyatrosu sahnesinde oynadı. Daha sonra eski “evine” Hiciv tiyatrosuna döndü. 1992'de, Samuel Beckett'in “Mutlu Günler” piyesinde  en sevdiği Winnie rolü için “Askeer” ve “İkar” ödüllerini aldı. Tatyana Lolova, bu rol hakkında "Oyuncu olmam için beni haklı çıkaran rol ," dedi.

2003 yılının sonunda, “Tiyatro 199”, aktris için simgesel bir tek kişilik “Duende” piyesinin galası. Piyes 15 yıl boyunca Bulgaristan'da ve dünya çapında oynandı. “Duende”, Tatyana Lolova'nın yeteneğini ve kişiliğini en doğru şekilde tanımlayan kelimedir. Tam çevirisi olmayan, ancak sanatın, sanatçı olmanın tüm anlamını içeren bir kelime.

1997'de "1/2 hayat" otobiyografik kitabı yayınlandı, altı baskısı var.  2019'da  gazeteci Georgi Toşev'in editörlüğünde "Dnevnitsi ve Delnitsi” hatıra kitabı  çıktı. Toşev, BNR'ye ortak çalışmalarının nasıl ortaya çıktığını anlattı:

Bu yaklaşık 20 yıl önce oldu ve bu şanstan dolayı şükrediyorum. Kendisi ve eşi  Slaveto (Svetoslav Dimitrov) tarafından kabul edildiğime çok minnettarım. Onlar, yeteneklerinin ötesinde, sosyal statünün ötesinde – biri büyük bir yıldız, diğeri Sofya'nın en iyi tiyatro ustası - ailenin sıcaklığını taşıyordu. Başkalarına da bu sıcaklığı veriyorlardı.

Toşev, Lolova’nın sahip olduğu güçlü gerçeklik duygusunu vurgularken şöyle devam etti:  

 “Nadiren bu kadar dürüst ve normal bir insan tanımışım. Günlük hayatta ihtiyaçları çok azdı. Tatyana, ilginç bir fikir sunan herkesle iletişime geçmeye hazırdı. Ve 87 yaşına kadar çalışma cesareti vardı.

Ama daha da önemlisi, Tatyana Lolova herkesin hatırasında kalacağına ve  herkes onu kalbinde taşıyacağına inanıyorum. "

Ve Uluslararası Tiyatro Günü'nünden tam bir gün önce, bize bıraktığı anılar ve rollerde yaşamaya devam edecek olan büyük Tatyna Lolova'nın önünde son kez saygı ve sevgiyle eğiliyoruz.