Sarılmak,evrensel bir empati, anlayış ve destek dili olarak kabul edilebilir.Bazen sadece bir kucaklama, bir karar vermek için motive edebilir. Bununla birlikte, bazı insanlar için, en azından kısa bir süreliğine kendilerini korunmuş ve sakin hissedebilecekleri bir kurtuluş ve uzun zamandır aradıkları bir sığınak olabilir. 

Bulgaristan derneği "Otvoreni obyatiya” tam da böyle bir yer sağlıyor. 

Bir yılı aşkın bir süre önce, Şubat 2022'de Ukrayna'da savaşın başlamasından kısa bir süre sonra kurulan dernek, her zaman ihtiyacı olanlara yardım etmek önceliğiile yola çıkıp Rusya, Moldova ve Ukrayna'dan insanları bir araya getiriyor. 

Girişimlerinden biri, 6 ila 17 yaş arası çocukların Bulgar dilini öğrendikleri veya geliştirdikleri bir yaz okulu düzenlemektir. 

Öğleden sonralarıisegezi ve Bulgaristan doğasını, tarihini, geleneklerini ve kültürünü tanıma zamanıdır. Amaç, vatanlarından zorla uzaklaştırılan bu çocukların yıllarca kalplerinde ve hatıralarında kalacak bir yaz geçirmeleridir. 

Dernek üyelerindenve öğretmenlerden biri olan Dimitır Dimitrov, Bulgaristan Radyosuna verdiği demecinde"Geçen yıl 96 çocuk bu fırsattan yararlandı ve bu yıl,10'u Suriye, İran ve Irak'tan gelen mültecilerolmak üzereşimdiden 115 çocuk var" dedi ve şunları ekledi: 

„Okulumuzdaki Ukraynalı çocukla rtarafından son derece iyi karşılanıyorlar. Bazıları,henüz yeterince Bulgarca bilmeyen çocuklara karşı ne kadar hoşgörülü ve yardımsever olduklarını görmek bizim için büyük bir mutluluk. 

Öğleden sonraki programı düzenleyen Bulgarca öğretmenlerimiz ve pedagoglarımızdan oluşan ekibimizin ilham verici vebütün gücüyle çalıştığını söyleyebilirim.” 

Çocuklar ise çoğu zaman yaratıcılıkları ve harika takım çalışmasıyla onları şaşırtmayı başarıyorlar. Örneğin Odesa, Harkiv, Herson, Melitopol, Kiev, Donetsk vs olmak üzere, Ukrayna'da doğup büyüdükleri yerlerden en güzel yerleri sundukları özel bir etkinlikte gösterdiler. 

„Geçen yılın Mart ayından bu yana buradayım – diye paylaşıyor Tetyana Malançuk ve devam ediyor. Bütün zamanımı burada Sofya’da geçti ve bu şehri, havasını çok seviyorum ve şunu itiraf etmem gerekiytor- doğup büyüdüğüm Herson şehrini de çok andırıyor. Önceden Bulgar okuluna gitmediğim için Bulgaristan tarihi hakkında pek bilgim yok. Levski’nin bir devrimci olduğunu biliyorum ve Loveç’te ona adanan müzeyi ziyaret ettim. Ayrıca bir futbol takımının onun ismini taşıdığını biliyorum.” 

Viktoriya Aksönenko, doğup büyüdüğü Melitopol şehrinde Bulgarların yaşadığını biliyor, ama maalesef onlardan kimseyi tanımıyor: 

„Bulgar diasporası hakkında çok az şey biliyorum ve şehrimiz hakkında bir sunum yapmam gerektiğinde, Bulgarın desteği ile Hacı Dimitır adına bir anıt dikildiğini öğrendim.Bir araya toplandıkları bir binanın olduğunu da biliyorum, ama ben daha fazlasını bilmiyorum.” 

Viktoriya, Sofya'ya geldiğinde onu en çok etkileyen şeyin çok sayıdaki müze olduğunu kabul ediyor. En sevdiği “İllüzyon Müzesi ve Ulusal Kültür Sarayı NDK.

Aralarında Odesalı Maksim Didenkul da olmak üzere, konuklarımızın üçü de parkıve kültür merkezini seviyor. Maksim’in annesi Besarabya Bulgarlarından, ancak büyük ve çok sosyal olması dışında bu topluluk hakkında pek bir şey bilmiyordu. Maksim’in Bulgaristan başkentindeki uğrak yeri Severen Park’tır /Kuzey Parkı/: 

„Orada çok az insan var ve sakince yürüyebilir ve düşünebilir, kuş cıvıltısını dinleyebilirsiniz. Bu arada Pernik'te harika bir Surva Festivali’ni ziyaret ettik.Ayrıca Varna'da da bulundum, orayı da gerçekten beğendim.” 

Ukraynalı konuklarımızın üçü de anavatanlarındaki savaş bittikten sonra bile Bulgaristan'da kalmak istedikleri konusunda hemfikirdi.

O sırada Dimitır Dimitrov duyduklarının etkisiylekulak misafiri oldu: 

„Farklı etnik köken ve dinlere sahip çocukların nasıl paylaştıklarını ve birbirlerinden öğrendiklerini gördükçe, bu sıcak yaz aylarında her gün yaptıklarımızın ne kadar anlamlı olduğunu anlıyorum. İnsanlarla çalışırken, kendilerinin mümkün olan en iyi versiyonu olmaları için çabasarfediyoruz. Becerilerini geliştirmelerini sağlamak, korkmadan farkında oldukları zayıf yönleri üzerinde çalışmalarını sağlamak çok güzeldir.

Bu çocukların, savaş bittiğinde bile Bulgaristan her zaman “ikinci evi” olacak ve Ukrayna'ya dönmeyi veya buradaki ikinci evlerinde kalmayı seçebilecekleri benim için önemli.” 

Türkçesi: Şevkiye Çakır