"Όταν μιλάμε για την οικονομική ιστορία, θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στις προσωπικότητες που συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας", επισημαίνει ο ιστορικός. "Ο Ντόμπρι Ζελιάσκοφ είναι ο θεμελιωτής της κλωστοϋφαντουργίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (ας σημειώσουμε ότι η Βουλγαρία παρέμεινε υπό την οθωμανική κυριαρχία επί πέντε αιώνες). Το 1834 ίδρυσε ένα μικρό εργοστάσιο στη γενέτειρά του Σλίβεν, με μηχανήματα που αγόρασε στη Ρωσία. Το 1836, με τη βοήθεια ενός τουρκικού αξιωματούχου βουλγαρικής καταγωγής, Στεφάνου Βογορίδη, στην πόλη του λειτούργησε και ένα κρατικό εργοστάσιο. Ο σουλτάνος Μαχμούτ Β’, γνωστός για τις μεταρρυθμίσεις του, έχει εκδώσει ειδικό φιρμάνι για τα εγκαίνιά του. Το εργοστάσιο παρήγαγε υφάσματα για τον τουρκικό στρατό. Αγοράστηκαν μηχανήματα από το Βέλγιο και ο Ντόμπρι Ζελιάσκοφ προσέλκυσε βοηθούς του ειδικούς από την Αυστρία και άλλα δυτικά κράτη. Μέσα σε επτά χρόνια η παραγωγή του εν λόγω εργοστασίου επεκτάθηκε τόσο πολύ που ο αριθμός των εργαζομένων ξεπέρασε τους 500".



Μια άλλη σημαντική μορφή του δέκατου ένατου αιώνα ήταν ο διάσημος κατασκευαστής Κόλιου Φίτσετο. Ορισμένα από τα πιο όμορφα κτίρια της Αναγέννησης στη χώρα χτίστηκαν από τον ίδιο. Μεταξύ αυτών είναι πολλές εκκλησίες, το μεγάλο κονάκι του πασά στο Βελίκο Τύρνοβο, στο οποίο μετά την Απελευθέρωση συνεδριάζει η Συνταγματική Εθνοσυνέλευση, η γέφυρα του Χατζή Νικολή.

Ο Κόλιου Φίτσετο κατασκευάζει και τρεις εντυπωσιακές γέφυρες. Μία από αυτές, στην πόλη Λόβετς, είναι σκεπαστή και κατά μήκος της υπάρχουν καταστήματα. Η άλλη - πάνω από το ποταμό Γιάντρα (στον άνω πίνακα του ζωγράφου Φέλιξ Κάνιτς), κοντά στην βόρεια πόλη Μπιάλα έχει μήκος περίπου 280 μέτρα. Σύμφωνα με τον Ούγγρο επιστήμονα και περιηγητή, Φέλιξ Κάνιτς, ήταν "το πιο εξελιγμένο υδραυλικό έργο" στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εκτός από εκείνα στην Κωνσταντινούπολη, και "μπορεί να τιμήσει διάσημους Ευρωπαϊκούς τεχνικούς".

 
Η κεντρική είσοδος της έκθεσης στο Πλόβντιφ, 1892

Το βιβλίο ανιχνεύει και την ανάπτυξη των πέντε βιομηχανικών και πολιτιστικών κέντρων στη Βουλγαρία: Σόφια, Πλόβντιφ, Ρούσε, Βάρνα και Βέλικο Τύρνοβο, μετά την Απελευθέρωση του 1878. Από αυτό μαθαίνουμε με ποιους νόμους ενθαρρύνεται η εγχώρια βιομηχανία στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ποια είδη παρασκευάζονται στη χώρα μας, πως η κρίση του 1929-34 επηρεάζει τις επιχειρήσεις.

"Στον τόμο αυτό γίνεται μια προσπάθεια να εμβαθύνουμε και στην καθημερινή ζωή και τη νοοτροπία των Βουλγάρων, να προχωρήσουμε πέρα από το περιοριστικό πλαίσιο της συνηθισμένης ιστορίας που εξετάζει τα πολιτικά, κυρίως, γεγονότα", λέει ο καθηγητής Σπάσοφ. "Και έτσι, μαζί με τα οικονομικά θέματα, δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στο βιοτικό επίπεδο, τα ήθη, τη μόδα κ.λπ.".

Μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες φωτογραφίες απεικονίζουν ακριβώς τις διαφορές στον τρόπο ζωής: στο χωριό και την πόλη, ενός πλούτου και ενός φτώχου ανθρώπου κ.λπ. Στο βιβλίο μπορείτε να δείτε σεβάσμιες αγρότισσες σε κεντημένες στολές, κομψές κυρίες και κυρίους.


Σιδηροδρομικός σταθμός στην περιοχή της παραδουνάβιας πόλης Ρούσε

Οι τελευταίες σελίδες του βιβλίου μιλούν για τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα κατά την περίοδο μετά την εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής διακυβέρνησης της χώρας: την εθνικοποίηση της βιομηχανίας και των τραπεζών, την κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας. Παρουσιάζονται τα μεγάλα έργα, όπως η κατασκευή δρόμων και διαβάσεων από ομάδες νέων εθελοντών. Γίνεται αναφορά, επίσης, στην ανάπτυξη της μεταλλουργίας στη χώρα, στην κατασκευή του μεγαλόπνοου συγκροτήματος υδροηλεκτρικής ενέργειας στη Ροδόπη, του πυρηνικού σταθμού του Κοζλοντούι και άλλων έργων.


Ο τείχος του φράγματος "Κίρτζαλι" με μοναδική για τη χώρα μας καμπυλοειδή μορφή

Μετάφραση: Αλεξέι Σταμπολώβ