"Αντίο, Βρυξέλες" - το νέο βιβλίο της Λέα Κόεν

Η αναζήτηση της "Γης της Επαγγελίας", της χώρας στην οποία κάθε άνθρωπος μπορεί να δει τις ελπίδες του να εκπληρώνονται, δεν είναι αποκλειστικά και μόνο υπόθεση που εκτυλίσσεται στα βιβλικά κείμενα. Μόλις πριν δυο δεκαετίες, στη συνείδηση πολλών ανθρώπων στη Βουλγαρία, αλλά και σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη, η ζωή στη "Δύση" ήταν ταυτισμένη με ένα ιδανικό κόσμο, ένα κόσμο στον οποίο η ελευθερία της προσωπικότητας και η επιτυχία αποτελούσαν δεδομένο. Με την αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση και το ξεπέρασμα των εμποδίων στο ελεύθερο πέρασμα των συνόρων των κρατών, άρχισε και η αναθεώρηση του συστήματος αξιών, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Μια μαρτυρία, για τα ανωτέρω, αποτελεί το νέο μυθιστόρημα της Λέα Κόεν, συγγραφέα, μουσικολόγου, πολιτικού και πρώην πρέσβη της Βουλγαρίας στο Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Ελβετία, το Λιχνενστάιν, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ.

Στο βιβλίο της "Αντίο, Βρυξέλες", ξεπλέκοντας μια εγκληματική-πολιτική υπόθεση, η Λέα Κόεν περιγράφει την ιστορία της γενιάς που έζησε τα εμπόδια των μύθων που υπήρχαν, τη γενιά η οποία έπρεπε να φτάσει στο σημείο της απομυθοποίησής τους. Στην πλοκή του μυθιστορήματος, στην ακολουθία μιας σειράς δραματικών γεγονότων, ο κάθε ήρωας του κάνει τις προσωπικές του ανακαλύψεις. Το ίδιο κάνει και η συγγραφέας, καταλήγοντας στα ακόλουθα συμπεράσματα.

"Αυτό που ανακάλυψα συνέβη πριν γράψω το βιβλίο", λέει στη συνέντευξή της στη Βουλγαρική Ραδιοφωνία η Λέα Κόεν. "Τα γεγονότα αποτελούν ένα μικρό μέρος της ύφανσης του μυθιστορήματος, αλλά η κατανόησή τους είναι μια αρκετά μεγάλη διαδικασία. Αν και γνωρίζω καλύτερα την πολιτική και διπλωματική πραγματικότητα των Βρυξελών, πέρασα την ίδια διαδικασία κατανόησης των γεγονότων όπως και ολόκληρη η κοινωνία μας. Η πραγματικότητα σταδιακά με απομάκρυνε από την αυταπάτη, ότι το σύμβολο των "Βρυξελών" και της "Ευρωπαϊκής Ένωσης" συμβολίζει τη "Γη της Επαγγελίας" και ότι με την είσοδό μας σ’ αυτή τα όποια προβλήματά μας θα λυθούν ως δια μαγείας. Η ενσωμάτωσή μας σε μια τελείως διαφορετική πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, στην πράξη, αποδείχτηκε μια τέλεια αυταπάτη. Μια αυταπάτη η οποία δεν αφορά μόνο εμάς τους βούλγαρους, αλλά όλο και περισσότερους από τους κατοίκους της Ευρωπαϊκής Ένωσης".

Η Λέα Κόεν αναζητεί πάντα το διάλογο με τους αναγνώστες της. Θεωρεί ότι οι επαφές της μαζί τους είναι πολύ σημαντικές, μια και ορισμένες φορές, ο συγγραφέας δεν κατανοεί τα μηνύματα που, συχνά ασυνείδητα, στέλνει, ούτε και τον τρόπο με τον οποίο θα εξηγηθούν απ’ αυτούς.

"Στις συναντήσεις που έχω στη Σόφια ή σε άλλες πόλεις της Βουλγαρίας, με εντυπωσιάζει η δραστηριότητα των αναγνωστών μου. Με εντυπωσιάζει η ανάγκη που αισθάνονται να συζητήσουν θέματα που τους ενδιαφέρουν. Ένα απ’ αυτά, εξαιρετικά σημαντικό για την κοινωνία μας, είναι η μετανάστευση. Η πλοκή του μυθιστορήματος "Αντίο, Βρυξέλες" βασίζεται σ’ αυτό ακριβώς το πρόβλημα. Περιγράφει μια ομάδα νέων που γεμάτοι με ελπίδα και διάθεση για περιπέτεια, αποχαιρετούν τη Βουλγαρία. Προσπαθώντας να απαγκιστρωθούν από την έλξη της και από το βάρος ενός συστήματος το οποίο "έπνιγε" τη νεολαία πριν είκοσι χρόνια, ξεκινούν πηγαίνοντας προς το άγνωστο. Μόνο που ανακαλύπτουν ότι ο στόχος τους δεν είναι τόσο φιλόξενος και ελκυστικός όσο είχαν φανταστεί".

Πολλά από τα βιβλία της Λέα Κόεν έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες. Τα έργα της "Κονσόρτσιουμ Άλτερνους", "Αυτοκρατορία Καλντερόν", "Πιάνο", γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στη Βουλγαρία και το εξωτερικό. Το ίδιο συμβαίνει και με το νέο της έργο "Αντίο, Βρυξέλες".

Η Λέα Κόεν δέχεται συχνά προσκλήσεις να επισκεφθεί διάφορες ευρωπαϊκές χώρες για να δώσει διαλέξεις, να συμμετάσχει σε λογοτεχνικές βραδιές και να μιλήσει με τους αναγνώστες της.

"Δεν συμμερίζομαι την άποψη που υποστηρίζει το τέλος του βιβλίου στην κλασική του μορφή, την άποψη ότι οι άνθρωποι διαβάζουν ολοένα και λιγότερο. Απόδειξη για του λόγου τους το αναληθές, είναι ότι οι δημόσιες βιβλιοθήκες, σε ολόκληρο τον κόσμο, αυξάνονται και διευρύνονται. Οι συλλογές των βιβλίων τους μεγαλώνουν και οι αναγνώστες τους αυξάνονται. Πολλές πόλεις της Βουλγαρίας διαθέτουν εξαιρετικά αξιόλογες βιβλιοθήκες. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται και αγαπούν τη λογοτεχνία. Η σύγχρονη λογοτεχνία είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, σαν ένας κόσμος χωρίς σύνορα. Το εξωτικό είναι κάτι που μπορούμε να το αναζητήσουμε μέσα μας ή στη χώρα που ζούμε. Δεν είναι απαραίτητο να πάμε στην Αφρική ή σε κάποιο απομακρυσμένο νησί. Πλέον υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που γράφουν με πολύ καλό και σύγχρονο τρόπο. Πιστεύω ότι η λογοτεχνία είναι ένας απέραντος τόπος γνώσης που συνεχίζει να ελκύει νέους, όλο και περισσότερους αναγνώστες, αλλά και συγγραφείς".

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης

Διαδώστε

"Αντίο, Βρυξέλες" - το νέο βιβλίο της Λέα Κόεν

Περισσότερα στην κατηγορία

Ο μορφωτικός σύλλογος στο Ραζλόγκ γιορτάζει 115 χρόνια με «Βόλτα στο παρελθόν»

Το «Χρονοκαταφύγειο» του Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ είναι υποψήφιο για το Σουηδικό Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο

Η ταινία «Θρίαμβος» κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στο 42ο Φεστιβάλ Βουλγαρικού Κινηματογράφου «Χρυσό ρόδο»