Κατά παράδοση το μουσείο της Σόφιας "Η Γη και οι άνθρωποι" διοργανώνει κάθε άνοιξη τις Μέρες των ορυκτών. Στις αίθουσες του μουσείου συγκεντρώνονται γνώστες και συλλέκτες ορυκτών απ' όλη τη χώρα. Οι μέρες αυτές είναι σημαντικές για τους υπάλληλους του μουσείου. Η προετοιμασία των εκδηλώσεων απαιτεί χρόνο και κόπο, η αναγνώριση όμως υπάρχει - το μουσείο συμμετέχει στις παγκόσμιες λίστες των εκθέσεων ορυκτών. Σύμφωνα με τους γεωλόγους η νεότερη συλλογή στο μουσείου που μεταφέρθηκε πρόσφατα από τη Βόρεια Βουλγαρία προέρχεται από προϊστορικό πυθμένα θάλασσας.

Οι υπάλληλοι του μουσείου ασχολούνται με την περιγραφή των θησαυρών αυτών από τα έγκατα της γης. Στον ελεύθερο χρόνο τους όμως οι άνθρωποι αυτοί διαβάζουν ποίηση. Έτσι η λυρική μπαίνει στο μουσείο υπό τη μορφή της ξεχωριστής προσωρινής έκθεσης, που έχει τον τίτλο "Η ποίηση της πέτρας". Παρουσιάζονται κομματάκια, κυρίως πολύτιμων πετρών, που αναφέρονται πολλαπλά σε κλασικά λογοτεχνικά έργα Βουλγάρων και παγκοσμίων γνωστών δημιουργών.

Από τη έκθεση συνειδητοποιούμε πόσο μακρόχρονη είναι η σχέση της πέτρας και των πιο μύχιων συναισθημάτων της ψυχής απ' όπου πηγάζει η έμπνευση των ποιητών. Από αυτήν την πολύτιμη έκθεση διαπιστώνουμε για άλλη μία φορά το πόσο όμορφες είναι η μεταφορές συνδεδεμένες με τις πολύτιμές πέτρες στα δημιουργήματα των Βουλγάρων ποιητών Γιάβοροφ, Σμίρνενσκι, Γκέο Μίλεφ, Ελισαβέτα Μπαγκριάνα. Στις αγαπημένες τους πέτρες στίχους έχουν αφιερώσει και ο Πούσκιν, ο λόρδος Βύρωνας, ο Χάινε.

Η έκθεση θα συνεχιστεί έως τα τέλη Μαΐου. Εκτίθενται περισσότερα από 70 έργα κλασικών δημιουργών – από τον Πέρση ποιητή και φιλόσοφο Ομάρ Καγιάμ έως τη νεαρή Βουλγάρα ποιήτρια Πέτια Ντουμπάρεβα που μας εγκατέλειψε πρόωρα.

"Στην ποίηση χρησιμοποιούνται μεταφορές, συνδεδεμένες με περιορισμένο αριθμό πετρών που δεν είναι μεγαλύτερος από 12-14 πέτρες", αναφέρει η έφορος του μουσείου "Η Γη και οι άνθρωποι", Ζίφκα Γιανάκιεβα. "Στον πολιτισμό της Κίνας και της Ιαπωνίας π.χ. αναφέρονται συνήθως δύο πέτρες- νεφρίτιδα και ιάσπις. Αλλά μία μοναδική πέτρα μπορεί να έχει απίθανη συμβολική σημασία στον πολιτισμό και των δύο λαών. Όλα αυτά μπορούν αν ειδωθούν στην έκθεσή μας".

"Ο Εβγκένι Ολάνοφ, μεταφραστής από την αρχαία κινέζικη γλώσσα μας βοήθησε πολύ στην έκθεση με μετάφραση ποίησης από πριν 1000 χρόνια", συνεχίζει η κα Γιανάκιεβα. "Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα είναι το ποίημα "Επτά φωτιές" της Ρωσίδας ποιήτριας Ναντέζντα Τέφι. Η καλλιτέχνιδα γράφει για επτά πολύτιμες πέτρες - ρουμπίνι, τοπάζι, αμέθυστο, διαμάντι, αλεξανδρίτη, σμαράγδι, ζαφείρι. Έχει βρει για την κάθε πέτρα το χαρακτηριστικό και το ενδιαφέρον και τα έχει αραδιάσει στο ποίημα της σαν περιδέραιο".

Η επίσημη παρουσίαση της έκθεσης θα γίνει στη Νύχτα των μουσείων στις 12 Μάιου, κατά την οποία οι δημιουργοί θα απαγγείλουν τα ποιήματα τους που περιλαμβάνονται στην έκθεση.

"Εκτίθεται και η αγαπημένη πέτρα της Βουλγάρας. Απ' ανέκαθεν είναι ο σάρδιος λίθος, παρόλο που στο παρελθόν δεν ήταν πολύ χαρακτηριστικό η Βουλγάρα να φοράει κοσμήματα με πέτρες. Κάναμε μία μικρή έρευνα για να δούμε ποιες είναι οι πέτρες που χρησιμοποιούνται πιο συχνά για μεταφορές και σύγκριση στη βουλγαρική ποίηση. Αποδείχτηκε ότι η βουλγαρική πέτρα είναι ο πυρόλιθος. Το διαμάντι χρησιμοποιείται για σύγκριση όταν γίνεται λόγος για κάτι όμορφο, το μαργαριτάρι – για κάτι καθαρό και θαυμάσιο. Ενώ ο πυρόλιθος είναι η πέτρα που αναφέρεται στη βουλγαρική ποίηση όταν περιγράφεται ο Αίμος, η δύναμη και η αντρεία των Βουλγάρων ηρώων", είπε η έφορος του μουσείου.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα