"Με απασχολεί το παρελθόν, η έλλειψη πραγματικής μνήμης και η συνεχής επιστροφή μας σε κάτι που δεν έχουμε βιώσει, αλλά το νιώθουμε δικό μας". Έτσι αρχίζει η διήγηση, προσωπική και επαγγελματική, της ζωγράφου Κρεμένα Νικόλοβα που είναι ταυτόχρονα γλύπτρια, δραματουργός και φωτογράφος.

Γεννημένη στη Βάρνα το 1979, η Κρεμένα παίζει στο ξυλουργικό εργαστήριο του παππού της, ο οποίος ήταν καθηγητής στο Εθνικό σχολείο τεχνών "Ντόμπρι Χρήστοφ" και μαθαίνει να αγαπά την τέχνη και τα γράμματα. Τα φοιτητικά της χρόνια περνάνε στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας όπου σπουδάζει "Βουλγάρικη φιλολογία".

"Όταν όμως ήρθε ο καιρός να λάβω το δίπλωμά μου τρόμαξα… Φαντάστηκα ένα προβλέψιμο μέλλον και μια περιορισμένη καθημερινότητα, με σαφή όρια, ενώ εγώ ήθελα περιπέτεια", λέει η Κρέμι. Έτσι το 2002 αποφασίζει να αναχωρήσει για το Παρίσι, να δει έναν άλλο πολιτισμό, άλλους ανθρώπους.

"Ήξερα την γλώσσα και είχα φίλους, ήθελα να μελετήσω την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης του φωτός, αρχικά σκεφτόμουν να μείνω ένα-δυο χρόνια, αλλά με παρέσυραν καλιτεχνικά πρότζεκτ και έτσι πέρασαν 12 χρόνια, στα οποία τελείωσα Εικαστικές Τέχνες στην Ακαδημία των Βερσαλλιών και ειδικεύτηκα κοντά στον διάσημο ιστορικό τέχνης Μπερνάρ Μπλιστέν", αναφέρει η Κρεμένα.

"Στο Παρίσι συναντώ συνέχεια ενδιαφέροντες ανθρώπους με ιδέες παρόμοιες με τις δικές μου. Αυτή τη στιγμή συνεργάζομαι με την ηθοποιό και μίμο Ανζέλ Λεμόρ με την οποία δουλεύουμε μαζί εδώ και 6 χρόνια. Το 2012 δημοσιεύσαμε "Lettre A Deux Voix" ("Γράμμα σε δύο φωνές") στο ανθολόγιο "Μέριλιν Απρέ Του" για τα 50 χρόνια από το θάνατο της Μέριλιν Μονρό. Η Μονρό έζησε 36 χρόνια και η ιδέα αυτού του βιβλίου είναι 36 συγγραφείς – 18 άντρες και 18 γυναίκες, ηλικίας από 17 έως 71 χρονών, να διηγηθούν από μια ιστορία σε διαφορετική γλώσσα… αγγλικά, ρώσικα, ιταλικά, αραβικά… Με την Ανζέλ συχνά δουλεύουμε σε 4 χέρια και δημιουργήσαμε ένα διάλογο μεταξύ του ψευδωνύμου σύμβολου του σεξ Μέριλιν Μονρό, στα γαλλικά και του πραγματικού ονόματος της Μέριλιν, της γυναίκας Νόρμα Τζιν, στα βουλγάρικα".

Το τελευταίο κοινό σχέδιο της Κρεμένα και της Ανζέλ είναι το θεατρικό έργο "Trace/Thrace" που είναι ένα λογοπαίγνιο με τις λέξεις "ίχνος" και "Θρακιώτης".

"Πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία. Για ένα ζευγάρι Βουλγάρων που μεταναστεύει στη Γαλλία μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφήνοντας το μωρό τους στις φροντίδες της θείας του. Η σύνδεση μεταξύ του παιδιού και των γονέων κόβεται για πάντα αλλά μια γυναίκα γεννημένη δυο γενιές αργότερα προαισθάνεται ένα παρελθόν που δεν γνωρίζει. Δεν θα πω περισσότερα – μας κλείνει το μάτι η Κρεμένα – γιατί αναμένεται η παράσταση να ανέβει και σε βουλγάρικη σκηνή. Η ομάδα των συνεργατών μου είναι διεθνής και συμπεριλαμβάνει Γάλλους, Βούλγαρους και Βέλγους όλων των ηλικιών. Στο έργο αυτοσχεδιάζουμε και μιλάμε διάφορες γλώσσες".

Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Κρεμένα Νικόλοβα είναι η παρουσίαση του "Trace/Thrace" στο φεστιβάλ της Αβινιόν το 2012. Φέτος το βουλγάρικο κοινό την ανακάλυψε για πρώτη φορά χάρη στη συμμετοχή της στον εθνικό διαγωνισμό "Το χαρτί στη σύγχρονη τέχνη" του ιδρύματος "ΓΙορντάν Παρούσεφ".

"Έχω μια αίσθηση", λέει η Κρεμένα, "πως εκείνο το κοριτσάκι που ήμουν στην Βάρνα θα ήταν πολύ ευτυχισμένο αν συναντιόμασταν σήμερα – γιατί κατάφερα να πραγματοποιήσω το όνειρό της – είμαι καλλιτέχνης".

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου